ลุงแนบกับป้าบัว

"อุเทน" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณกลับบ้าน

"อย่าขับรถซิ่ง จะวิ่งลงนรก!!"

สงกรานต์ปีนี้มีคำขวัญเตือนใจผู้ใช้รถ-ใช้ถนนหนาตาขึ้นตามเคย แทบจะไม่มีคำว่า "เมาไม่ขับ ถูกปรับแน่" กับ "ดื่มไม่ขับ" แต่มารณรงค์เรื่องอย่าขับรถประมาทแทน โดยเฉพาะคำเตือนที่โดนใจมากๆ คงจะหนีไม่พ้น "ขับรถไม่โทรศัพท์-ไม่รับสาย"

คิดดูง่ายๆ นะครับ ว่าขับรถต้องใช้สมาธิมากแค่ไหน ขืนพูดโทรศัพท์ไปด้วยมีหวังสมาธิหดหาย มีอะไรฉุกเฉินเกิดขึ้นแค่เสี้ยวนาทีก็แก้ไขไม่ทันเสียแล้ว

สมัยหนุ่มๆ ผมเคยประสบกับเรื่องสยองขวัญ จนแทบจะช็อกตายคาที่มาแล้วครับ

สาเหตุมาจากลุงแนบกับป้าบัว คนข้างบ้านนี่เอง สองผัวเมียอายุต้นห้าสิบ ทำงานรัฐวิสาหกิจทั้งคู่ มีลูกสาวคนเดียวเพิ่งแต่งงานไปหยกๆ ย้ายไปอยู่กับฝ่ายชายฐานะดีแถวแจ้งวัฒนะ ซึ่งไม่ห่างจากบ้านเดิมที่งามวงศ์วานเท่าไหร่นัก

ลุงแนบกับป้าบัวเป็นคนรื่นเริง สนุกสนาน บอกว่าอยู่กันสองคนสบายใจเฉิบ มีน้าแวง-ญาติป้าบัวเป็นคนเฝ้าบ้าน ตกเย็นลุงแนบก็คว้าขวดข้ามรั้วมาซดเหล้ากับพ่อผมมั่ง มีเพื่อนในหมู่บ้านอีก 2-3 คนร่วมก๊งด้วย บางวันก็ย้ายไปบ้านลุงแนบมั่ง บ้านลุงหยัดมั่ง สมานสามัคคีกันแทบทุกวันก็ว่าได้

สงกรานต์ปีนั้น ลุงแนบชวนป้าบัวไปไหว้พ่อแม่ที่ขอนแก่น แกไปกันแค่สองคนเท่านั้นแหละครับ แต่ขากลับได้ข่าวจากน้าแวงว่า เกิดอุบัติเหตุกลางทาง...รถราพังยับ สองผัวเมียอาการหนักอยู่ที่โรงพยาบาล พวกเพื่อนบ้านที่เป็นคอสุรามาด้วยกันก็บ่นเป็นห่วง แต่ไม่อาจจะไปเยี่ยมเยียนได้เพราะถึงเวลาทำงานพอดี

เรามาได้ข่าวทีหลังว่าลุงแนบโคม่าตั้งแต่รถชนกันแล้ว ไปอยู่โรงพยาบาลได้ 2 วันก็สิ้นใจ แต่ป้าบัวแค่ซี่โครงหัก แขนเดาะ หัวแตกจนกลับมาแทบจะจำไม่ได้ นึกว่าเป็นแขกโพกหัวขายผ้าเสียอีก...ศพลุงแนบฌาปนกิจที่ขอนแก่นไปเรียบร้อยแล้ว

แต่สิ่งที่ติดตามมาก็คือ มีคนเห็นลุงแนบขับรถเข้าซอยบ้านมาตอนดึกๆ บางคนบอกว่าเห็นลุงแนบหันมายิ้มให้ด้วย ยายนิด-ลูกสาวบ้านตรงข้ามอายุราว 10 ขวบบอกว่าโผล่หน้าต่างออกมาดูเพราะได้ยินเสียงรถยนต์ แต่กลับเห็นลุงแนบกำลังผลักประตูรั้วเข้าไปช้าๆ ยายนิดตกใจร้องออกมาว่า...ลุงแนบมาแล้ว!

เท่านั้นแหละ ปีศาจลุงแนบถึงกับหยุดชะงัก หันมาเงยหน้ามองพลางโปรยยิ้ม และโบกมือให้หยอยๆ ยายนิดเล่าว่า...หนูตกใจจนฉี่ราดคาห้องนอนเลยค่ะ! คราวนี้เสียงโจษจันเรื่องผีลุงแนบก็ดังกระหึ่มไปทั้งซอย...

เดี๋ยวคนนั้นเห็น เดี๋ยวคนนี้เห็น วงเหล้าที่เคยตั้งกันบ้านนั้นบ้านนี้ก็ชักจะกร่อย เพราะหวาดๆ ว่าวันดีคืนดีดันเห็นลุงแนบจะมานั่งปร๋อร่วมวงด้วย มีหวังวงแตกกระเจิงเป็นผึ้งแตกรังเสียเปล่าๆ เลยได้แต่อุบเงียบอยู่ในบ้านใครบ้านมัน

คราวนี้อาแหวง-คอเหล้าที่เคยร่วมวงกัน บอกว่าคืนนั้นกลับบ้านดึกหน่อย...พอหันไปทางบ้านป้าบัวที่ปิดไฟมืด ก็เห็นลุงแนบกำลังเดินช้าๆจากประตูรั้วไปตามทางเข้าสู่ตัวบ้าน...เห็นถนัดตาจากแสงสว่างที่เสาไฟฟ้า อาแหวงตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ ยกมือไหว้ผีสางเทวดาให้ช่วยคุ้มครอง...ขนาดเข้าห้องนอนแล้วยังสั่นด๊กๆ อยู่ตั้งนาน

เอาละซี! จากขับรถเข้าซอย มาถึงเดินเข้าบ้านแล้ว!

หรือวิญญาณลุงแนบจะกลับมาหาป้าบัว-เมียคู่ทุกข์คู่ยากของแกจริงๆ

พวกแม่บ้านที่ชอบๆ กัน รวมทั้งแม่ผมด้วย ยกโขยงเข้าไปถามป้าบัวให้รู้แน่ว่าผีลุงแนบแกเคยเข้ามาในบ้านหรือเปล่า? "พี่บัวรู้ไหมว่าพี่แนบมาหา?" ใครคนหนึ่งถามขึ้น ป้าบัวก็พยักหน้ารับอย่างคนใจคอเด็ดเดี่ยว

"รู้ซี ทำไมจะไม่รู้ พี่แนบแกมาเคาะประตูเรียกฉันมาหลายคืนแล้ว แต่ฉันไม่ยอมเปิดรับหรอก พุทโธ่! ใจคอจะให้ฉันรับผีเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยเรอะ? ไม่เอ๊าไม่เอา! ใครจะว่าใจร้ายใจดำยังไงก็ยอมละ ฉันไม่อยากเป็นลมตายน่ะ"

คืนหนึ่ง ผมก็เจอภาพสยองเข้าเต็มเปา!

ระเบียงหน้าบ้านอยู่ติดกับประตูห้องนอนพอดี คืนนั้นเดือนหงายเชียวครับ ผมนึกยังไงไม่รู้ เกิดออกไปยืนเกาะลูกกรงชมจันทร์ เพ้อฝันถึงเพื่อนสาวคนสวยที่กำลังคบกันอยู่ ดอกรักกำลังบานในหัวใจ...ว่าซะยังงั้นก็แล้วกัน

ทันใดนั้น เสียงรถยนต์คันหนึ่งก็เล่นเข้ามาในซอย...ผมหันมองไปทางประตูรั้วบ้านป้าบัวที่มีชมพู่แก้มแหม่มดกสะพรั่ง...เสียงหมาหอนดังไล่มาจากปากซอย...กระทั่งร่างๆ หนึ่งเดินช้าๆ ผ่านเงาชมพู่มาตามทางแคบๆก้าวขึ้นบันไดเตี้ยๆ ไปหยุดที่ประตูบ้าน

"ลุงแนบ..." ผมหลุดปากออกมาได้ยังไงก็ไม่รู้ คราวนี้เลยทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ เบิกตาโพลงจ้องมองลงไปยังร่างดำๆ ที่หยุดชะงัก ก่อนจะค่อยๆ เบือนหน้ามามองผมอย่างเชื่องช้า...หันมา...หันมาเห็นเสี้ยวหน้า ในที่สุดก็ใบหน้าที่กำลังยิ้มกว้างของลุงแนบ

ผมอยากจะหายตัวได้ อยากทำตัวให้ลีบเล็กเท่ามดปลวก แต่เท่าที่ทำได้คือยืนขาสั่นพั่บๆ ปวดหน่วงไปตามท้องน้อย...คงจะมีอาการเหมือนกับยายนิดคืนนั้น...ขณะที่ใบหน้าของลุงแนบคล้ายจะขยายใหญ่มหึมา

ผมร้องตะโกนอะไรออกมาสุดเสียง เผ่นอ้าวเข้าห้อง ปิดประตูลงกลอนผิดๆ ถูกๆ อยู่ตั้งนานเพราะมือไม้สั่นไปหมด

ผีลุงแนบมาหาป้าบัวอีกหลายคืน ป้าบัวก็หมั่นทำบุญกรวดน้ำไปให้ทุกวัน ในที่สุดวิญญาณลุงแนบคงจะไปสู่สุคติภพ ไม่ปรากฏตัวหลอกหลอนใครอีกเลยครับ

ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 31 - ฉบับวันที่ 10 เมษายน 2551