"ไปรผดา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากรีสอร์ตผีสิง
คนเราแทบจะทั่วโลกล้วนแต่เชื่อว่าวิญญาณมีจริง แม้ว่าร่างกายจะสูญสลาย เน่าเปื่อยไปตามกาลเวลา กลายเป็นดินสู่ดิน เถ้าสู่เถ้า ธุลีสู่ธุลี....แต่วิญญาณอมตะก็ยังอยู่! วิญญาณที่มีพลังรุนแรงจนไม่อาจจะมีสิ่งใดมาเผาผลาญ หรือทำลายให้แตกดับไปง่ายๆ
โดยเฉพาะวิญญาณอันเจ็บปวด ทนทุกข์ทรมาน ระคนกับเคียดแค้น อาฆาตจองเวรต่อผู้ที่ทำร้าย...ทำลายชีวิตของตนเอง!
วูบสุดท้ายของลมหายใจ วิญญาณโลดลิ่วออกจากร่างอย่างเป็นอิสระ
วิญญาณที่ร้องไห้ด้วยความปวดแสนสาหัส ดังวู่หวิวมาตามสายลม วิญญาณที่สะอึกสะอื้นคร่ำครวญอยู่ตามยอดไม้...หวีดหวิวอยู่ในความว่างเปล่า เยือกเย็น สิงสู่วนเวียนอยู่ในแดนตายของตน...ไม่ยอมไปผุดไปเกิดจนกว่าจะสิ้นเวร
ดิฉันกับเพื่อนสนิทสองคนไปพบเหตุการณ์สยอง เมื่อปีกลายนี้เองค่ะ
อ้อมกับแป๋วเป็นเพื่อนที่ทำงานเดียวกัน ปกติก็ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่แล้วตามประสาสาวโสด กิน เที่ยว เปิดหูเปิดตาให้โลกทัศน์ของตัวเองกว้างขวางขึ้น เมื่อมีโอกาสก็ชวนกันไปเที่ยวทะเล หัวหิน พัทยา หรือใกล้ๆ แค่บางแสนก็ยังดี...แต่คราวนี้เราเลยไปถึงระยองเพราะได้หยุดงานติดกันถึง 3 วัน
รีสอร์ตที่อ้อมจองไว้อยู่ใกล้ๆ ชายหาด ดูสภาพค่อนข้างเก่าแต่เขาตกแต่งจนดูหรูและสะอาดสะอ้าน มีแอร์เย็นฉ่ำทั้งสองห้องนอน
อ้อมกับแป๋วนอนด้วยกันในห้องใหญ่ ส่วนดิฉันนอนคนเดียวในห้องเล็กติดๆ กัน พอไปถึงก็ผลัดผ้าลงเล่นน้ำจนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า...ออกไปเดินชมตลาด หาอะไรกิน แล้วก็กลับที่พัก ดูทีวี กินขนม...จนกระทั่งสี่ทุ่มกว่าก็แยกย้ายกันเข้านอน
ดิฉันไม่อิจฉาเพื่อนที่ได้นอนคุยกัน เย้าแหย่กันจนกว่าจะหลับ เพราะตัวเองชอบนอนคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร...ปกติถ้าแปลกที่ก็จะหลับยากหน่อย แต่คืนนั้นไม่รู้ว่าเป็นอะไร พอดับไฟห่มผ้า หนังตาก็หนักอึ้ง นึกได้ว่าลืมสวดมนต์ก็ขอแค่พนมมือพึมพำ...แล้วก็ผล็อยหลับไป
คล้ายกับจะมีอะไรบางอย่างรอคอยโอกาสนี้อยู่แล้ว...ความรู้สึกจมดิ่งเข้าภวังค์รวดเร็ว...หลับสนิทอย่างที่เรียกว่าหลับลึก แล้วเริ่มต้นฝันเห็นภาพนั้นทันที!
ในห้องน้ำที่สว่างโพลงด้วยแสงไฟ บรรยากาศเยือกเย็นน่าวังเวงใจ ดิฉันเองคล้ายไม่มีตัวตน แต่มองเห็นชายกลางคนผิวคล้ำ ร่างใหญ่ คิ้วดก ปากหนานัยน์ตาพองอยู่ในชุดแรกเกิด กำลังกอดปล้ำเด็กสาวในชุดวันพีช เธอต่อสู้ดิ้นรนสุดเหวี่ยง สะบัดหน้าร้องโวยวายตลอดเวลา...คุณพระช่วย! ดิฉันไม่ได้ยินเสียงเหล่านั้นเลย ไม่ว่าเสียงหอบหายใจของฝ่ายชายหรือเสียงร้องของฝ่ายหญิงที่กำลังดิ้นรน...เหมือนกับเรากำลังดูหนังใบ้ไม่มีผิด...
ภาพที่รุนแรงแต่ไร้เสียงโดยสิ้นเชิง ทำให้ดิฉันหวาดกลัวจนหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ!
ชายหญิงคู่นี้คงเพิ่งจะขึ้นจากทะเล มาอาบน้ำด้วยกันหรือจะตามกันเข้าไปก็ไม่ทราบ แต่ฝ่ายชายคงจะลวนลามล่วงเกิน เมื่อฝ่ายหญิงไม่ยินยอมก็ถึงกับปลุกปล้ำหมายจะข่มขืนตามอำนาจตัณหาหน้ามืดมันบงการ!
ว่าแต่คนที่ไม่ยอมพร้อมใจกัน จะมาพักอยู่ด้วยกันทำไม?
ปัญหานั้นไม่สำคัญอีกแล้ว เมื่อเด็กสาวใช้เล็บตะกายใบหน้าของชายบ้ากามจนผงะ เลือดซึมวาบแดงฉานตามรอยเล็บ เขาร้องด่า ตวัดหลังมือตบหน้าจนเด็กสาวกระเด็นไปก้นจ้ำเบ้าที่ประตู เธออ้าปากหวีดร้อง เขาแช่งด่า เธอคลานหนีหัวซุกหัวซุน เขากระโจนตามอย่างบ้าคลั่งมาทางปลายเตียง จิกผมเธอขึ้นมาแล้วตบซ้ำจนเธอล้มลงไปนอนหงาย นัยน์ตาเหลือกลาน
ร่างอุบาทว์โถมเข้าใส่อย่างดุร้าย ฝ่ามือเทอะทะทั้งสองข้างกดพรวดเข้าที่ลำคอของเด็กสาว เธอดิ้นรนสุดเหวี่ยง มือทั้งสองคว้าแขนเขาเพื่อจะดึงออกแต่ก็ไร้ผล ชายร่างใหญ่ยิ่งหน้าตาบิดเบี้ยว ปากขยับคล้ายแช่งด่าไม่หยุดหย่อน
สองมือบีบเค้นลงไปจนนัยน์ตาเธอเหลือกกลับ แขนทั้งสองตกลงข้างตัว ...แน่นิ่งไป ทั้งที่นัยน์ตายังลืมค้าง เบิกโพลงอยู่เช่นนั้น!
"ว้าย...." ดิฉันเพิ่งได้ยินเสียงตัวเองทำลายความเงียบขึ้นเป็นครั้งแรก ชายใจโหดหันขวับ นัยน์ตาขุ่นขวางเหมือนคนวิกลจริต ดิฉันคิดว่าตัวเองคงหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว ก่อนจะกรีดร้องติดๆ กันหลายครั้ง...ตามด้วยเสียงทุบประตูสนั่นหวั่นไหว
พุ่งพรวดออกไปเปิดในพริบตา เกือบพร้อมๆ กับที่อ้อมกับแป๋ววิ่งเข้าชนดิฉันจนเซถลาเข้ามาในห้อง กรีดร้องทั้งคู่จนแสบแก้วหู ดิฉันยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ชี้ไปที่ปลายเตียงที่มีเด็กสาวนอนตายกับฆาตกรที่มันรู้ว่าดิฉันเห็นการกระทำของมัน! แต่แล้ว...
"อะไรกัน?" ดิฉันครางเมื่อไม่มีทั้งเหยื่อและฆาตกร อ้อมกับแป๋วมองตามมือแล้วร้องว้าย! ไขว่คว้ากันชุลมุนจนขึ้นไปนั่งหอบกันอยู่บนเตียง
ความฝันเท่านั้นเอง! ถึงจะโหดเหี้ยมแค่ไหนมันก็เป็นเพียงความฝัน...แต่เพื่อนสาวของดิฉันกำลังสะอึกสะอื้นจนน้ำตาไหลพรากทั้งคู่...เธอเห็นคาตาพร้อมๆ กันว่าขณะนอนคุยกันบนเตียงก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากเพดาน จนต้องเงยหน้าขึ้นมอง...
โลกแตกทลายในพริบตา เมื่อร่างของผู้หญิงในชุดวันพีชกำลังไหลรูดลงมาช้าๆ จนเห็นใบหน้าเขียวคล้ำ ดวงตาโปนถลน เนื้อตัวพองอืด น้ำเหลืองส่งกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้ง...ช็อกคาที่ทั้งคู่ ก่อนจะแข่งกันร้องแสบแก้วหูขณะโจนพรวดออกจากห้องปานลมพัด
รุ่งเช้า พวกเราก็รีบเช็กเอาต์ทันที ไม่อยากรู้เห็นอะไรทั้งนั้น...
สิ่งที่เราฝันและมองเห็นตรงกัน...ได้แต่เดาว่าเมื่อฆาตกรฆ่าเด็กสาวแล้วคงจะซ่อนศพไว้บนเพดาน ก่อนจะหลบหนีไป...เราไม่เคยได้ข่าวเรื่องนี้มาก่อนเลย คงจะเป็นเพราะดวงตกพลัดหลงเข้าไปในแดนสนธยาพร้อมๆ กัน...ขนหัวลุกค่ะ!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 28 - ฉบับวันที่ 15 มกราคม 2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น