ถึงแม้เรื่องผีฝรั่งผีจีนจะสนุกสนาน ตื่นเต้นเร้าใจคนไทยแค่ไหน ก่อให้เกิดความนิยมชมชอบในเรื่องสยองขวัญทำนองนี้เพียงใด แต่ก็ยังไม่มีเรื่องผีไทยๆ ปรากฏออกมาเป็นการเป็นงานซักที
หรือว่าผีฝรั่งกับผีไทยไม่เหมือนกัน?
เช่น ผีฝรั่งมักเกลียดกลัวต้นกระเทียม แม้กลิ่นกระเทียม เช่น เคาน์แดร๊กคิวล่า หรือผีดิบดูดเลือดทั้งหลายแหล่ โดยเฉพาะหวาดหวั่นพรั่นสยองต่อรูปไม้กางเขนอันเป็นสัญลักษณ์ ...จะว่าผิดหรือคล้ายกับผีไทยก็ได้ทั้งสองอย่าง
นั่นคือผีไทยกลัวต้นหนาดกับพระเครื่องหรือลูกนิมิต พัทธสีมาอันเรียงรายอยู่รอบโบสถ์
ทำไมผีฝรั่งกลัวกระเทียม?
ถ้าจะตอบแบบฝรั่งก็คงตอบได้ง่ายๆ ว่าฝรั่งทุกชาติทุกภาษาล้วนแต่เกลียดกลิ่นกระเทียมกันทั้งนั้น ยกเว้นแต่อิตาเลียนชาติเดียวที่ชอบกินกระเทียมเหมือนชาวเยอรมันชอบกลิ่นกะหล่ำปลีดอง หรือซาวน์เคลาส์แกล้มไส้กรอกก็ได้ กินกับหมูย่างก็ดีนักแล!
เชื่อกันว่าชาวอิตาเลียนชอบกินกระเทียมเพราะคบหาสมาคมกับพวกยิปซี ที่มีถิ่นกำเนิดอยู่ในเมืองบูดาเปสต์ ประเทศฮังการี ก่อนจะร่อนเร่พเนจรไปตามประเทศต่างๆ
อาหารประจำเผ่ายิปซีที่ขึ้นชื่อลือชา แพร่หลายไปทั่วโลกก็คือ "กูราจซุป" เนื้อวัวต้มเปื่อยกับมันฝรั่ง มะเขือเทศ กระเทียม โรยพริกไทยลงไปให้หนักมือหน่อย เดี๋ยวก็หอมหวนชวนน้ำลายสอได้ง่ายๆ
เมื่อชาวบ้านร้านช่องทั่วๆ ไปในยุโรปเกลียดกระเทียม เหม็นกระเทียมจับจิตจับใจ ชาวยุโรปนั้นก็พลอยทึกทักเอาว่า ผีดิบดุร้ายกระหายเลือดอย่างเคาน์แดร๊กคิวล่าและบรรดาสาวกทั้งหลายแหล่ ย่อมจะเกลียดกลัวต้นกระเทียม หรือแม้แต่กลิ่นกระเทียมไปด้วยเป็นธรรมดา
เจอะเจอต้นกระเทียมที่ไหนเป็นเผ่นหนีกระเจิงที่นั่น นอกจากนั้น ก็ยังกลัวไม้กางเขน หรือสัญลักษณ์ของกางเขนเป็นชีวิตจิตใจ!
เมื่อเอามาเปรียบเทียบกับผีไทยดู ก็ปรากฏว่าหวาดเกรงต้นหนาด ซึ่งดูๆ แล้วก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกับผีฝรั่งกลัวกระเทียม ส่วนที่ต้นหนาดหรือแม้แต่ใบหนาดจะมีอะไรลึกซึ้ง น่าพรั่นสยองสำหรับภูตผีปีศาจทั้งหลาย ตอนนี้ยังนึกไม่ออกจริงๆ ครับ
บางตำราถึงกับยืนยันว่า ถ้าเด็ดใบหนาดมาแขวนเชือกผูกคอแล้ว ภูตผีน้อยใหญ่ทั้งหลายแหล่เป็นไม่กล้าเข้ามา กล้ำกราย ทำอันตรายได้เด็ดขาด
แต่ที่ผีฝรั่งกลัวไม้กางเขน ส่วนผีไทยกลัวพระเครื่องพระบูชา พอจะกล้อมแกล้มได้ว่าคล้ายคลึงกันอยู่ไม่น้อย
ผีฝรั่งกลัวสัญลักษณ์ของไม้กางเขน เช่น ไม่ใช่กางเขนจริง แต่เอาไม้หรือเหล็กสองท่อนมาไขว้กันเป็นรูปไม้กางเขน ก็ทำให้ผีดูดเลือดตระหนกอกสั่นไม่กล้าเข้าใกล้แล้ว ถ้าจะเทียบกับผีไทยก็คงกลัวสายสิญจน์ อันถือว่าเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของพระพุทธศาสนาได้เช่นกัน
...มีสายสิญจน์ล้อมบ้าน ก็รับรองได้ว่าไม่มีภูตผีปีศาจตนไหนกล้ากล้ำกรายเข้ามาเป็นอันขาด เพราะแตะต้องสายสิญจน์เข้าเป็นร้องโอดโอยโหยหวนด้วยความเจ็บปวด แสนสาหัสอย่าบอกใครเชียว
ถ้าเอาสายสิญจน์คล้องคอผี หรือคนที่ถูกผีเข้าสิงไว้ ก็จะทำให้คนหรือผีนั้นต้องดิ้นทุรนทุราย หรือแผดร้องด้วยความปวดแสบปวดร้อนสุดขีด
แต่ผีไทยยังมีเรื่องราววิจิตรพิสดารกว่าผีฝรั่งเป็นไหนๆ
เช่น การรดน้ำมนต์ เฆี่ยนด้วยหวายฝังลูกนิมิต หรือกิ่งมะยมกิ่งหนาดแช่น้ำมนต์ ซัดด้วยข้าวสารเสก แทงด้วยมีดหมอของพระอาจารย์ดังๆ อย่างมีดหลวงพ่อเดิม ซึ่งเรียกขานกันอย่างยกย่องว่า "เทพอาวุธ" หรือมีดหมอของหลวงปู่เทียม แห่งวัดกษัตราธิราชอยุธยา เป็นต้น
นอกจากนั้น ยังมีผ้ายันต์อีกต่างหาก...ผ้ายันต์เกราะเพชรของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ แห่งวัดท่าซุง ชัยนาท ลูกศิษย์ของหลวงพ่อปาน แห่งวัดบางนมโค อยุธยา ก็ถือว่าโด่งดังสุดๆ ทั้งแคล้วคลาดและอยู่ยงคงกระพัน ชนิดตำรวจทหารชายแดนโดนศัตรูยิงตูมเข้ากลางอก กระเด้งไป 3-4 วายังลุกผางขึ้นมาสังหารศัตรูได้นี่นา
มีคำสาปว่า...ใครขายชาติต้องโดนยิงตายกลางหน้าผากทุกคนไป!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 31 - ฉบับวันที่ 30 ตุลาคม 2552
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น