เรื่องนี้ก็คล้ายกับเรื่องผีอื่นๆ ไม่มีอะไรมาก แต่ก็ต้องลงไว้เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์ ยังมีอีกหลายเรื่องที่ยังนึกไม่ออก ลืมไปก็เยอะ ที่เจอจากหลายๆที่ ผีบางแสน ผีภูเก็ต ผีโคราช ผีที่พระธาตุจอมกิตติ ผีคนตายแถวบ้าน ผีเพื่อนที่ตายไป ผีที่ถูกขังแล้วไปช่วยพาออกมา ผีมาลาไปเกิด อ่อ ผีที่รีสอร์ทตามต่างจังหวัดก็มี ฯลฯ ค่อยๆนึก ค่อยๆทยอยพิมพ์ทีลง บางเรื่องก็ข้ามไป ไม่อยากเล่าเพราะไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจ บางเรื่องก็นึกไม่ออกไม่รู้จะพิมพ์ลงยังไงดี จำได้แค่ว่าเจอมาแต่เรียบเรียงไม่ถูก มันลืมเลือนเรื่องราวไปเยอะ
บันทึกไดอารี่เล่มเก่าๆที่ลงเรื่องประสบการณ์ผี ฉีกทิ้งไปหมดแล้ว ไม่อยากให้ใครมาอ่าน ตอนนี้อายุเริ่มมากขึ้น(ปัจจุบันอายุ 29) เพิ่งมานึกเสียดาย อยากจะลงเรื่องของตัวเองไว้เป็นอนุสรณ์ประสบการณ์เก่าๆที่ผ่านมา อย่างน้อยก็เอาไว้ให้พวกหลานๆในบ้านอ่านเล่นสนุกๆ
เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยเราเรียน ป.ว.ช. ปี 2 เรียนสายบัญชี ช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้สอบ อ่านหนังสือบัญชีหามรุ่งหามค่ำ พ่อชวนไปนอนบ้านแม่ใหม่ที่ฉะเชิงเทรา ความจริงไม่อยากไปเลย เพราะอีกไม่กี่วันต้องสอบ แต่ไม่อยากขัดใจพ่อก็เลยต้องไป
ตอนดึกประมาณเที่ยงคืนได้ พ่อกับยายหลับไปแล้ว แม่กับญาติคนอื่นๆไปดูลิเกกันที่วัดแถวบ้าน เราเปิดไฟนั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว อ่านหนังสือไปได้พักใหญ่มีเสียงเดินมาใกล้ เดินมาจากทางหิ้งพระ ได้ยินเสียงเดินชัด เดินลากเท้ามาแต่ไกลเลย ตอนแรกนึกว่ายายคงลุกเดินหยิบของ ปรากฏว่าไม่ใช่ เสียงเดินมันลากยานเกินไป แถบเดินตรงมาทางเราเรื่อยๆ ดังครืดคราด กว่าจะเดินได้แต่ละก้าวแทบขาดใจ
เราก็อ่านหนังสือไปเรื่อย อีกไม่กี่วันก็ต้องไปสอบบัญชีแล้ว หัววุ่นรวนตีกันไปหมด คิดในใจว่าเอาอีกแล้ว ไปไหนไม่เจอผีไม่ได้รึไง(ว่ะ) ผีก็อยากจะหลอก หนังสือสอบก็ต้องอ่าน เดินลากเท้ามาเรื่อยมาหยุดตรงหน้าเรานี่แหละ เราก็เงยหน้ามอง ไม่เห็นมีอะไร ไม่แน่จริงนี่ หายตัวทำไม อยากหลอกจริงต้องมาให้เห็นตัวด้วยสิ ไม่ยอมให้เห็นตัว แต่รู้สึกว่าเป็นคนแก่ผมงอกถือไม้เท้าค้ำเดิน ตามองไม่เห็นหรอกแต่รู้สึกแบบนั้น
แล้วก็เดินวนแถวหน้าเราอยู่พักใหญ่ไม่ยอมไปไหน ทำเสียงเดินให้หลอนเล่น เราก็นั่งอ่านหนังสือต่อ อ่านไปได้ไม่นานหรอกเริ่มรำคาญ มาลากเท้าครืดคราดๆ พูดดังๆเลย "เงียบๆได้ไหม! ไม่เห็นรึไง! คนกำลังอ่านหนังสือสอบ!" เท่านั้นแหละ เสียงเดินครืดคราดๆ เิดินกลับหิ้งพระไปเลย โอเคไม่มีเสียงรบกวนแล้ว ก็อ่านหนังสือสอบต่อ
จนพวกญาติๆ ดูลิเกที่วัดจบเวลานั้นมันก็เกือบตีสองได้ เราก็บอกไปว่าผีมากวนตอนอ่านหนังสือ พวกญาติก็แตกตื่นคิดว่าเป็นกุมารทองไม่พอใจที่พาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน รีบไปจุดธูปขอโทษขอโพยกันใหญ่ เราก็ไม่อยากจะบอกว่าที่จริงน่ะเป็นคนแก่ต่างหากไม่ใช่กุมารทองหรอก ขี้เกียจไปเถียงพวกญาติๆ เขาให้เราไปจุดธูปขอขมาฯกุมารทอง เราก็ทำตาม ไม่ขัดศรัทธา ว่าตามน้ำไปเรื่อย ชะโงกหน้ามองดูหิ้งพระก็เห็นรูปหุ่นพ่อแก่ผมงอกนั่งอยู่จริงๆ เป็นหุ่นเนื้อเรซิ่น ก็คิดว่าคงองค์นี้แหละใช่เลย ท่านคงมาทักทาย ใจก็ขอขมาฯท่านเมื่อกี้ที่อารมณ์ร้อนพูดกับท่านไม่ดี เป็นห่วงสุขภาพท่าน แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็เกรงว่าท่านจะไม่ยอมอยู่เดิน แล้วเราก็จะอ่านหนังสือสอบต่อไม่ได้
เรื่องนี้ก็จบลงไปอีกหนึ่งเรื่อง ตั้งแต่นั้นมาพ่อแก่ท่านนี้ก็ไม่มาหาเราอีกเลย ฮ่าๆๆ ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
ที่มา : http://www.dannipparn.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น