1. โรงแรมแห่งหนึ่ง ระแวก สน.ตำรวจ อุดร
จากเรื่องเล่าของ Sales คนหนึ่งซึ่งจำใจเข้าพักที่โรงแรมแห่งนี้ด้วยว่า โรงแรมอื่นๆเต็มหมด และที่นี่เหลืออยู่เพียงห้องสุดท้าย (ตลอดแหล่ะ แบบนี้เจอผีประจำ...)
ต้องขอบอกก่อนนะครับว่าเรื่องที่ทานจะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง 100% เพราะเป็นเรื่องที่ผมประสบด้วยตัวเอง ก่อนอื่นขอแนะนำก่อนนะครับหลังจากเรียนจบผมได้ทำงานที่แรกโดยเป็น Sales ขายเครื่องมือแพทย์ในโรงพยาบาลในเขตภาคอีสานตอนบนและโดยส่วนตัวเมื่อก่อนไม่เชื่อเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นนักแต่ก็ไม่ได้ถึงกับลบหลู่แต่อย่างใด ด้วยงานทำให้ได้เข้าพักที่โรงแรมตามจังหวัดต่างๆในภาคอีสานเป็นประจำ จนกระทั้งวันหนึ่งผมได้เดินทางมาทำงานที่จังหวัดหนองบัวลำภูกับทีมงานที่มาช่วยอีก 2 คน และด้วยที่จังหวัดหนองบัวลำภูเป็นจังหวัดเล็กจึงทำให้หาที่พักลำบากทำให้พวกเราตัดสินใจกันว่าจะเดินทางไปพักที่จังหวัดอุดรธานีซึ่งเป็นจังหวัดที่ใหญ่หาที่พักได้ง่ายกว่า.....
เราเดินทางออกจากจังหวัดหนองบัวลำภู ประมาณ 18.00 น และ ถึง อุดรธานี ประมาณเกือบ 20.00 น.เข้าไปหาที่พักพบว่าที่พักเต็มหมด ผมจึงนึกขึ้นได้ว่าผมเคยไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งอยู่ระแวก สถานีตำรวจ จ.อุดรธานี และได้เข้าไปติดต่อพบว่ามีห้องว่างและเหลือเพียงห้องสุดท้าย (หึๆ) โดยเราได้เข้าพักห้องหมายเลข 407 โดยเป็นชั้น 4 และตัวผมเองที่เคยมาพักก็ไม่เคยพักที่ชั้นนี้มาก่อน โดยห้องพักที่นี้เป็นห้องพักเพียงฝั่งเดียวและอีกด้านจะเป็นระเบียง และเวลาเราจะเดินเข้าห้องพักต้องเดินไปตามระเบียงและต้องผ่านห้องพักต่างๆไปก่อนซึ่งห้องที่พักเป็นห้องที่ 7 ซึ่งเกือบสุดทางเดินและค่อนข้างมืด....
จากนั้นเราก็เข้านำของเข้าเก็บเนื่องจากเรามากันสามคนและมีห้องพักเหลือเพียงห้องเดียวและเป็นเตียงคู่ผมและเพื่อนอีกคนก็ช่วยกันเลื่อนเตียงลงเพื่อจะได้นอนได้ทั้ง 3 คน ส่วนพี่อีกคนที่มาด้วยอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำผมและเพื่อนก็ต้องตกใจหันมองหน้ากันเนื่องจากพอเรานำเตียงลงทำให้ผ้าปูเตียงด้านล่างหลุดออกและเรามองเห็นคราบสีนำตาลอยู่ที่ปลายเตียงเป็นเป็นวงประมาณฝ่ามือ ผมจึงบอกเพื่อนไปว่า " ไม่มีอะไรหน่าอาจมีผู้หญิงที่มีประจำเดือนมานอนละมั่ง" จากนั้นผมก็นำผ้าปูเตียงมาปูทับและไม่ได้คิดอะไร จากนั้นผมได้เปิดไฟที่หัวเตียงและปิดผ้าม่านและผมได้แง้มผ้าม่านไว้นิดหนึ่งตรงฝั่งโคมไฟหัวเตียงเพื่อมองเห็นว่ามีใครเดินผ่านหน้าห้องหรือหากมีคนมาเค๊าะจะได้เห็นจากนั้นเราก็ออกไปทานข้าวเย็นกันและเดินทางกลับมาที่ห้องเพื่อจะพักผ่อน
ประมาณเวลา 23.00 น เราเดินมาตามทางระเบียงเพื่อเข้าห้องและคุยกันมาโดยเพื่อนผมเดินนำหน้าผมอยู่กลางพี่อยู่ด้านหลัง เราเดินมาถึงหน้าห้อง 407 โดยผมและพี่ก็ยืนอยู่หน้า หน้าต่างหน้าห้อง เพื่อนผมได้เอื่อมมือไปสอดกุญแจเพื่อจะเปิดประตูพี่ที่เดินตามหลังผมพูดขึ้นว่า" ทำอะไร!?" เราสองคนหันไปมองในห้องพักของเราเองผ่านม่านที่แง้มอยู่ที่ผมเปิดไว้และเห็นแสงไฟที่ผมเปิดไว้ที่หัวเตียง ผมเห็นชายร่างใหญ่ผิวขาวคิดว่าไม่ใช่คนเอเชียนั่งอยู่บนเตียงและหันหน้าไปด้านที่วีซึ่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้องหันด้านข้างให้กับเรา จากนั้นเพื่อนผมก็ได้เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วผมและพี่ก็หันไปมองที่ประตูที่เปิดออก จากนั้นเราหันกลับมามองที่หน้าต่างอีกครั้งชายคนนั้นก็หายไปจากเตียงเราสองคนตกใจรีบวิ่งเข้าไปในห้อง เพราะ เรางงมากว่ามีคนอยู่ในห้องได้อย่างไร แต่เมื่อเราเข้ามาก็ไม่มีใครอยู่ในห้องเลยเราสามคนจึงมานั่งคุยกัน.....
พี่บอกว่าพี่เห็นตั้งแต่เราเดินมาแล้วและเข้าใจว่าเพื่อนผมแกล้งเข้าห้องผิด (เราล้อเล่นกันบ่อยๆ) แต่ที่พี่เค้าพูดว่า "ทำอะไร"เพราะเค้าคิดว่าเราเข้าห้องผิด ผมและเพื่อนมองหน้ากันและคิดว่าจะเล่าเรื่องรอยบนเตียง จากนั้นเราก็นอนผมไม่ยอมนอนเตียงนั้นเพื่อนผมอาสานอนเอง จากนั้นได้พักเดียวหลังจากปิดไฟไม่เป็นอันนอนครับมีเสียงไม้แขวนเสื้อที่เราแขวนชุดทำงานกันลากไปมาจะว่าลมพัดก็ไม่ใช่เพราะเป็นห้องแอร์ จากนั้นเริ่มมีเสียงน้ำในห้องน้ำค่อยๆหยดถี่ขึ้นเรื่อยๆเรามองหน้ากันคิดว่าอยู่ไม่ได้แล้วเพราะบรรยากาศมันแปลกเกินคำบรรยาย ความรู้สึกเกินบรรยายอยากให้เช้าเร็วๆผมตัดสินใจโทรหาเพื่อนที่ทำงานอยู่อีกบริษัทโชคดีที่เพื่อนพักที่โรงแรมไม่ไกลกันมากเราสามคนรีบเก็บของออกคืนนั้นเลยครับไปนอนกับเพื่อนอัดห้องเดียวกันสี่คนเลยเปิดไฟนอนทั้งคืนไม่กล้าแม้จะถามเค้าเตอร์ว่าห้องนั้นเกิดไรขึ้นขอแค่ออกไปไกลๆจากโรงแรมนั้นก่อนก็พอ ......
จากนั้นประมาณ 1 อาทิตย์ผ่านไปเราก็ได้ลืมๆเหตุการณ์วันนั้นไป แต่ผมไม่ลืมได้กลับเข้ากรุงเทพและได้ไปกินข้าวกับเพื่อนๆและเล่าให้เพื่อนๆฟังพอดีมีคนมาขายลอตเตอรี่ปรกติผมไม่เป็นคนซื้อพวกนี้เพราะคิดว่าสิ้นปลืองซื้อไปก็ไม่ถูก แต่วันนั้นตัดสินใจซื้อเป็นเลขห้อง 407 หนึ่งใบเท่านั้น ในใจก็ระลึกว่าหากสิ่งที่เห็นเป็นความจริงขอให้ถูกและผมจะทำบุญอุทิศไปให้และผมก็เก็บใส่กระเป๋า สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นกับผม ผมถูกลอตเตอรี่ตรงๆสามตัวเลขห้องเลยแถมซื้อแค่ใบเดียวไม่ได้ซื้อเพิ่ม และผมก็นำเงินส่วนหนึ่งกลับไปทำบุญที่จังหวัดอุดรธานีและอุทิศบุญกุศลให้เค้าแล้วแต่คงไม่ไปนอนแล้วครับที่นี่ ทำให้ทุกวันนี้ผมเชื่อครับในสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะในสิ่งที่คุณมองไม่เห็นใช่ว่าไม่มีอยู่จริง..... อั้ยยะ อย่างน้อยผีก็ให้โชคนะครับ อิอิ....
ที่มา: www.yenta4.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น