"แก้วตา" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากร้านเสริมสวย
ดิฉันเป็นลูกมือช่างทำผมของญาติที่มีร้านเสริมสวยอยู่ในซอยแถวสนามเป้า เป็นตึกสองชั้นใกล้ๆ กับร้านขายของชำ ร้านซักรีด มีบ้านเรือนปลูกติดๆ กัน ไม่น่ากลัวอะไรเลย
น้าแต๋วเจ้าของร้านบ้านอยู่ลาดพร้าว เช้ามาเย็นกลับ ดิฉันนอนชั้นสองกับพี่ไก่ ช่างผมและช่างเล็บ ตอนเช้าเปิดร้านทยอยเข้ามาเรื่อย รถรากับผู้คนผ่านไปมาแทบไม่ขาดสาย ในซอยมีของกินเยอะแยะค่ะ ทั้งอาหารตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว ข้าวแกง หมูปิ้ง ไก่ย่าง ข้าวเหนียวกับส้มตำ มีทั้งรถเข็นและแผงลอยเกือบสิบเจ้า
ก๋วยเตี๋ยวหมูเจ้าอร่อยประจำซอยต้องยกให้ป้าตุ่มค่ะ!
ตอนสายๆ รถเข็นก็จะออกจากทางแคบๆ ใกล้ร้านเรามาปักหลักขายหน้าร้านกาแฟ ตั้งโต๊ะสองตัว มีลูกค้าขาประจำเยอะมาก ทั้งพวกอยู่หอพัก พวกแม่บ้าน ส่วนมากจะซื้อใส่ถุงไปกินบ้านเพราะไม่มีที่นั่ง
พวกที่มาทำผมทำเล็บร้านเราก็สั่งมากิน ลูกมือป้าตุ่มก็จะยกมาเสิร์ฟพร้อมกับเครื่องพวง วันไหนขายดีก็มักทิ้งเครื่องพวงไว้ที่ร้านเราเลย
ป้าตุ่มเป็นม่ายมาหลายปีแล้ว อยู่กับลูกสาวคนเดียวชื่อต่ายกำลังเรียน ม.3 เป็นวัยรุ่นหน้าตาสะสวยแต่ท่าทางก๋ากั่นน่าดู ปากจัด มักทะเลาะกับแม่บ่อยๆ เรื่องไม่ยอมมาช่วยขายก๋วยเตี๋ยววันเสาร์อาทิตย์ แถมเกเรอีกต่างหาก กว่าจะกลับบ้านก็มืดค่ำแทบทุกวัน
ป้าตุ่มเองก็พอกัน แกชอบด่าลูกปาวๆ ว่าใจแตก ริชอบเที่ยวแต่เด็ก ไม่ยอมมาช่วยแม่ทำงาน แต่ตัวเองขายของเสร็จก็เข้าบ่อนป๊อกเด้งในซอย รุ่งขึ้นหน้าดำคร่ำเครียดเพราะเสียไพ่จนหมดตัว...บางวันจมอยู่ในบ่อนจนดึกดื่นค่อนคืน ตอนเช้าก็ขายก๋วยเตี๋ยวไม่ไหวแล้ว
ดิฉันเคยได้ยินแม่ลูกโต้เถียงกันจากบ้านไม้ชั้นเดียว ที่อยู่หลังร้านทำผมบ่อยๆ ส่วนมากมักจะมาจากความ ดื้อรั้นของลูกสาว
"ทำไมกลับบ้านค่ำนักวะต่าย โรงเรียนเลิกแล้วทำไมไม่รีบกลับบ้าน?"
"ไม่อยากกลับ ไม่รู้จะกลับมาทำไม?"
"ก็กลับมาทำการบ้าน ทำงานบ้านน่ะซี เอ็งยังเรียนหนังสืออยู่นะโว้ย วันๆ เอาแต่เที่ยว อีกหน่อยก็ติดเหล้าติดยา โดนผู้ชายหลอกไปข่มขืนป่นปี้"
"ต่ายไม่โง่ยังงั้นหรอกแม่..."
"เออ...เอ็งเก่ง! เถียงคำไม่ตกฟาก เมื่อไหร่จะรีบกลับบ้านเร็วๆ ซะที"
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่อยากกลับ" ลูกสาวขึ้นเสียง "ถ้าอยากกลับก็กลับเอง...ไม่รู้จะกลับมาทำไม แม่ก็อยู่ในบ่อน ไปเที่ยวกับเพื่อนสนุกกว่า"
ป้าตุ่มเงียบเสียงไป ก่อนจะต่อรองว่าลูกสาวกลับเร็ว แกจะไม่เข้าบ่อน แต่ต่ายก็เถียงว่าเคยกลับเร็วแล้ว แม่พูดคุยสองสามคำก็ออกไปเล่นไพ่จนได้ ป้าตุ่มสบถสาบานว่าแกจะเลิกเข้าบ่อน...ลงท้ายก็ทะเลาะกันเสียงดังน่ารำคาญ
วันนั้นฝนตกตั้งแต่เย็น...ตกค่ำผู้คนในซอยบางตาเพราะฝนยังปรอยไม่ขาดสาย
จู่ๆ ป้าตุ่มก็โผล่พรวดเข้ามาในร้าน ถามว่าเห็นลูกสาวแกบ้างไหม? ป่านนี้ยังไม่กลับบ้าน พี่ไก่กำลังฉีดสเปรย์ให้ลูกค้า บอกว่ายังไม่เห็นผ่านมาเลย ให้ป้าตุ่มนั่งรอในร้านก็ได้
"ดูมัน! ป่านนี้ยังไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่องเสียที นังต่ายไม่รู้หรอกว่าแม่เป็นห่วงมันแค่ไหน" ป้าตุ่มบ่นพลางหันไปมองหน้าร้าน ผุดลุกผุดนั่งได้ครู่หนึ่งก็ขอตัวกลับบ้าน...ลูกค้าคนสุดท้ายออกไปแล้ว ดิฉันเก็บข้าวของให้เข้าที่เข้าทาง พี่ไก่นินทาว่าป้าตุ่มจะไปรอลูกสาวที่ปากซอย หรือเข้าบ่อนไพ่ก็ไม่รู้?
...แทบจะไม่ขาดเสียง ป้าตุ่มก็โผล่เข้ามานั่งที่โซฟา หันไปมองหน้าร้านที่เห็นละอองฝนเบาบางอยู่ในแสงไฟเยือกเย็น ท่าทางกระวนกระวายจนน่าสงสาร ดิฉันกวาดร้าน พี่ไก่เลยขอตัวไปอาบน้ำก่อน
ป้าตุ่มนั่งไม่ติดตามเคย เดี๋ยวเดียวก็ออกจากร้านไป!
คล้อยหลังแกไม่นาน ต่ายก็เดินหน้าตาซีดเซียวเข้ามาถามถึงแม่ ดิฉันบอกว่าแม่มานั่งรอสองพักแล้วนะ เพิ่งกลับไปเมื่อครู่นี่เอง! แต่ต่ายยืนยันว่าไปบ้านแล้วไม่เจอแม่
"สงสัยเข้าบ่อนอีกแล้ว รู้งี้เราไปเที่ยวกับเพื่อนต่อก็ดีหรอก" เสียงเธอปนสะอื้น ดิฉันอยากปิดร้านเต็มทีแล้ว จึงบอกให้ต่ายกลับไปดูให้แน่ใจอีกครั้ง
คืนนั้นไม่รู้เป็นไร หมาในซอยเห่าหอนโหยหวนน่าขนหัวลุก บรรยากาศในห้องนอนก็รู้สึกเยือกเย็น วังเวงน่ากลัวชอบกล...ดิฉันฝันเห็นป้าตุ่มกับลูกสาวของแกวนเวียนมาถามถึงกันที่ร้านทำผมเกือบทั้งคืน
รุ่งขึ้นก็ได้ข่าวว่าต่ายถูกแก๊งวัยรุ่นมอมยา ฉุดไปข่มขืนฆ่าแถวคลองเตย...ป้าตุ่มกรีดร้องโหยหวนจนคนในซอยขนลุกขนชันไปตามๆ กัน
ดิฉันอาการหนักกว่าใคร เล่าว่าต่ายมาถามหาแม่ก่อนปิดร้านก็ไม่มีใครเชื่อ...พี่ไก่ยืนยันว่าจะเข้าห้องน้ำยังเห็นดิฉันพูดเองเออเองคนเดียว! ใครจะรู้ตัวว่ากำลังคุยกับผีอยู่ล่ะคะ?
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 26 - ฉบับวันที่ 16 ธันวาคม 2557
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น