"หนุ่มบางโพ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากบ้านสวน
เพลง "สาวบางโพ" ฮิตมาหลายปีแล้ว ตอนนี้ยังได้ยินได้ฟังจากวิทยุกับทีวีอยู่เลยครับ ทำให้ผมนึกถึงความหลังที่เคยอยู่บางโพมาหลายปี ตะลอนๆ ไปยันพระรามหก เตาปูน วงศ์สว่าง ทางใต้ก็ไปถึงตรอกโอ่ง เกียกกายและบางกระบือ
สมัยวัยรุ่นสนุกมากครับ มีเดฟ-นักรบ กับม็อด-นักรัก พวกหลังนี่ใส่เสื้อแขนลีบ นุ่งกางเกงขากระดิ่ง บนหัวก็โปะตันโจทั้งครีมและแท่งจนผมตั้ง แถมแข็งโป๊กอีกต่างหาก! ผมกับเพื่อนซี้อีก 2-3 คนอยู่ประเภทหลัง ไม่ใช่ว่าเกิดมาไม่สู้คนนะครับ แต่ไม่อยากหาเรื่องเจ็บตัวน่ะ แฮ่ะๆ
วันดีคืนร้ายก็โดนผีหลอกเข้าเต็มเปา!
คิดอีกทีก็เป็นความผิดของเราเอง เพราะความคะนองปนห่ามของวัยรุ่นแท้ๆ ทำให้ชอบคุยเรื่องผี ท้าให้ผีมาหลอกซึ่งหน้าๆ แหม! เกิดมายังไม่เคยโดนผีหลอกซักที อยากรู้นักว่าพวกภูตผีปีศาจ หรืออสุรกายทั้งหลายแหล่น่ะ จะมีรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง? ประเภทเห็นหัวกะโหลกขาวแหงแก๋ ตากลวงโบ๋ หรือหน้าตาเละเทะสุดๆ จมูกแฟบ เหงือกรั้นจนเห็นฟันเหยินนัยน์ตาหลุดลงมาห้อยร่องแร่งอยู่ข้างแก้ม ต่ำลงมาไม่มีซี่โครง แต่กลับเป็นตับไตไส้พุงห้อยร่องแร่ง ส่งกลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้ง แผดเสียงหัวเราะแหบโหยชวนให้ขนลุกขนพองสิ้นดี
อย่างเก่งผมก็ได้ฟังแต่เรื่องผี กับดูหนังผีตามงานวัด ไม่ว่าวัดเขมาฯหรือวัดสร้อยทอง แต่หนังผีไทยๆ เราน่ะ พอถึงฉากผีปรากฏตัวออกมา เล่นเอาคนดูหัวเราะงอหาย ท้องคัดท้องแข็งไปตามๆ กัน
ดาวตลกวิ่งหนีผีตกน้ำตกท่า ผีโดดน้ำตาม ดาวตลกตกใจจนลอยลิ่วขึ้นมาฝั่งได้...ใครจะไม่ขำกลิ้งล่ะครับ?
อย่างที่เขาพูดๆ กันว่า ถ้าคนเราต้องการอะไรมากๆ หมกมุ่นถึงสิ่งนั้นแทบจะทุกลมหายใจเข้าออก ไม่ช้าก็เร็วต้องสมประสงค์เข้าจนได้
ไอ้ยู้ - เพื่อนผมเป็นเด็กวัดประดู่ มันเคยบอกว่าหลังวัดบ้านมันน่ะผีดุชะมัดยาดคนแถวนั้นโดนหลอกมาหลายรายแล้ว ยิ่งข้ามคูน้ำหลังป่าช้าเข้าไปในสวนเปลี่ยว รับรองว่าดูไม่จืดจริงๆ เอ้า!
คืนหนึ่งก็เจอดีเข้าจังเบอร์!
คืนนั้น ผมหิ้วเหล้าไปหาไอ้ยู้ถึงบ้าน ซื้อลาบเจ๊ป้อมที่หน้าวัดติดมือไปด้วย พอดีเพื่อนเกลอไอ้ยู้จากสะพานสูงชื่อหน่อยแวะมาหาเหมือนกัน กำลังตั้งวงกันที่นอกชาน...บอกว่า คิดถึงไอ้ยู้เลยเดินลุยสวนมาหา...
บรรยากาศในสวนริมคลองบางซื่อตอนนั้นมีแต่ความเงียบเชียบ ชวนให้วังเวงใจน่าดู ต้นไม้น้อยใหญ่ร่มครึ้ม ดวงจันทร์ลอยอ้างว้างอยู่กลางหาว สายลมพัดลู่ไปตามยอดไม้ บางทีมีเสียงพายกระทบน้ำจ๋อมๆ จากเรือที่ออกมาล่างูเหลือมทุกค่ำคืน
มึนๆ เข้าไปหน่อยก็เริ่มคุยเรื่องผี เล่าเรื่องผีกันน้ำลายแตกคอไปเลย!
ไอ้ยู้เล่าเรื่องผีเก่าๆ ที่ศาลาหลังวัดประดู่นั่นแหละครับ คือมีคนเดินผ่าศาลาข้ามคูที่มีต้นมะพร้าวพาดแทนสะพาน คืนหนึ่งเห็นผู้ชายนั่งกอดเข่าสูบยาแดงวาบๆ หันมองก็เห็นใบหน้าดำเกรียม มีผ้าขาวม้าเก่าๆ คลุมหัว กลิ่นเหม็นสาบสางสะดุดจมูก...พอจ้องดูให้แน่ใจก็เห็นหมอนั่นแสยะยิ้มน่าขนหัวลุก...
รีบเดินจ้ำอ้าวไปถึงฝั่งสวน หันมองอีกทีก็ไม่ปรากฏวี่แววชายผู้นั้นเสียแล้ว ท่ามกลางเสียงหมาหอนโหยหวน เยือกเย็นจับใจ
"วิ่งแหกสวนจนตกน้ำตกท่า ร้องโว้ยๆ จนชาวบ้านสะดุ้งตื่นไปตามๆกัน" ไอ้ยู้ลงเอยก่อนจะหันไปทางเจ้าหน่อย "เอ้า! ตานี้มึงเล่ามั่ง"
"ได้เลย มึงเตรียมขนหัวลุกก็แล้วกัน!"
เจ้าหน่อยบ้านเดิมอยู่หนองแค สระบุรี เล่าเรื่องผีโลดโผนโจนทะยานเหลือเชื่อ มันบอกตอนเด็กๆ ออกไปตีกบกับพี่น้อง โดนผีหลอกที่ดงตาลกลางนา วิ่งหนีกันแทบเป็นแทบตาย ไอ้ยู้ถามว่าหลอกยังไง เจ้าหน่อยก็เล่าเป็นฉากๆ ว่า ตอนแรกไม่รู้ว่าผี...จนกระทั่งเห็นต้นตาลขยับขาได้ เงยหน้าขึ้นไปดูถึงได้ร้องจ๊ากไปตามๆ กัน
ผีหรือเปรตก็ไม่ทราบ ทำไมตัวมันสูงปรี๊ดยังงั้น แถมก้มหน้ามองเห็นนัยน์ตาแดงจ้าปานแสงไฟ แลบลิ้นออกมายาวเฟื้อย แหกอกควาก! พวกเด็กๆ ถึงกับผงะหงายก้นจ้ำเบ้าเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมดทุกคน
"วิ่งซีวะ" เจ้าหน่อยเล่าด้วยเสียงตื่นเต้น "ได้ยินเสียงมันก้าวสวบสาบเข้ามาหา พอหันไปดูก็เห็นมันกระชากหัวตัวเองออกมาโยนใส่ โอ้โห! หัวใหญ่ขนาดพร้อมกลิ้งหลุนๆ ตามมาติดๆ โอ๊ย...พวกกูวิ่งหนีแทบจะขาดใจตาย รุ่งขึ้นจับไข้ไป 2-3 คนเลยว่ะ"
ไอ้ยู้มองสบตาผมแล้วส่ายหน้าดิก...โธ่เอ๊ย! ไม่เห็นจะน่ากลัวซักนิดเดียว ผีแบบนี้น่ะเขาเรียกว่าผีหลอกเด็กโว้ย!
เจ้าหน่อยถอนใจเฮือก หน้าตาที่กระทบแสงไฟดูเศร้าๆ จนผมเอะใจ...ทันใดนั้น มันก็คอตก คางจดอก พึมพำว่า...กูคิดถึงมึงจนเดินลุยสวนมาหา เลยโดนงูเห่ากัดตายห่...อยู่กลางทางนั่นเอง มึงช่วยไปดูศพกูด้วยแล้วกัน!
ไอ้ยู้ร้องเฮ้ย! ผมผงะหน้า...ขาดคำไอ้ยู้ก็มีลมแรงพัดฮือเข้ามากะทันหัน ร่างของเจ้าหน่อยลอยละลิ่วตามสายลม...พลัดหล่นจากนอกชานหายวับไปในแสงจันทร์เยือกเย็นสิ้นดี
โลกแตกเปรี้ยง ไอ้ยู้พุ่งพรวดขึ้นก่อนจะล้มฟาดลงกับพื้น...สรรพสิ่งหมุนคว้างจนผมได้ยินตัวเองแผดร้องสุดเสียง ก่อนจะสิ้นสติสมประดีไปในบัดดล...เรามารู้ตัวเอาตอนสายวันรุ่งขึ้น...ได้ข่าวว่าเจ้าหน่อยโดนงูกัดตายกลางสวนจริงๆ เล่นเอาขนหัวลุกเลยครับ!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 28 - ฉบับวันที่ 30 มกราคม 2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น