"เคน" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากหัวหิน
ผมชื่อเคนครับ กำลังเรียนอยู่ม.4 เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ตรง คือผมเจอมากับตัวเองเลยครับ
เดือนตุลาคมครอบครัวเราไปเที่ยวหัวหินกัน 5 วันแน่ะ เรามีอยู่ด้วยกัน 4 คนคือตัวผม พ่อกับแม่และน้องสาวชื่อเคลียอายุ 12 มีเค้าว่าโตขึ้นจะโตเป็นสาวสวยเหมือนผมซึ่งคงต้องหล่อแน่ๆ
ที่พักของเราคือรีสอร์ตเล็กๆ แห่งหนึ่งริมชายหาดไม่ไกลจากเขาตะเกียบนัก
บรรยากาศดีมากๆ เลย ด้านที่ติดทะเลนั้นสวยจริงๆ มองเห็นหาดทรายขาวกว้างยาวสุดสายตา ลมพัดโชยไม่ขาดสาย เหมาะสำหรับตั้งร้านอาหารของรีสอร์ต และมีสระน้ำขนาดไม่ใหญ่นักให้เราเล่นน้ำไป-ดูทะเลไปพลาง
โห...ชีวิตช่างมีความสุขซะเหลือเกิน!
ราวบ่ายสามโมง พวกเราไปอยู่ริมหาดที่ร่มรื่นกัน
พ่อกับแม่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้กึ่งนั่งกึ่งนอนริมสระ ส่วนผมกับเคลียลงเล่นน้ำอย่างสนุก น้ำในสระใสแจ๋วและไม่ลึกมากหรอกครับ แค่อกผมเองแหละ ผมชอบนอนหงายลอยตัวดูท้องฟ้า ส่วนเคลียชอบ ดำน้ำเล่นเป็นนางเงือกอยู่คนเดียว
กำลังเล่นอยู่ดีๆ เคลียก็มาสะกิดผม
"พี่เคน เคลียเห็นเด็กนั่งยองๆ ที่ก้นสระมองดูเราอยู่ด้วยละ...เค้านั่งอยู่น้านนาน แหม! ดำน้ำอึดจัง!"
ผมตกใจหน่อยๆ รีบมุดลงไปดูบ้างแล้วก็เห็นอย่างที่น้องเห็น...คือมีเด็กคนหนึ่งตัวนิดเดียว น่าจะไม่เกิน 4 ขวบ นั่งยองๆ มองตาแป๋วแถมยังยิ้มขำๆ อีกด้วย!
"เฮ้ย! เดี๋ยวก็ตายหรอก" ผมเอ็ดตะโรอยู่ในใจ แล้วพุ่งตัวไปหาเด็กน้อยดำน้ำอึดคนนั้น
คุณพระคุณเจ้าช่วย! พอผมไปถึงเด็กนั่นก็หายตัวแวบเหมือนน้ำตาลละลายไปกับน้ำ...ชนิดต่อหน้าต่อตาเลยละครับ
ผมทะลึ่งพรวด แล้วรีบฉุดมือน้องสาวทันที
"เราขึ้นกันเถอะ ในสระนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล แล้วสิ แถมน่ากลัวอีกต่างหาก"
ผมรีบจูงมือน้องเดินหน้าตื่นเข้าไปหาพ่อกับแม่ ขาสั่นนิดๆ กับเกิดความหวาดระแวงอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเต้นแรง ปากคอแห้งผากจนต้องกลืนน้ำลายติดๆ กัน
ตอนนั้นมีเด็กเสิร์ฟผู้หญิงกำลังวางแก้วน้ำผลไม้ให้แม่พอดี
เราไม่สนใจเธอเลย ขณะที่บอกกับพ่อเสียงดังว่าเราเห็นเด็กนั่งยองๆ อยู่ก้นสระว่ายน้ำ
"ว้าย! ตายแล้ว" เด็กเสิร์ฟสาวหวีดร้อง หันซ้ายหันขวาทำท่าขนลุกขนชัน...นั่นแปลว่าต้องมีอะไรแน่แล้วจริงๆ ด้วย
ผมตรงเข้าไปประชิดตัวเธอแล้วถามเสียงแข็งว่า...เล่ามานะ ว่ามีอะไรขึ้นที่นี่? เธอทำหน้าตาเหยเก กลืนน้ำลายยากเย็นก่อนจะกระซิบกระซาบว่า...รู้แล้วอย่าเอะอะไปนะ! ผมพยักหน้าให้สัญญา เธอจึงเล่าเรื่องน่าสยองให้ฟัง
เมื่อสองเดือนก่อนมีเด็กมาจมน้ำตายในสระนี้ เป็นเด็กท้องถิ่นที่แม่ของแกพามาเดินเล่น แล้วพ่อกับแม่ก็นั่งบนหาดทรายคุยกันเพลิน ส่วนเด็กน้อยเดินขึ้นบันไดอิฐของรีสอร์ต ตรงมาที่สระน้ำสีฟ้าอมเขียวแล้วกระโดดต๋อมลงไปเลย!
ตอนนั้นไม่มีใครรู้เห็น หรือแม้แต่สนใจสักคนเดียว...
จนกระทั่งเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเป็นแขกของรีสอร์ต ได้บอกกับแม่ผู้เป็นนางพยาบาลว่า
"แม่คะ น้องคนนั้นเก่งจัง...เค้าอยู่ใต้น้ำได้ตั้งนานแน่ะค่ะ!"
ผู้เป็นแม่หันไปเห็นภาพน่ากลัวถึงกับร้องลั่น รีบดำน้ำไปแล้วฉุดดึงเอาร่างน้อยๆ ที่อ่อนปวกเปียกขึ้นมาปฐมพยาบาลอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางคนอื่นๆ ที่เข้ามามุงดูพลางวิพากษ์วิจารณ์ด้วยความตื่นเต้นตกใจไปตามๆ กัน
ทุกสิ่งสายเกินไปเสียแล้ว...เด็กน้อยจมน้ำตาย แกตายอยู่ในท่านั่งยองๆ ที่ก้นสระ!
พ่อแม่ของเด็กไม่เอาเรื่อง เพราะเป็นความสะเพร่าของพวกเขาเอง ที่ไม่ได้เอาใจใส่และดูแลลูกให้ดี
เด็กสาวพนักงานเสิร์ฟเล่าว่าทางรีสอร์ตทำบุญแล้ว และอุทิศส่วนกุศลให้วิญญาณของเด็กน้อยเป็นที่เรียบร้อย แต่ยังมีแขกที่เข้าพักต่อๆ มาได้เห็นเด็กคนนี้อยู่เสมอ บางทีก็ดำผุดดำว่ายปะปนกับแขกอื่นๆ เล่นเอาพนักงานรีสอร์ตที่จำได้ถึงกับเขาอ่อนไป 2-3 คนแล้ว
บางคืนยามดึกสงัดเด็กน้อยก็มากระโดดน้ำตูมๆ จนได้ยินกันทุกคน
นี่ละครับเรื่องที่ผมเจอมา มันน่ากลัวมากและทำให้ผมเชื่อแล้วว่าผีมีจริง!
ที่มา : คอลัมน์ ขนหัวลุก โดย ใบหนาด - ข่าวสด หน้า 30 - ฉบับวันที่ 19 พฤศจิกายน 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น