"พงษ์เพชร" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากแจ้งวัฒนะ
เขาว่าวัยรุ่นเป็นวัยที่กำลังสับสน อยากรู้อยากเห็น อยากทดลองอะไรๆ ไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าบุหรี่ เหล้า ยา และเพศตรงข้าม ยิ่งถูกพ่อแม่หรือผู้ปกครองเข้มงวดมากเท่าไหร่ ยิ่งอยากต่อต้านมากขึ้นเท่านั้น
เป็นวัยหัวเลี้ยวหัวต่อระหว่างเด็กกับผู้ใหญ่ จะว่าเด็กก็ไม่ใช่เพราะเติบโตจนทำบัตรประชาชนมาตั้ง 3-4 ปีแล้ว แต่จะว่าเป็นผู้ใหญ่ก็พูดไม่ค่อยเต็มปากเต็มคอเท่าไหร่หรอกครับ แหม...ยังต้องแบมือขอเงินพ่อแม่อยู่นี่นา!
พวกผมมักใจร้อน หงุดหงิดง่าย เรื่องการมีสติน่ะอย่ามาพูดดีกว่า อย่างนักเรียนนักศึกษาที่ชอบใส่เสื้อคับ นุ่งกระโปรงรัดรูป ขึ้นบันไดเลื่อนตามห้างที ถ้าพวกผมขึ้นตามหลัง โห...เห็นทะลุเข้าไปถึงไหนๆ เล่นเอาปากคอแห้ง ใจเต้นตึ้กตั้กไปตามๆ กัน ใครมือคันหรือโรคจิตเล็กน้อยก็อดไม่ไหว...ยกมือถือขึ้นมากดรูปฉับๆ จนตกเป็นข่าวไงครับ
ยิ่งสาวที่อินเทรนด์สุดๆ เสื้อเอวลอย กระโปรงเอวต่ำ นุ่งยีนส์ก็แทบจะหลุดจากงอนสะโพก...ไม่ว่าหนุ่มหรือแก่ก็ล้วนแต่ตาลุกตาพอง จ้องมองจนเหลียวหลังไปตามๆ กันเชียว
คดีอนาจาร จนถึงข่มขืนฆ่าจะไม่พุ่งพรวดๆ ได้ไง?
สับสนครับ สับสน! อายุครบ 18 ปีมีสิทธิ์เข้าคูหาเลือกตั้งได้แล้ว ยืดอกสุดเท่ว่าเราเป็นผู้ใหญ่ที่มีสติปัญญาแล้วนะ แต่พอจะเข้าไปเที่ยวบาร์เที่ยวผับกลับโดนห้ามเฉยเลย บอกว่าอายุยังไม่ถึง 20 เป็นเยาวชนไม่มีสิทธิ์เที่ยวอย่างผู้ใหญ่เขา ก็ยังงี้จะไม่ให้พวกผมสับสนได้ไงจริงมั้ยครับ? เราเองไม่รู้ว่าตัวเองเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่กันแน่...คิดดู!
เรื่องผีๆ สางๆ อีกอย่าง พวกผมไม่เชื่อกันหรอก เหลวไหลไร้สาระ! พิสูจน์ไม่ได้ตามหลักวิทยาศาสตร์ แต่แห่ไปหาพระดังๆ มาห้อยคอ แห่ไปสักหลังสักไหล่กันตรึมเลย
ใครไม่มีพระ ไม่มีรอยสักเชยแหลก ตกเทรนด์จนต้องเอาปี๊บคลุมหัวซะ!
ไม่มีเงินไปหาอาจารย์สักก็ไม่เป็นไร เราซื้อเหล็กซื้อหมึก ออกแบบกันว่าชอบยังไง แบบไหน? แล้วให้เพื่อนสัก ผลัดกันไงครับ แต่เวลาไม่ชอบใจจะลบออก โหย...เจ็บชิบเป๋งเลยงานนี้
ไม่เชื่อเรื่องผี หาว่าเหลวไหล แต่เชื่อว่ารอยสักจะทำให้หนังเหนียว ของขึ้น จิตใจฮึกเหิม เจอศัตรูเมื่อไหร่ลุยมันเลย เรามีของดีซะอย่าง...เพี้ยนมั้ยเนี่ย?
คงเพราะความเพี้ยนและซ่าของพวกผมนี่แหละครับ ทำให้โดนผีหลอกเอาปางตายไปตามๆ กัน!
ผมมีเพื่อนซี้ชื่อไอ้เก่ง อยู่ที่แจ้งวัฒนะ บ้านเข้าซอยข้างวัด...ตอนกลางวันยังไม่เท่าไหร่ แต่พอตกกลางคืน แหม...เปลี่ยวน่าดู ผมอยู่งามวงศ์วานใกล้ๆ กัน ตอนเย็นเลิกเรียนแล้วก็ไปเดินห้าง...ดูสาว! บางวันก็รวมกลุ่มกันไปซดเบียร์ตามร้านหมูกระทะ ผลัดกันเลี้ยงมั่ง แชร์เงินกันมั่ง พวกเราไม่เอาเปรียบกันหรอกครับ
น่ารำคาญที่มีขี้เมาแซวกัน เกือบจะเกิดเรื่องก็หลายครั้ง!
บางวันเจอคู่อริแถวปากซอยบ้านไอ้เก่ง เราเกือบจะงัดมีดสปริงกับดาบสั้นออกมาแล้วเพราะมันมากันเยอะ พอดีมีตำรวจผ่านมาเลยแตกกระเจิงกันไป
เสาร์อาทิตย์ ไอ้เก่งหิ้วเบียร์มาหาผมที่บ้าน หลบมุมไปที่โต๊ะหลังบ้าน...โดนพ่อเหล่บ่อยเข้า ผมก็เป็นฝ่ายหิ้วเบียร์ไปบ้านมันมั่ง แม่ไอ้เก่งใจดีครับ มีกับข้าวอร่อยๆ ก็ยกมาให้เราที่ม้าหินข้างรั้ว ใต้ซุ้มสายหยุดใกล้ประตูรั้ว
วันเกิดเหตุ ผมหิ้วเบียร์ที่ร้านปากซอย ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปบ้านไอ้เก่ง...ซดเบียร์กันสองคน มีเลย์กับโก๋แก่เป็นกับแกล้ม ไอ้เก่งบอกแม่กำลังผัดกะเพราเนื้อ เดี๋ยวก็ได้อร่อยกัน
เราว่าไม่ได้ติดเหล้าเบียร์นะครับ แต่ทำไมมันหงุดหงิดก็ไม่รู้ ถ้าไม่ได้กินน่ะ? พ่อบอกว่านั่นแหละเขาเรียกว่าติดแล้ว! อยู่ในวัยเรียนอย่าริติดเหล้าจะเสียคน จะสนุกกับเพื่อนฝูงก็นานๆที ไม่เป็นไร เอาน่า...วันนี้ขอสนุกกับเพื่อนก่อน!
แม่ไอ้เก่งน่ารักจริงๆ ครับ ยกเนื้อผัดกะเพราหอมฉุยกับเนื้อเค็มทอดมาให้ บอกว่าอย่าเมากันนะลูก เดี๋ยวเก่งต้องขับรถไปส่งเพื่อน...แม่เป็นห่วง
นี่ละครับพ่อแม่ เหมือนกันทั้งนั้นเรื่องรักและตามใจลูกแทบเป็นเทวดา...พอดีแม่บอกว่า ตอนที่เก่งยังไม่ตื่นน่ะมีเพื่อนขี่รถมาหา บอกว่ายังหลับก็เลยกลับไปก่อน
เอ๊ะใครๆ? เจ้าเก่งสงสัย พอแม่เข้าบ้านก็หยิบมือถือมากดหาเพื่อนๆ แต่ไม่ใช่ซักคน
เพิ่งจะเลยค่ำไปหยกๆ รถราที่ผ่านหน้าบ้านน้อยลง ไอ้เก่งบอกว่าเมื่อวานมีเรื่องที่ปากซอย อริเก่าตามฟอร์ม มันขับรถปาดหน้าแต่ไอ้เก่งพุ่งชนเลย...กระเด็นไปทั้งคู่ ไอ้นั้นตะกายขึ้นรถได้ก็เผ่นอ้าว ส่วนไอ้เก่งยืดอกแบมือให้ดู บอกว่ารอยสักของมันขลังที่สุด ขนาดล้มกลิ้งล้มหงายยังไม่มีรอยเท่าแมวข่วน
เสียงมอเตอร์ไซค์แล่นผ่านไปช้าๆ เดี๋ยวเดียวก็ตีวงกลับมาอีกครั้ง ไอ้เก่งขมวดคิ้ว หันไปมอง ...ไอ้นี่เองที่มีเรื่องกับกูเมื่อวาน! สงสัยมันแหละที่ตามมาหากูตั้งแต่ตอนบ่าย
ลมพัดฮือจนเย็นสะท้าน ไอ้เก่งคว้าขวดเบียร์เปล่าเดินปราดไปที่ประตู ผมล้วงกระเป๋ากำมีดสปริง ขณะที่รถคันนั้นมาจอดหน้าบ้าน แสงไฟส่องให้เห็นใบหน้าด้านข้างยิ้มแสยะ แต่ดูแปลกประหลาดพิลึก ก่อนที่มันจะหันมามองเราเต็มหน้า...โลกแตกเปรี้ยงทันทีทันใด
ใบหน้าอีกซีกเละเทะ เลือดแดงฉานทะลักออกมาตามรอยแผลที่เป็นกระดูกแก้มขาวโพลน เสียงหัวเราะแหบโหยบาดลึกเข้าไปถึงหัวใจ ไอ้เก่งผงะหน้าร้องเฮ้ย! ขวดเบียร์หล่นลงแตกเพล้ง มอเตอร์ไซค์อุบาทว์คันนั้นแล่นช้าๆ ออกไปทางปากซอยจนหายลับ...
ไม่มีใครรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น แต่สันนิษฐานว่าคู่อริของไอ้เก่งคงเจ็บหนักจากรถล้ม อาจไปตายที่บ้านก็ได้ แต่วิญญาณพยาบาทยังตามมาหลอกหลอน...เดี๋ยวนี้ผมเชื่อเรื่องผีแล้วครับ!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 28 - ฉบับวันที่ 5 พฤศจิกายน 2550
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น