"น้องออย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณพี่สาวมาหา
"ถ้าฉันตาย เธอต้องเอาดอกไม้ใส่ไปในโลงฉันเยอะๆ นะ ฉันชอบ! มันคงทั้งสวยทั้งหอมน่าดูเชียวล่ะ!" อี๊ฟบอกกับฉันในบ่ายวันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้เอง...
ฉันค่อนข้างหงุดหงิดเมื่อได้ยินเธอพูดอย่างนั้น พูดบ้าๆ อะไรอย่างนี้นะ! ใครเขาเอาเรื่องตัวเองเป็นศพมาพูดเล่นกัน? พี่อี๊ฟนี่ประหลาดคนจริงๆ เธอยังสาวยังแส้แท้ๆ อายุเพิ่ง 25 ปี สวยเสียด้วยสิ เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องที่ฉันรักมาก
พี่อี๊ฟแก่กว่าฉัน 8 ปี เธอไม่มีน้องสาว ส่วนฉันก็ไม่มีพี่สาว เราจึงเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย เวลาไปเที่ยวก็ไปด้วยกันสองคนเสมอ
วันเสาร์หรือวันอาทิตย์ พี่อี๊ฟจะแต่งตัวสวยๆ ขับรถมารับฉันไปดูหนัง และเดินช็อปปิ้ง เราจะไปซื้อเครื่องสำอาง น้ำหอมและเสื้อผ้าเก๋ๆ สัปดาห์ไหนที่พี่อี๊ฟไม่ว่าง ฉันจะเหงามากเลย
เสาร์สุดท้ายที่ดิฉันได้เห็นเธอขณะมีชีวิตอยู่ คือวันที่เธอพูดประโยคนี้ขึ้นมา ...อยู่ดีๆ เธอก็พูดค่ะ! ตอนนั้นเรากำลังกินอาหารญี่ปุ่นกันอร่อยเชียว...คำพูดของเธอเล่นเอาฉันหมดอร่อยในฉับพลัน มันน่าโมโหมั้ยล่ะ?
"ทำไมพูดแบบนั้น" ดิฉันโวย "เขาไม่เอามาทำเป็นเล่นกันหรอกนะ จะรีบตายไปทำไมฮึ?"
"อ้าว? คนเรามันแน่ที่ไหน" อี๊ฟหัวเราะอย่างสนุก "อย่าลืมล่ะ...อ้อ! ฉันชอบดอกกุหลาบ เอาหลายๆ สีเลยนะ"
ฉันใจหาย...มันฟังดูเป็นจริงเป็นจังจนน่าขนหัวลุก!
และแล้ว สัปดาห์ถัดมา พี่อี๊ฟก็ขับรถไปเที่ยวบ้านแฟนของเธอที่อุทัยธานี พวกเขาไปกับสองคน ไปแต่เช้าและกลับตอนค่ำๆ
ขณะขับรถบนถนนแคบๆ ที่มีเพียงสองเลนให้รถแล่นสวนกันนั้น พี่อี๊ฟขับรถค่อนข้างเร็วเพราะเห็นถนนว่าง เธอไม่รู้ว่ามีกองอ้อยกองมหึมา ตกจากรถบรรทุกมาขวางถนนอยู่ข้างหน้า กว่าจะเห็นเธอก็หักหลบโดยไม่ทันระวังตัว...ผลก็คือประสานงากับรถกระบะที่สวนมาอย่างจัง พี่อี๊ฟของฉันตายทันที ส่วนพี่จ๊อบ-แฟนของเธอบาดเจ็บสาหัส!
พี่จ๊อบนั้นหัวแตก จมูกหัก ไหปลาร้าหัก ซี่โครง แขน ขา หักหมด ส่วนพี่อี๊ฟหน้าแตก ตาหลุดห้อยลงมาข้างหนึ่ง และเนื้อตัวยับเยิน กระดูกแขนขาของเธอน่ะ...เขาไม่เรียกว่าหักแล้วล่ะค่ะ ต้องเรียกว่าป่นเลยเชียว เพราะมันแตกละเอียดจนน่าใจหาย
ดิฉันจับที่แขนศพของเธอ มันดังกร๊อบแกร็บเหมือนใครทุบแก้วหรือกระเบื้องให้แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วเอาใส่ไว้ในถุงผ้าแคบๆ ยาวๆ น่าสยดสยองจริงๆ
เวลาที่ตั้งศพรดน้ำนั้น เขาต้องเอาผ้าปิดหน้าที่เคยงดงามของพี่อี๊ฟไว้ เพื่อไม่ให้ญาติมิตรต้องสะเทือนใจ...โผล่มาแต่แขนที่เคยเรียวงาม แต่บัดนี้ดูเป็นแขนที่ดูผิดรูปยังไงชอบกล และซีดเซียวเขียวช้ำไปหมด
ฉันรู้แล้วว่าคำพูดน่าใจหายประโยคนั้น มันคือลางสังหรณ์ และฉันถือว่าเป็นปรารถนาครั้งสุดท้ายของเธอ ฉันเล่าให้ใครๆ หลายคนฟัง ดังนั้น เมื่อเอาพี่อี๊ฟลงโลง เราจึงวางดอกกุหลาบหลากสีให้เธอ จนมองดูคล้ายผ้าห่มดอกกุหลาบไปเลย!
คุณลุงคุณป้าเก็บศพพี่อี๊ฟไว้ 100 วันจึงเผา ระหว่างนั้นฉันกลัวผีมาก...กลัวซะจนต้องหอบหมอนหอบผ้าห่มไปนอนกับพ่อกับแม่
มันอาจจะเป็นเพราะแปลกที่ หรือเพราะความกลัวก็ได้ที่ทำให้ฉันกระสับกระส่ายหลับๆ ตื่นๆ ตลอดคืน ตื่นมาทีไรก็หลอนตัวเองว่าเป็นเงาร่างศพพี่อี๊ฟมานั่งอยู่ตามมุมมืดของห้อง!
คืนนั้นฉันฝัน มันน่ากลัวเหลือเกินและเหมือนจริงมากที่สุด...
ในฝันนั้นฉันนอนอยู่อย่างนี้แหละ และตื่นขึ้นมา...พี่อี๊ฟมานั่งข้างๆ ที่นอน! เธอมาในรูปศพ มีผ้าคลุมใบหน้า แขนขาเขียวเป็นจ้ำๆ และปูดเป็นปุ่มปมเพราะกระดูกในนั้นแตกป่นปี้...เธอมานั่งพับเพียบ เพราะฉันปูที่นอนกับพื้นข้างเตียงกับพ่อแม่ไงคะ
ในฝันนั้นฉันกลัว แต่ก็ยังกล้าที่จะพูดกับศพพี่สาว...ฉันถามเธอว่าเป็นยังไง? เจ็บมากมั้ย?
"เจ็บ...อยากดูหน้าพี่มั๊ยล่ะ?" เธอถามเสียงเศร้าๆ เย็นๆ ฉันบอกว่าก็ได้ ถ้าเธอต้องการให้ฉันเห็น!
พี่อี๊ฟเลื่อนผ้าคลุมหน้าออกช้าๆ มันเป็นหน้าที่ยังมีเค้าความสวยงามอยู่ก็จริง แต่มันน่าสงสารมาก...ดวงตาข้างหนึ่งซึ่งเคยทะลักออกมา หมอเขายัดกลับเข้าไปแล้วเย็บเปลือกตาปิดเข้าด้วยกัน อีกข้างหนึ่งยังลืมอยู่ มันมีแววเคว้งคว้างเหมือนตาของปลาตาย...ปากเธอฉีก และมีรอยด้ายเย็บอีนุงตุงนัง
แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือราเป็นปุยขาวคลายสำลี ขึ้นตามใบหน้าและตามตัว...
ในฝันนั้นฉันกลัวขึ้นมาอย่างจับใจ...เธอหายไปพร้อมกับเสียงสะอื้นแผ่วๆแล้วฉันก็ตื่นขึ้นมาด้วยใจระทึก
ครบ 100 วันก็ถึงฌาปนกิจ สัปเหร่อเปิดโรงให้เราดูหน้าพี่อี๊ฟเป็นครั้งสุดท้าย
คุณลุงค่อยๆ เลื่อนผ้าคลุมหน้าศพออก...
คุณพระช่วย! ฉันเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก ให้ตายสิ! ใบหน้านั้นคือใบหน้าที่ฉันเห็นในฝันไม่ผิดเพี้ยน ที่สำคัญเธอมีราขึ้นเป็นปุยขาวที่หน้าและลำตัว ...มันเป็นราที่ขึ้นจากดอกกุหลาบที่ดารดาษอยู่ในโลงของเธอ ดอกไม้พวกนั้นมันชื้นไงคะ ราก็เลยเจริญเติบโตอย่างดี
เมื่อเรื่องเป็นแบบนี้ ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงว่าผีไม่มีจริง...เชื่อแล้วว่าพี่อี๊ฟมาหาฉันจริงๆ นึกแล้วขนหัวลุกค่ะ!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 31 - ฉบับวันที่ ุ6 กุมภาพันธ์ 2551
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น