"น้องมายด์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากเสียงสยองในราตรี
หนูอยู่กับคุณตาคุณยายมาตั้งแต่เกิด บ้านหลังนี้คุณตาสร้างขึ้นเมื่อแม่ของหนูยังเล็กๆ อยู่เลย หนูรักบ้านสองชั้นของหนูมาก หนูเป็นลูกคนเดียวค่ะ และนอนกับพ่อแม่ในห้องบนชั้นสองติดกับห้องนอนของคุณตาคุณยาย
ชั้นล่างของเราเป็นห้องรับแขก ห้องกินข้าว ครัวและห้องนอนของคนรับใช้ ซึ่งบ้านเรามีตั้งสามคนแน่ะ คือพี่อึ่ง พี่อ้อย และพี่ดาว
เมื่อปีที่แล้วหนูอายุครบ 16 ปีพอดี!
คุณตาฉลองวันเกิดของคุณตาอายุครบ 75 ปี และหลังจากนั้นราว 2-3 เดือนเราก็รู้ข่าวร้ายว่าคุณตาเป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย ท่านจากพวกเราไปตอนปลายปี เหลือแต่คุณยายซึ่งท่านเศร้าอยู่ไม่เท่าไหร่ก็ทำใจได้ค่ะ
ท่านยังอยู่ในห้องที่เคยนอนกับคุณตา แต่พี่ดาวขึ้นไปนอนเป็นเพื่อนนะคะ
คุณยายไม่ค่อยแข็งแรงทั้งๆ ที่ท่านอายุราว 68 คุณหมอบอกว่าเป็นโรคสมองเสื่อม ชอบเห็นภาพหลอน และมีความจำสั้นมากถึงมากที่สุด!
เราต่อออดสำหรับกดเรียกให้คุณยายบนห้อง
ออดนี้จะต่อสายลงมาที่ห้องกินข้าว ซึ่งพวกเรามักจะใช้เวลาตอนกลางคืนอยู่กันที่นี่เพราะมีทีวีไงคะ คุณแม่และคนรับใช้ชอบดูละครจนดึกจนดื่น ส่วนหนูก็เล่นเน็ตและเฟซบุ๊กอยู่ในห้องกินข้าว หรือนัยหนึ่งห้องนั่งเล่นนี่เหมือนกัน
จะพูดไปแล้วหนูก็สงสารพี่ดาวค่ะ!
เธอเป็นคนดูแลคุณยาย และคุณยายก็กดออดเรียกเธอถี่มาก
บ่อยครั้งเชียวล่ะที่กำลังดูละครสนุกๆ อยู่ดีๆ ก็มีเสียงออดเรียก พี่ดาวต้องรีบกระโจนขึ้นบันไดไปหา คุณยายจะให้หยิบน้ำดื่มบ้าง เรียกถามเรื่องโน้นเรื่องนี้บ้าง พอเสร็จแล้วพี่ดาวก็ลงมาข้างล่าง ถอนใจเฮือก...
ยังไม่ถึงพื้นเลยค่ะ ออดอีกแล้ว...!!
พอวิ่งขึ้นไปคุณยายก็ถามเรื่องเดิมเพราะลืมไปว่าเมื่อตะกี๊ถามไปแล้วค่ะ
วันทั้งวันจะมีแต่เสียงออด! ออด และออด...พี่ดาวของหนูผอมเลยค่ะ เพราะวิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดทั้งวัน
ในที่สุดเมื่อสามเดือนก่อนนี้เอง คุณยายก็ป่วยหนักต้องไปโรงพยาบาล และสิ้นใจด้วยการติดเชื้อในกระแสโลหิต!
บ้านของเราเหงาและเงียบไปเลยค่ะ...ห้องนอนของคุณตาคุณยายอยู่ในสภาพเดิม ไม่มีการเคลื่อนย้ายข้าวของใดๆ ออก ทุกอย่างอยู่เหมือนเก่าครั้งที่คุณตาคุณยายยังมีชีวิตอยู่
ตอนค่ำๆ ชั้นสองของบ้านมืดตึ๊ดตื๋อ มีแต่ดวงไฟเล็กๆ เหนือบันไดเท่านั้นเอง หนูมองขึ้นไปแล้ววังเวงมาก ในใจรู้สึกเหมือนคุณตาคุณยายยังอยู่บนนั้น...
จะว่าไปแล้วหนูก็กลัวนะคะ!
วันหนึ่งหลังจากคุณยายตายไปได้สิบวัน พวกเรารวมตัวกันอยู่ชั้นล่างในห้องนั่งเล่น คุณพ่อยังไม่กลับจากทำงาน ตอนนั้นเพิ่งสองทุ่มกว่าๆ ข่าวทีวีเพิ่งจบ...และละครก็กำลังจะมา
ทันใดนั้นมีเสียงออด...!
คุณพระคุณเจ้าช่วย! เสียงนั้นมาจากห้อง คุณยาย!!
พี่ดาวขยับตัวลุกขึ้นด้วยความเคยชิน แต่แล้วก็กลับทรุดตัว เข่าอ่อนยวบ หน้าขาวซีด พี่อึ่งกับพี่อ้อยหันมามองคุณแม่หนูเป็นตาเดียวกัน...ขณะที่กำลังตะลึง เสียงออดก็ดังอีกครั้ง พวกเราถึงกับสะดุ้งเฮือก พี่ดาวน้ำตาร่วงเลยค่ะ
อากาศที่ร้อนอบอ้าวกลับหนาวยะเยือก เราทำอะไรไม่ถูก พี่อึ่งกับพี่อ้อยยกมือขึ้นลูบท่อนแขนตัวเองไปมา...คุณแม่บอกว่าไฟอาจจะลัดวงจร แม่จะขึ้นไปดูเอง! หนูห่วงแม่มากเลยขอตามขึ้นไปด้วย
เสียงเปิดสวิตช์ไฟดังแชะทำให้หนูแทบสะดุ้ง! ในห้องคุณยายนั้นว่างเปล่า แต่รู้สึกว่ามันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูกแผ่ซ่านอยู่ในบรรยากาศของห้องนั้นด้วย...
คืนนั้นคุณแม่ตัดสินใจเปิดไฟในห้องนั้นทิ้งไว้ และพอคุณพ่อกลับมา คุณแม่ก็เล่าเรื่องออดให้ฟัง...มันสยองขวัญจริงๆ ค่ะ
รุ่งขึ้นพ่อให้ช่างมารื้อเอาออดออก แต่ความเสียวสยองยังอยู่ในใจเราทุกคน...ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้เกิดเรื่องประหลาดๆ ที่ชวนให้ขนหัวลุกอีกเลยค่ะ
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 30 ฉบับวันที่ 15 พฤษภาคม 2556
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น