"นายหมึก" เล่าเรื่องขนหัวลุกจากห้วยขวาง
ขึ้นชื่อว่าดงผีดุซะอย่าง บ้านผมที่ห้วยขวางใกล้ๆ กับถนนสุทธิสารนี่ถือว่าไม่เป็นสองรองใครหรอกครับ เผลอๆ อาจจะเป็นชุมทางปีศาจสุดยอดของกรุงเทพฯ ก็เป็นได้ อย่าทำล้อเล่นกับผู้ไม่มีร่างกายไปเชียว
ถนนรัชดาภิเษกใกล้ๆ บ้านผมก็มีเรื่องผีเยอะแยะอย่าบอกใคร!
ตอนดึกๆ ตามข้างถนนน่ะไม่ใช่มีแต่แสงไฟคึกคัก ผู้คนครึกครื้น หรือรถราขวักไขว่ตลอดทางนะครับ บางแห่งก็มืดครึ้ม เปล่าเปลี่ยวน่าเสียวสันหลังไม่หยอก เรื่องผีหลอกก็ประเภทเห็นใครมายืนโบกรถอยู่ข้างหน้า แต่พอชะลอเข้าไปหากลับไม่เห็นใครสักคน แถมบางแห่งเป็นศาลเจ้าก็มี
บางคนก็บอกว่าขับรถดีๆ ดันผ่ามีคนวิ่งตัดหน้าเฉยเลย หักหลบทันก็มี เสียหลักพรวดพราดขึ้นไปบนเกาะกลางถนน หรือบนฟุตปาธก็มี! ที่ค่อนข้างซวยไม่เสร็จก็ตรงที่หักรถหลบไม่พ้น เสยตูมเข้าจังเบอร์ ดังสนั่นปานเสียงฟ้าผ่า กระเด็นลงไปแอ้งแม้งที่กอหญ้าริมทางเห็นๆ แต่เมื่อจอดรถลงไปดูกลับไม่เห็นใครสักคนเดียว...
ผีหลอกแล้ว!!
อย่าไปเล่าเรื่องที่อื่นให้เสียเวลาดีกว่าครับ มาเล่าเรื่องดงผีดุที่บ้านผมดีกว่า...มันดุสาหัสซะจนอดสงสัยไม่ได้ ว่าที่นี่มันเป็นที่อยู่ของมนุษย์มนาทั่วๆ ไป หรือว่ากลายเป็นที่อยู่อาศัยของภูตผีปีศาจกันแน่หนอ?
ตามถนนรนแคม หรือว่าในตรอกซอยคดเคี้ยว อุดมดื่นไปด้วยอู่แท็กซี่หลายสิบแห่ง ตะละแห่งมีรถหลายสิบคัน ขนาดร้อยกว่าคันยังมีเลยครับคุณ...ตอนกลางวันก็ไม่มีอะไร เพราะเป็นเวลาของคน แต่พอตะวันตกดินไปแล้วนี่ซี แสงไฟสว่างไสวหลายๆ แห่ง แต่บางแห่งก็มืดสลัว บรรยากาศวังเวงอย่างบอกไม่ถูก
คราวนี้ละครับ ไม่รู้ว่าผีหรือคนที่ออกมาปะปนกันคลาคล่ำ พูดไปก็เหมือนโกหก ถ้าไม่เชื่อลองมาย่ำต๊อกทัศนาดูซีครับ แล้วจะเจอดีเข้าเอง!
ลุงแร่มคนสุรินทร์ขับแท็กซี่หากินมาสิบกว่าปีแล้ว ฐานะค่อนข้างดีเชียวเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ เพราะแกมีบ้านช่องของตัวเอง ที่ทางพร้อมสรรพ ลูกชาย 2 คนกำลังแตกเนื้อหนุ่มเรียนหนังสือทั้งคู่ ช่วยพ่อแม่ทำงานตัวเป็นเกลียว ไม่เกะกะเกเรเห็นแล้วน่าชื่นใจแทนแก
"ผมสอนลูกมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว" ลุงแร่มเคยเล่าในร้านลาบตาเหลือ "อยากสูบบุหรี่ หรือกินเหล้าพ่อไม่ว่า ขออย่างเดียวอย่าริอ่านเล่นยาบ้าเด็ดขาด มันเสียผู้เสียคนจริงๆ"
ฟังแล้วต้องยอมรับกว่าแกใจกว้างน่าดู แต่ลูกชายแกก็ดีที่ไม่มีอบายมุขใดๆ จะว่าลุงแร่มโชคดีก็ไม่ถนัดปาก เพราะคืนหนึ่งแกโดนวิญญาณร้ายเล่นงานเอาอย่างจังๆ
ที่เรียกว่าวิญญาณร้ายก็เพราะไม่รู้ว่าเป็นวิญญาณใครน่ะซีคุณ!
คืนนั้นลุงแร่มเกิดปวดหัวตัวร้อนชอบกล ปกติเคยกลับบ้านสองยามตีหนึ่ง แต่พอถึงสี่ทุ่มกว่าก็ทนไม่ไหว...ผ่านแยกเหม่งจ๋ายแล้วก็หักรถเข้าซอยทันที เกือบพร้อมๆ กับที่ร่างดำๆ โผล่พรวดเข้ามาหารถในพริบตา
"เฮ้ย! ไอ้ชาติม้า...ไอ้ผีห่..." ลุงแรมด่าโขมง เสียงตูมตามเหมือนเกิดรถชนกัน ร่างนั้นลอยละลิ่วลงไปหล่นพลั่กในพงหญ้าใกล้ๆ เสาไฟ โชเฟอร์แท็กซี่วัย 50 เศษรีบจอดรถลงไปดู แต่ไม่พบใครเลยแม้แต่คนเดียว...ผลุนผลันขึ้นรถได้ก็ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน...ไอ้ผีเปรต! มาหลอกหลอนกูได้ คอยดูนะกูจะเอาน้ำเยี่...มาราดหัวมึงให้เข็ดเชียว!
คืนต่อมา ขณะที่ขับรถมาถึงบริเวณนั้น กลิ่นเหม็นหึ่งเหมือนศพเน่าก็คละคลุ้งไปทั้งรถจนลุงแร่มเอะใจ ขนหัวลุกซ่าเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้...แต่ทุกอย่างก็สายเกินไปเสียแล้วเมื่อมองเห็นภาพนั้นเข้าเต็มตา
...ร่างของซากอสุภเน่าเฟะที่นั่งปร๋ออยู่เคียงข้าง หันมาหัวเราะแหบโหย...น้ำเหลืองไหลเยิ้มออกมาจากเบ้าตากลวงโบ๋ ปากอ้าปะหงับๆ คล้ายจะขบขันเต็มประดา
"มึงขับรถชนกูแล้วยังจะเอาเยี่..มารดกูอีกหรือวะ? ฮ่าๆ ๆ"
ลุงแร่มรู้สึกเหมือนโลกกำลังแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แผดร้องเอาเสียงเป็นเพื่อน ห้อรถตะบึง...โชคดีที่ไม่ได้ชนอะไรเข้าอย่างจังๆ ไม่งั้นมีหวังไปอยู่ร่วมโลกกับปีศาจตนนั้นแน่นอน
วันรุ่งขึ้น ลุงแร่มต้องใส่บาตร กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลไปให้ก็แล้วกัน
ในซอยมีทั้งเสียบกันตาย รถชนตาย หลายศพแล้วครับที่ตายซับตายซ้อน ผมถึงได้บอกว่าไม่รู้เป็นวิญญาณใครกันแน่...แต่ภูตผีนิรนามก็คอยเล่นงานผู้คนอย่างไม่หยุดยั้ง
มอเตอร์ไซค์ซิ่งกันบรื้นๆ ยังกะเสียงนรก วันหนึ่งก็เกิดเรื่องร้ายเข้าจนได้!
คืนหนึ่ง เสียงบึ่งมอเตอร์ไซค์เข้าซอยมา เดี๋ยวเดียวก็มีเสียงโครมสนั่น ชาวบ้านออกไปดูก็เห็นเด็กราวสิบขวบที่อยู่ในซอยแยกนอนคว่ำ ใบหน้าตะแคง เลือดท่วมตัว นัยน์ตาเบิกโพลง บ่งบอกว่าโดนมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวชนจนตายตรงปากทางซอยแยกนั่นเอง
นักซิ่งตีนผีหรือมือนรกนั่นหายไปแล้ว!
อีกราว 3-4 คืนต่อมา มีเสียงรถมอเตอร์ไซค์กำลังแล่นไปทางปากซอย จู่ๆ ก็มีเสียงร้องเฮ้ยๆๆ โอ๊ยๆๆ ตามด้วยเสียงโครมคราม...ปรากฏว่าเป็นพี่ลือ-ขาซิ่งประจำซอยกำลังนอนแอ้งแม้ง ขาหักแขนหัก โชคดีที่สวมหมวกนิรภัย ไม่งั้นคงไปเกิดใหม่เรียบร้อย
ออกจากโรงพยาบาลมาได้ พี่ลือก็เล่าเรื่องสยองขวัญให้ฟัง
ขณะที่บึ่งรถอยู่ดีๆ ก็รู้สึกท้ายยวบ มีอะไรมารัดเอว...พอหันไปเห็นเข้าก็นรกแตกทันใด เพราะนั่นคือเจ้าเด็กที่โดนรถชนตายกำลังนั่งซ้อนท้าย จ้องเขม็งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อจนแกสติแตก แผดร้องเสียงหลง รถพุ่งเข้าชนรั้วบ้านจนแขนขาหักอย่างที่เห็น
ชาวบ้านลือกันว่า พี่ลือนั่นเองที่ขับรถชนเด็กตายแล้วหนีไป ผีเด็กก็เลยตามมาแก้แค้น ดุร้ายขนาดพอรถแล่นผ่านก็กระโดดกอดเอวหมับซะเลย...รายการนี้ต้องถือว่าไม่ใช่ปีศาจนิรนามแล้วล่ะครับ จะว่าพี่ลือตาลายก็ชอบกล เพราะแกเลิกเป็นนักซิ่งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 28 - ฉบับวันที่ 9 มกราคม 2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น