คืนขวัญหาย

"หนูกิ่ง" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากบ้านป้าอ๋อย

หนูชื่อกิ่งกาญจน์ เรียกง่ายๆ ว่ากิ่งก็ได้ค่ะ ตอนนี้กิ่งอายุ 15 ปี กำลังเรียนอยู่ม.4 ผลการเรียนปานกลาง บ้านกิ่งก็มีฐานะปานกลางเหมือนกัน เรามีด้วยกัน 4 คนพ่อแม่ลูก...ซึ่งลูกก็คือกิ่งกับน้องชายไงคะ บ้านเราเป็นตึกแถวหน้าตลาด ชั้นล่างขายของชำ ชั้น 2 เก็บของ ชั้น 3 เป็นที่พัก... บ้านเราไม่มีผีหรอกค่ะ กิ่งไปโดนผีหลอกที่บ้านคุณป้า แต่พูดไปก็ไม่มีใครเชื่อ!

เมื่อช่วงปีใหม่เรามีวันหยุดหลายวันใช่ไหมคะ ป้าอ๋อยที่เป็นพี่สาวแท้ๆ ของแม่กิ่งน่ะ ยกทีมไปเที่ยวหัวหินกันทั้งบ้านตั้ง 5 วันแน่ะ...เขาจองโรงแรมไว้เรียบร้อยแล้ว แต่บ้านที่เตาปูนไม่มีใครเฝ้า

จริงๆ แล้วเขาฝากตำรวจค่ะ แต่ก็ยังอยากให้มีคนไปนอนเฝ้า และใครคนนั้นก็คือกิ่งเองแหละ...กิ่งอาสาเขาเองเพราะว่างค่ะ โรงเรียนกิ่งมี 3 เทอม ตอนนี้เป็นช่วงหยุดยาวพอดี เปิดอีกทีก็วันที่ 7 มกราคมแน่ะ

ตอนที่อาสาจะไปค้างบ้านป้าอ๋อย แม่ก็ถามว่าไหวเรอะคนเดียว?

โอ๊ย! สบายมากค่ะ กิ่งเคยไปนอนค้างบ้านนั้นมาแล้วตั้งหลายหน โอ๋-ลูกสาวป้าอ๋อยน่ะเกิดปีเดียวกับกิ่ง นอกจากจะเป็นลูกพี่ลูกน้องกันแล้ว เรายังเป็นเพื่อนสนิทกันด้วย...ที่จริงโอ๋ชวนให้กิ่งไปหัวหินกับเขา แต่กิ่งไม่อยากไป

บ้านป้าอ๋อยกับบ้านกิ่ง จริงๆ แล้วอยู่ไม่ไกลกันเลย ห่างกันราวกิโลเมตรกว่าๆ เท่านั้น เดินไปเรื่อยๆ ก็ถึง แต่เหนื่อยหน่อย

เป็นอันว่ากิ่งไปเฝ้าบ้านให้ป้าอ๋อยนะคะ และไม่ได้อยู่คนเดียวด้วยล่ะ! ทีแรกนึกว่าคนเดียว แต่มีป้านุ-ลูกจ้างของป้าอ๋อยมาอยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืน ก็เลยไม่มีอะไรน่ากลัว

ตอนกลางวันกิ่งจะไปช่วยแม่ขายของที่บ้าน พอตกเย็นก็เอาชุดนอน เสื้อผ้าใส่ถุงเดินเรื่อยๆ มาถึงบ้านป้าอ๋อย จากนั้นกิ่งกับป้านุจะนั่งดูทีวีกัน ดูกันจนดึกๆ ป้านุก็นอนที่ห้องนั่งเล่น บนโซฟาหน้าทีวี ส่วนกิ่งขึ้นไปนอนห้องนอนโอ๋ เปิดแอร์เย็นฉ่ำ...

คืนแรกๆ ไม่มีอะไรเลย แต่เรื่องมาเริ่มต้นเอาคืนที่สาม!

กิ่งนอนๆ อยู่ก็มีเสียงกุกกักบนหลังคา เสียงเล็บขูดเหนือฝ้าเพดาน ซึ่งกิ่งว่ามันเป็นแมวนะ! แมวมันชอบมุดเข้าไปใต้หลังคาบ้าน ไปจับหนู และบ้านของป้าอ๋อยมีต้นมะม่วงอยู่ข้างๆ บ้านตั้งสองต้น กิ่งมะม่วงยื่นมาระหลังคา...ทั้งหนู ทั้งกระรอกและแมวต่างก็จับจองพื้นที่ระหว่างหลังคากับฝ้าเพดานเป็นที่วิ่งไล่จับกันจีบกัน...เอะอะน่าดู

นั่นไง! เสียงขูดเล็บแกรก...แกรก...แล้วก็วิ่งหนักๆ ไปทางมุมห้อง กิ่งมองตามในความมืด...ไม่ใช่อะไรหรอก กลัวว่าฝ้าเพดานมันรับน้ำหนักเจ้าตัวซนไม่ไหว มันจะร่วงทะลุลงมาให้ขวัญหนีดีฝ้อน่ะค่ะ

รุ่งขึ้น กิ่งมาบ่นกับป้านุเรื่องแมวหรือกระรอกก็ไม่รู้ ไปวิ่งไล่กันบนฝ้าเพดาน?

คืนนั้นเองป้านุก็ไม่อยู่ ขอลาหนึ่งคืนเพราะจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ กิ่งนอนคนเดียวก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก...ตอนใกล้จะหลับ กิ่งต้องสะดุ้งเพราะมีเสียงหนักๆ ดังตึง! บนฝ้าเพดานเหนือที่นอนพอดิบพอดี แล้วมันก็กลิ้งขลุกๆ ไปทางมุมห้องด้านทิศใต้ จากนั้นก็กลิ้งขลุกๆ มาทางทิศเหนือ...เอ๊ะ! ตัวอะไรมันกลิ้งแบบนี้?

แหม! มันไม่หยุดเลยค่ะ กลิ้งอยู่อย่างนั้นพักใหญ่ กิ่งเริ่มสงสัย จากความสงสัยก็กลายเป็นความกลัว เลยชักผ้านวมมาคลุมถึงใต้คาง นอนจ้องเพดานด้วยใจระทึก...

ความรู้สึกบอกว่าเจ้าสิ่งนั้นมันลุกขึ้นยืน แล้วก็ออกวิ่ง!

มันวิ่งจากเหนือมาใต้ ใต้ไปเหนือ ทแยงจากตะวันตกไปตะวันออก มันวิ่งแรงมากจริงๆ จนบ้านสะเทือน เพดานทำท่าเหมือนจะพังทลาย! กิ่งแผดเสียงร้องกรี๊ด...ยกมืออุดหูแล้วลุกขึ้นเผ่นพรวดเดียวถึงประตูห้อง เสียงนั้นหยุดชะงักไปนิดนึง กิ่งก็หยุดฟัง...และแล้วมันก็กระทืบเท้าแรงๆ จนกิ่งกรี๊ดอีก แล้วกระชากประตูวิ่งโครมๆ ลงบันไดที่มืดสลัว มายืนหลบอยู่ข้างล่าง ตาก็จ้องมองบันได...

เหนือขึ้นไปนั้น ยังเห็นประตูห้องนอนเปิดอ้า บ้านทั้งหลังปิดไฟ แต่เปิดไฟนอกบ้านไว้ แสงมันเลยส่องเข้ามาพอเห็นอะไรต่อมิอะไร

เสียงนั้นดังโครมๆ มันดังออกมาจากห้องนอน แล้วกิ่งก็ได้ยินเสียงดังตุ้บ!

ผีมันจะลงบันไดมาแล้ว...ความกลัวสุดขีดแล่นปลาบไปทั่วร่าง กิ่งตกใจจนสั่น วิ่งแทบไม่ออก ทุกก้าวมันหนักและฝืดเหมือนผีมันเอื้อมมือมาฉุดไว้ อย่างไรก็ตาม กิ่งกระเซอะกระเซิงไปเปิดล็อกประตูกระจก แล้วกระโจนออกจากบ้านทันที

กิ่งวิ่งไปที่ประตูรั้ว แล้วมองขึ้นไปบนหลังคา...เหมือนเงาคนดำๆ ใจหนึ่งคิดว่าขโมย อีกใจหนึ่งคิดว่าขโมยบ้าอะไรมันจะมาวิ่งให้เจ้า ของบ้านแตกตื่น?

มือสั่นเทาของกิ่งพยายามจะเปิดประตูรั้ว แต่คุณพระช่วย! มันล็อก...กุญแจอยู่ในบ้าน! ไม่รู้ล่ะ กิ่งไม่อยู่แล้วนะ...กิ่งปีนล่ะนะ! ปีน ประตูรั้ว กะแล้วก็หล่นตุ้บมานอกบ้าน...มองไปตลอดซอยมันเงียบมาก ว่างเปล่าวังเวง... ผู้คนหายไปไหนหมดนะ เพิ่งจะสองยามกว่าๆ เอง

...กิ่งเข้านอนตอนสองยามพอดี ตอนใกล้หลับก็โดนผีหลอกจนวิ่งเผ่นออกมานี่...บ้านทุกหลังปิดเงียบเหมือนเมืองร้าง น่ากลัวที่สุด!

กิ่งเริ่มวิ่งเท้าเปล่า...จะไปไหนเรอะคะ? กลับ บ้าน กิ่งน่ะสิ

พอออกมาหน้าปากซอยก็เห็นรถวิ่ง แม้นานๆ จะผ่านมาสักคันแต่ก็ยังดี กิ่งเดินกึ่งวิ่งเหมือนไม่รู้จบ แต่ก็มาถึงบ้านจนได้ กิ่งกดออด แม่ก็ลงมาเปิดประตู...กิ่งโผกอดแม่ร้องไห้โฮเลยค่ะ

หลังจากคืนนั้น กิ่งไม่กล้ากลับไปที่บ้านป้าอ๋อยอีกเลย ป้านุก็พลอยกลัวไปด้วย แต่ช่างเถอะ ป้าอ๋อยฝากบ้านไว้กับคุณตำรวจแล้วนี่นา หวังว่าคุณตำรวจคงจะไม่โดนผีหลอก นะคะ!

ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 28 - ฉบับวันที่ 18 มกราคม 2551