5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคอีสาน (5/5)

5. ผีอาเสี่ย....ที่โรงแรมโรงพยาบาลเก่า จังหวัดขอนแก่น

เป็นเรื่องจากประสบการณ์จริงของคุณ แนนนะเออ เล่าไว้ในเวบ narak.com

เรื่องจริงเรื่องนี้ก่อนอื่นต้องขออนุญาติ เสี่ยผู้นั้น ก่อนที่จะเล่าค่ะไม่ได้ลบหลู่ แต่อยากเล่าให้เพื่อนๆฟัง... เรื่องมีอยู่ว่า แฟนเราทำงานเป็นเซลล์ต่างจังหวัด (อีกแระ) ส่วนใหญ่จะวิ่งงานภาคอีสานค่ะ เราก็จะติดตามไปด้วยเพราะพอดีเป็นวันหยุด แฟนเราออกจากกรุงเทพแต่เช้า ไปถึงจังหวัดขอนแก่นก็ประมาณ 5 โมงเย็นแล้ว ก็ได้เข้าไปพักที่โรงแรมนึง ไม่ขอเอ่ยค่ะ เอาเป็นว่าเป็นโรงพยาบาลเก่า มาสร้างเป็นโรงแรม ข้างล่างจะเป็นคาเฟ่ มีนักร้องไว้ต้อนรับอาเสี่ยทั้งหลาย แฟนเราได้จองห้อง เอ่อไม่บอกนะ ระหว่างที่จะพิมพ์ชื่อห้องขนลุกง่ะ (สงสัยเขาไม่อยากให้บอก) ระหว่างที่เข้าไปพักห้องนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะไฟมันตกหรือปล่าวมันเลยสลัวๆน่ากลัวมากกว่าปกติ บริกรเมื่อเอากระเป๋ามาส่งมักจะรอเงินทิป แต่เจ้านี้มาถึงวางและวิ่งหายต๋อมไปเลย เรายังพูดกับแฟนว่าไอ้บริกรนี่มันไม่เอาทิปเหรอ ...

ระหว่างดูทีวีอยู่นั้น แฟนเรารู้สึกง่วง เลยขอหลับก่อนและขอปิดไฟ ทีนี้ในห้องพวกเธอลองจินตนาการนะ คือห้อง 4 เหลี่ยม เปิดไปก็จะเห็นห้องน้ำอยู่ซ้ายมือ มองไปเห็นเตียงปลายเตียงมีทีวี กับตู้เย็น และเป็นผ้าม่านทึบๆปิดกระจกที่ท้ายห้อง แฟนเรานอนติดห้องน้ำ ส่วนเรานอนด้านระเบียง ก็คือถ้ามีไครเข้ามาก็ต้องเห็นแฟนเราก่อน ในห้องปิดไฟหมดอาศัยแสงจากทีวีเท่านัน สักพักเราดูละครไปได้สักพัก เรารู้สึกหนักตา และเคลิ้มๆ เราก็เห็นว่าตรงประดูหน้าห้อง มันเหมือนมีสองมิติ คือ มันปิดและลงกลอนอยู่ แต่เป็นภาพซ้อนว่ามีคนแก่อ้วนๆมาดอาเสี่ย เปิดประตูเข้ามา พร้อมกับเดิน ไม่สิ เอาเป็นว่าเลื่อนๆๆๆมาดีกว่า เพราะถ้าเดินต้องมียุบๆๆบ้างตามจังหวะยกขา แต่เขาเลื่อน ฟึ๊บ..เร็วมาก หน้าของเขาก็มาจ่อที่หน้าเรา!!!

คือถ้าเป็นคนอ่ะนะ ทำไมตัวอยู่ปลายเตียง และยืดคอเอาหน้ามาใกล้เราได้ยังไง ห้องก็ล็อค เขาถามเราว่าเป็นใคร(มองไม่เห็นหน้านะ แต่มีลมหายใจปะทะ) มานอนห้องนี้ได้ไง นั่นใคร (หมายถึงแฟนเรา) ตาเสี่ยนั้นก็ถามว่าชื่อไร เราก็ตอบไปแต่มันอ้าปากไม่ได้ ได้แต่ตอบในใจ แต่เขาได้ยิน เขาบอกว่ากลัวเหรอ ไม่ต้อกลัวนะ แค่มาถามเฉยๆ คือเห็นมานอนห้องเขา ถ้าวันนี้มีแขกเขาไปก็ได้และก็ค่อยเลื่อนเปิดประตูออกไป อืม.....ทั้งที่ประตูยังล็อคอยู่ คือลงกลอน ระหว่างนั้นเราก็หายอึดอัดและลุกขึ้นนั่ง หายใจทั่วท้อง ก็เลยปลุกแฟน ขอย้ายห้อง แฟนเห็นว่าเราคงฝัน เอ่อถ้าฝันระหว่างนั้นละครที่เราดูอยู่ รู้สึกจะเป็นช่อง 3 เราสามารถเล่าได้ทุกฉาก เพราะถ้าเราหลับหรือฝันไป เรื่องมันจะตรงกันได้ไง....

อืม....แฟนเรามันก็เลยเริ่มเชื่อและเรียกบริกรมาขอเปลี่ยน บริกรมันก็บอกว่า พี่เจอเหรอ คงเปลี่ยนไม่ได้อ่ะ แต่มันดันไปเอาพระ คือเป็นพระที่หิ้งบูชามาให้เราตั้งในห้องเลยคิดดู หลังจากนั้นก็ไม่เกิดอะไรขึ้นนอนสบายมาก จนถึงเช้า แต่แฟนเรามันบอกว่าระหว่างที่มันตื่นกลางดึกจะไปฉี่ มันได้ยินคนบอกว่า 12 12 หนึ่งสอง คือบอกแค่นี้ เราเลยเอามาซื้อหวยค่ะ ถูกได้ตั้ง เป็นหมื่น และก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ เอ่อลืมเล่าให้ฟัง บริกรบอกว่า เป็นเสี่ยยิงกันเรื่องหึงหวง เป็นเรื่องนานแล้ว ชาวขอนแก่นรู้ดีเพราะเป็นข่าวดัง ก็มีแค่นี้แหละนะ ต้องขออภัย ทั้งเสี่ยคนนั้น เจ้าของโรงแรม ค่ะคือเราอยากแค่เตือนๆเอาไว้.....

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคอีสาน (4/5)

4. เมื่อหนุ่มเจ เจตริน เจอผีที่โรงแรมแห่งหนึ่งใน อุบลราชธานี

เป็นเรื่องดังพอสมควรในช่วงนั้น เมื่อหนุ่มเจ อดีตนักร้องนักเต้นชื่อดังได้ไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งในอุบลราชธานี แล้วเจอดีจังๆเข้ากับตัวเอง เมื่อเขาต้องเจอกับบางสิ่ง....

"เจ-เจตริน" ขนพองสยองเกล้า เจอรอยนิ้วมือประหลาด ในห้อง น้ำโรงแรมที่อุบลฯ พอถ่ายรูปมาลงทวิตเตอร์ มีคนชี้ให้ดูว่ามีใบหน้าคนปรากฏอยู่ด้วย เล่นเอาตะลึงไปทั่ว เจ้าตัวเผยรู้สึกหลอนๆ ตอนเห็นรอยนิ้วมือประทับบนกระจกฝ้า เพราะตำแหน่งอยู่สูงมาก และก็มีขนาดใหญ่ผิดปกติ ซ้ำไอน้ำอุ่นยังขึ้นเป็นตัวหนัง สือที่กระจกห้องน้ำอีกต่างหาก รับเป็นคนเชื่อว่าวิญญาณมีจริง แต่คงไม่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลอะไร เพราะว่าเป็นคริสเตียน......

เจ-เจตริน วรรธนะสิน เปิดเผยกับผู้สื่อข่าว กรณี โพสต์ภาพถ่ายติดรอยคล้ายนิ้วมือและใบหน้าคนลงทวิตเตอร์ จนเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักอยู่ในขณะนี้ โดยเจ-เจตริน กล่าวว่า ได้ถ่ายภาพนี้ที่โรงแรมแห่งหนึ่งในจ.อุบลราชธานี ตอนแรกตั้งใจจะถ่ายภาพรอยนิ้วมือที่ขึ้นเป็นฝ้าบนกระจกในห้องน้ำ แต่ปรากฏว่าหลังจากนำภาพลงทวิตเตอร์ "ดุ๋ง"พาที สารสิน รุ่นพี่คนสนิท สังเกตเห็นด้านซ้ายมือของภาพเป็นใบ หน้าคน สร้างความตกใจให้ตัวเองเป็นอย่างมาก

เจ กล่าวต่อว่า เคยไปเล่นคอนเสิร์ตที่จ.อุบล ราชธานี หลายครั้ง เวลาเล่นคอนเสิร์ตเสร็จแต่ละครั้ง จะนอนที่โรงแรม 1 คืน ก่อนจะเดินทางกลับตอนเช้าของอีกวัน จน 2 ครั้งล่าสุดที่ไป จ.อุบลฯ มีเหตุการณ์แปลกๆ เกิดขึ้น หลังจากอาบน้ำอุ่น มีไอร้อนขึ้นเป็นฝ้าที่หน้ากระจกเป็นลายตัวหนังสือ รวมถึงรอยนิ้วมือคน ซึ่งสังเกตได้ชัด ตอนแรกคิดว่าอาจจะเป็นรอยนิ้วมือของแม่บ้านที่มาทำความสะอาด แต่รอยที่เห็นอยู่ขอบบนสุดของกระจก ซึ่งสูงมาก แม่บ้านไม่น่าปีนขึ้นไปถึง ลองเอานิ้วมือตัวเองไปเทียบ ปรากฏว่ารอย นิ้วมือในกระจกยาวกว่า ตอนนั้นเริ่มรู้สึกหลอน เพราะนอนโรงแรมมาก็หลายจังหวัด แต่ไม่เคยเห็นรอยนิ้วมือแบบนี้ที่ไหน นอกจากที่จ.อุบลฯ และเป็นคนละโรงแรมกันด้วย จึงถ่ายภาพแล้วขึ้นในทวิตเตอร์ มีคนเข้ามาทวีตจำนวนมาก จนเกิดประเด็นว่าเป็นรอยนิ้วมือใคร.....

"กระทั่งล่าสุดพี่ดุ๋งทวีตว่ารอยนิ้วมือไม่น่ากลัวเท่าไร แต่ทางซ้ายมือของภาพมองดีๆ เหมือนเป็นหน้าคน จึงกลายเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ในทวิตเตอร์อย่างหนัก ซึ่งพอลองมองตามที่พี่ดุ๋งบอก ก็เห็นว่ามีหน้าคนจริงๆ แต่ไม่รู้ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ซึ่งตอนถ่ายไม่เห็นใคร มองในมุมไสยศาสตร์ว่าอาจจะมีใครอยากคุยกับผมก็ได้ แต่ไม่ถึงกับปักใจเชื่อว่าเป็นผีปีศาจ เพราะเท่าที่เจอ รู้สึกว่าเขามาดี ตั้งใจว่าหากได้ไปจ.อุบลฯ อีกครั้ง จะลองอาบน้ำอุ่นให้ไอความร้อนขึ้นฝ้า แล้วดูว่าจะมีรอยนิ้วมืออีกไหม ถ้ามีอีกจะคุยกับสิ่งที่มองไม่เห็นผ่านไอน้ำ เผื่อเขาอยากจะมีอะไรให้ผมช่วยเหลือ" นักร้องดังกล่าว......

ทั้งนี้ทั้งนั้นที่จังหวัดนี้มีอดีตโรงพยาบาลเก่าที่นำมาสร้างเป็นโรงแรม และได้ลือกันว่าLฮี้ยนมากๆ แต่เนื่องด้วยข้อมูลจำกัดเลยหาที่มาที่ไปของเรื่องราวนี้มาไม่ได้ ก็เอามาบอกก่อนละกันเผื่อใครจะไปพักกันนะครับ .... ว่ากันว่า คนแถวนั้นรู้ดีว่าผีดุ.....หุหุ

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคอีสาน (3/5)

3. โรงแรมเก่าใกล้ตลาด ที่ จ.สุรินทร์

เป็นเรื่องเล่าจากคุณ Ake_dee จากเวป www.sappasart.com นะครับ เขาเป็น Sales (อีกแระ)แต่ต้องได้ไปนอนคนเดียวที่โรงแรมแห่งหนึ่งใกล้ตลาด แต่ทว่า.....

จังหวัดสุรินทร์ใครเคยไปบ้างครับ ทุกคนอาจเคยได้ยินกิตติศัพท์ เรื่องของผีเขมรหรืออาคม มนต์ดำของเขมรมาบ้าง เรื่องนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของการทำงานออกทริปต่างจังหวัด ผมต้องไปพักที่จังหวัดสุรินทร์ ผมไปถึงจังหวัดสุรินทร์ประมาณ 1 ทุ่ม ก็ไปเข้าพักโรงแรม ชื่อ....... คืนละ 250 บาท เป็นโรงแรมไม้ 2 ชั้นเก่า ๆ เซลล์จะมาพักกัน... จริงๆ ผมนอนที่โรงแรมใหญ่ ๆ ในจังหวัดก็ได้ แต่โรงแรมดังกล่าวอยุ่ใกล้ตลาด และร้านของลูกค้า ผมจึงไม่คิดมาก แม้จะเก่าและโทรมมากก็ตาม....พอผมจ่ายค่าห้องเสร็จ ก็เดินไปตามทาง เป็นโรงแรมไม้ 2 ชั้น ด้านหน้าเหมือนห้องแถว แต่พอเดินเข้าไปเป็นห้องแถวยาวตอนลึก กว่า 20 ห้องได้ ชั้นล่าง 20 ห้อง ชั้น 2 ก็ประมาณเดียวกัน พอเงยขึ้นไป บนเพดาน จะมีช่องตระแกงเหล็ก มองเห็นคนเดินอยู่ด้านบนได้เลย ห้องที่ผมพักเกือบเป็นห้องสุดท้าย ของตึก ด้านขวาเป็นสนามหญ้าสำหรับจอดรถของเซลล์มืด ๆ พอเข้าห้องปุ๊บก็รู้สึกได้ถึงความเก่า และเหม็นอับ ในห้องมีพวงมาลัย 1 พวงแขวนอยู่บนโคมไฟหัวเตียง....

และเตียงเป็นแบบยกพื้น สามารถให้คนมุดไปใต้เตียงได้ ผมก็จัดแจงเก็บของแล้วก็ชาร์ตแบตเตอรี่มือถือ จากนั้นก็เปิดทีวีดูข่าว แล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ....แต่เนื่องจากโรงแรมนี้น่ากลัวผมจึงไม่ปิดประตูห้องน้ำ อาบๆไป ในช่องข่าวผู้ประกาศข่าวก็เป็นผุ้ชาย แต่สิ่งที่ผมได้ยินคือมีผู้หญิงกำลังคุยกันในห้องนอน ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวออกไปดูที่เตียงก็ไม่พบอะไร จึงกลับเข้าไปอาบน้ำต่อ สักพักก็ได้ยินเสียงคุยอีก ผมจึงรีบออกมาแล้วแต่งตัวเลย โดยในห้องก็ไม่มีอะไรเช่นเดิม นอกจากผู้ประกาศข่าวชายกำลังอ่านข่าวอยู่ .....

ผมจึงเดินไปถอดแบตมือถือออกจากโทรศัพท์ แต่ทันใดนั้นสิ่งที่ผมเห็นคือ สัญญาณโทรศัพท์ยังคงชาร์ตแบตต่อไปเรื่อย ๆ ทั้งที่ผมถอดปลั๊กออกแล้ว ผมทำใจดีสู้เสือ (เสือ หรือ ผี...) คิดว่าโทรศัพท์อาจจะรวนก็ได้ แต่ทำไมต้องมาเป็นที่ห้องนี้ ที่จังหวัดนี้ด้วยฟระ จึงตัดสินใจกดสวิทส์ ดับเครื่องมือถือ หวังว่าสัญญาณชาร์ตแบตจะดับแน่ๆ แต่กลับยิ่งขนลุกเข้าไปใหญ่ เพราะโทรศัพท์ก็ยังคงชาร์ตแบตต่อไป ทั้งที่ถอดปลั๊กออกแล้ว แถมกดสวิทซ์ปิดเครื่องผมจึงตัดสินใจรีบเดินออกจากห้องทันที พอเดินออกไปแล้วปิดประตูห้องปุ๊บสัญญาณการชาร์ตแบตก็ดับไปเฉยๆ

ตอนนั้นก็ 2 ทุ่มกว่าผมจึงตัดสินใจออกไปกินข้าว แล้วหาหนังดูสักเรื่อง ก็เลยไปดูหนังรอบ 3 ทุ่มกว่าหนังจะจบก็เกือบเที่ยงคืน ผมต้องตัดสินใจกลับมาที่ห้องพักห้องเดิม บอกตรง ๆ ทางเดินเข้าห้องทั้งมืด วังเวง และฝนเริ่มตกลงมา พอเข้าห้องปุ๊บ สักพักฝนก็ตกมาอย่างหนัก ผมรีบสวดมนต์เข้านอน เปิดทีวีไว้เสียงดังมาก แต่คืนนั้นทั้งคืน ได้ยินแต่เสียงคนมาขยับหน้าต่างตลอดทั้งคืน แม้จะลุกมองออกไปก็ไม่มี แถมผีอำตลอดคืน พอลุกขึ้นได้ นอนต่อก็โดนอำอีก จนถึงเช้า ผมออกจากห้องพักด้วยอาการอ่อนล้าเพราะไม่ได้นอนทั้งคืน บอกตรง ๆ จังหวัดนี้Lฮี้ยนสมคำล่ำลือจริง ๆ

เป็นไปได้ว่า ผีเป็นคลื่นวิญญาณชนิดหนึ่ง และสัญญาณชาร์ตแบตมือถืออาจจับสัญญาณคลื่นบางอย่างในห้องได้ พอเดินออกจากห้องสัญญาณมือถือก็ดับลง เพราะในห้องนั้นต้องมีอะไรแน่ๆ เลยครับ หลังจากกลับมาโทรศัพท์นี้ไม่มีปัญหาอะไร เป็นปกติดี.....

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไปไหนคนเดียว อย่าคิดนอนโรงแรมราคาถูกอาจจะเจอดี แถมด้วยมือถือใช้ตรวจหาสัญญาณผีได้ด้วยนะครับ แหม๋.......

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคอีสาน (2/5)

2. ผีที่โต๊ะเครื่องแป้งแห่งเมืองโคราช นครราชสีมา

ที่ผู้เล่าได้ไปประสบพบเจอสิ่งแปลกปลอมภายในห้องพักพร้อมทั้งสามีชาวต่างชาติ (นั่นไงขนาดฝรั่งยังไม่เว้นนะ ผีไทย...เหอๆๆ)

เราคนหนึ่งล่ะที่เชื่อเรื่องผี เรื่องที่เราจะเล่าคือคืนวันที่เราจะแต่งงานกับแฟนที่เป็นฝรั่งเราพากันไปพักอยู่ที่โรงแรมXXXX ที่โคราชใครอยู่โคราชก็คงรู้จัก แฟนของเราเขามีซิกเซ้นแรงเรื่องวิญญาณเขาเห็นผีจนชินแล้วเขาเลยไม่ค่อยกลัว แต่เราสิตั้งแต่คบกับเค้าก็เหมือนจะชินเรืองนี้ไปแล้วเหมือนกันเพราะว่าเค้าเห็นแต่เราไม่เห็น แต่เค้าก็บอกเราว่าผีไม่ทำอะไรหรอกเค้าก็อยู่ส่วนเค้าเราก็อยู่ส่วนเราแต่ที่เค้าเห็นบ่อยคงคล้ายๆกับคนเห็นผีน่ะแหละ เราก็ชอบนะที่เค้าสามารถเห็นผีได้....

แต่คืนที่เราเห็นไปกับเค้าก็คือคืนที่เราค้างที่โรงแรมนี้แหละเราไม่ได้จำห้องนะคืนแรกผ่านไปไม่มีอะไร พอคืนที่สองตอนประมาณตีสี่เห็นจะได้เราก็นอนหลับแต่นอนคว่ำหน้า เราโดนผีอำเรารู้สึกว่าเค้ามาทางโต๊ะเครื่องแป้งตอนแรกเราก็โดนอำปกติแหละเราก็ไม่ดิ้นนะ เราขยับตัวไม่ได้เฉยๆเหมือนกับเค้าจะมานอนที่นอนเดิมของเค้าแหละ เรารู้สึกว่าเค้าอยู่ในตัวเราสองนาทีเราก็ปล่อยให้เค้านอนไป แต่ใจเราก็กลัวนะแต่ใจดีสู้เสือ ทีนี้สงสัยเค้าคงเห็นเราไม่สู้แต่ให้เค้านอนเฉยๆ เค้าก็ลอยขึ้นมาจากตัวเราแล้วตอนนั้นตัวเราก็เบาหวิวแต่ยังขยับตัวไม่ได้ แต่เราลืมตาได้เหมือนกับเค้าสั่งให้ลืมตามองมาที่เค้าแหละ ในขณะที่เราลืมตาแต่พูดไม่ได้ขยับตัวไม่ได้นั้นเราเห็นเงาคนเหมือนกับเค้าใส่หมวกด้วยนะคล้ายๆยาม ไม่ก็ทหารประมาณนี้แหละค่อยๆลอยถอยกลับไปที่ใต้กระจกโต๊ะเครื่องแป้งปลายเตียง กว่าเค้าจะไปได้เราก็ต้องเห็นอยู่แบบนั้นประมาณสิบนาทีจะเรียกแฟนก็ไม่ได้ขยับตัวก็ไม่ได้แต่เค้าให้เราเห็นอย่างเดียวกว่าเค้าจะค่อยๆจางหายไปตรงเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเราก็ใจหล่นไปอยู่ใหนแล้วไม่รู้ ไม่รู้จะบังคับให้มองทำไม พอดีพอเค้าหายไปเราก็ขยับได้เลย เราก็หันมามองแฟนแบบตกใจ เค้าก็ถามว่าเป็นอะไรเห็นผีเหรอ....

เราก็บอกอืม เธอก็เห็นเหรอ เค้าบอกว่าเค้าเห็นก่อนเราตอนประมาณตีสองเค้าบอกว่าเค้าตื่นมากลางดึกตอนงัวเงียที่จะหลับต่อเค้าเห็นคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งมองมาทางเรา เค้าก็เลยไล่เหมือนกับส่งจิตไล่อ่ะบอกว่า"เห็นอีกแล้วเหรอ วันนี้ไม่อยากเห็น ไปเหอะอยากนอนจะปลุกทำไม "คือเค้าไม่กลัวไง แต่สงสัยผีคงกลัวเค้ามั้งเลยมาหาเราแทน เราก็บอกว่าใส่หมวกด้วย แฟนก็อึ้งก็บอกคนเดียวกันแหละเพราะเค้าก็เห็นเป็นเงาคนใส่หมวกเหมือนกัน เราก็เลยไม่กล้านอนต่อจนถึงเช้าเลย แล้วที่เห็นกับแฟนอีกครั้งก็ที่โรงแรมXXXX ก็ไม่ค่อยน่ากลัวนะเรากลับมาจากงานศพพี่ชายที่บ้านตอนสามทุ่มกับแฟนพอขึ้นไปบนห้องเปิดประตูข้างในก็มืดนะไม่ได้เปิดไฟทิ้งไว้ เราก็เดินเข้าไปที่โต๊ะเครื่องแป้งเร็วๆแฟนก็เดินตามหลังมาจะเปิดไฟอยู่แล้วล่ะ พอดีมีแสงอะไรไม่รู้ก็คงเป็นแสงวิญญาณน่ะแหละ มาจากโซฟาผ่านตัวเราไปเร็วมากๆแว็บนึงเราก็คิดว่าตาฝาดแต่ก็ตกใจเหมือนกันก็เลยตะโกนตอนเห็นแสงบอกว่า "เฮ้ยอะไรวะ"เราก็สังเกตุใหญ่เลยอยากรู้ แฟนเค้าก็เปิดไฟ ก็ไม่มีอะไรเค้าบอกว่าเห็นด้วยเหรอนึกว่าเค้าเห็นคน เค้าก็ทำท่าทางว่ามาจากทางนี้ใช่มั้ยหายแว็บไปทางนี้....

เราก็ว่าไม่จริงอ่ะ แต่ก็เป็นไปแล้ว แฟนเราถ้าเค้าเห็นเค้าจะไม่บอกเราหรอก แต่ถ้าเราเห็นด้วยเค้าก็จะบอกว่าเราน่ะตาไม่ฝาดหรอก คืนนั้นเราเลยลองเอากล้องมาลองถ่ายไปทั่วห้องเลยลองดู แต่มีอยู่ใบหนึ่งมีรูปแสงไฟกลมๆอยู่ใต้โต๊ะเครื่องแป้งเราเลยไม่ถ่ายเลยรู้แล้วค่ะ ขอโทษค่ะ พอตอนเช้าแฟนก็บอกว่านอนไม่ค่อยหลับเลยเมื่อคืนเหมือนเค้าอยู่ที่ห้องด้วยทั้งคืนเลย แต่ว่าเราก็นอนหลับปกติค่ะ ก็เอามาเล่าแค่นี้ก่อนมีอีกเยอะที่แฟนเจอมา แต่ที่เราเจอด้วยก็มีที่เล่ามานี้แหละค่ะ ...... ผีไทยนี่หลอกคนได้ทุกชาติเลยนะครับ แหม๋.........

ที่มา : www.happy.teenee.com

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคอีสาน (1/5)

1. โรงแรมแห่งหนึ่ง ระแวก สน.ตำรวจ อุดร

จากเรื่องเล่าของ Sales คนหนึ่งซึ่งจำใจเข้าพักที่โรงแรมแห่งนี้ด้วยว่า โรงแรมอื่นๆเต็มหมด และที่นี่เหลืออยู่เพียงห้องสุดท้าย (ตลอดแหล่ะ แบบนี้เจอผีประจำ...)

ต้องขอบอกก่อนนะครับว่าเรื่องที่ทานจะได้อ่านต่อไปนี้เป็นเรื่องจริง 100% เพราะเป็นเรื่องที่ผมประสบด้วยตัวเอง ก่อนอื่นขอแนะนำก่อนนะครับหลังจากเรียนจบผมได้ทำงานที่แรกโดยเป็น Sales ขายเครื่องมือแพทย์ในโรงพยาบาลในเขตภาคอีสานตอนบนและโดยส่วนตัวเมื่อก่อนไม่เชื่อเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นนักแต่ก็ไม่ได้ถึงกับลบหลู่แต่อย่างใด ด้วยงานทำให้ได้เข้าพักที่โรงแรมตามจังหวัดต่างๆในภาคอีสานเป็นประจำ จนกระทั้งวันหนึ่งผมได้เดินทางมาทำงานที่จังหวัดหนองบัวลำภูกับทีมงานที่มาช่วยอีก 2 คน และด้วยที่จังหวัดหนองบัวลำภูเป็นจังหวัดเล็กจึงทำให้หาที่พักลำบากทำให้พวกเราตัดสินใจกันว่าจะเดินทางไปพักที่จังหวัดอุดรธานีซึ่งเป็นจังหวัดที่ใหญ่หาที่พักได้ง่ายกว่า.....

เราเดินทางออกจากจังหวัดหนองบัวลำภู ประมาณ 18.00 น และ ถึง อุดรธานี ประมาณเกือบ 20.00 น.เข้าไปหาที่พักพบว่าที่พักเต็มหมด ผมจึงนึกขึ้นได้ว่าผมเคยไปพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งอยู่ระแวก สถานีตำรวจ จ.อุดรธานี และได้เข้าไปติดต่อพบว่ามีห้องว่างและเหลือเพียงห้องสุดท้าย (หึๆ) โดยเราได้เข้าพักห้องหมายเลข 407 โดยเป็นชั้น 4 และตัวผมเองที่เคยมาพักก็ไม่เคยพักที่ชั้นนี้มาก่อน โดยห้องพักที่นี้เป็นห้องพักเพียงฝั่งเดียวและอีกด้านจะเป็นระเบียง และเวลาเราจะเดินเข้าห้องพักต้องเดินไปตามระเบียงและต้องผ่านห้องพักต่างๆไปก่อนซึ่งห้องที่พักเป็นห้องที่ 7 ซึ่งเกือบสุดทางเดินและค่อนข้างมืด....

จากนั้นเราก็เข้านำของเข้าเก็บเนื่องจากเรามากันสามคนและมีห้องพักเหลือเพียงห้องเดียวและเป็นเตียงคู่ผมและเพื่อนอีกคนก็ช่วยกันเลื่อนเตียงลงเพื่อจะได้นอนได้ทั้ง 3 คน ส่วนพี่อีกคนที่มาด้วยอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำผมและเพื่อนก็ต้องตกใจหันมองหน้ากันเนื่องจากพอเรานำเตียงลงทำให้ผ้าปูเตียงด้านล่างหลุดออกและเรามองเห็นคราบสีนำตาลอยู่ที่ปลายเตียงเป็นเป็นวงประมาณฝ่ามือ ผมจึงบอกเพื่อนไปว่า " ไม่มีอะไรหน่าอาจมีผู้หญิงที่มีประจำเดือนมานอนละมั่ง" จากนั้นผมก็นำผ้าปูเตียงมาปูทับและไม่ได้คิดอะไร จากนั้นผมได้เปิดไฟที่หัวเตียงและปิดผ้าม่านและผมได้แง้มผ้าม่านไว้นิดหนึ่งตรงฝั่งโคมไฟหัวเตียงเพื่อมองเห็นว่ามีใครเดินผ่านหน้าห้องหรือหากมีคนมาเค๊าะจะได้เห็นจากนั้นเราก็ออกไปทานข้าวเย็นกันและเดินทางกลับมาที่ห้องเพื่อจะพักผ่อน

ประมาณเวลา 23.00 น เราเดินมาตามทางระเบียงเพื่อเข้าห้องและคุยกันมาโดยเพื่อนผมเดินนำหน้าผมอยู่กลางพี่อยู่ด้านหลัง เราเดินมาถึงหน้าห้อง 407 โดยผมและพี่ก็ยืนอยู่หน้า หน้าต่างหน้าห้อง เพื่อนผมได้เอื่อมมือไปสอดกุญแจเพื่อจะเปิดประตูพี่ที่เดินตามหลังผมพูดขึ้นว่า" ทำอะไร!?" เราสองคนหันไปมองในห้องพักของเราเองผ่านม่านที่แง้มอยู่ที่ผมเปิดไว้และเห็นแสงไฟที่ผมเปิดไว้ที่หัวเตียง ผมเห็นชายร่างใหญ่ผิวขาวคิดว่าไม่ใช่คนเอเชียนั่งอยู่บนเตียงและหันหน้าไปด้านที่วีซึ่งอยู่อีกมุมหนึ่งของห้องหันด้านข้างให้กับเรา จากนั้นเพื่อนผมก็ได้เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้วผมและพี่ก็หันไปมองที่ประตูที่เปิดออก จากนั้นเราหันกลับมามองที่หน้าต่างอีกครั้งชายคนนั้นก็หายไปจากเตียงเราสองคนตกใจรีบวิ่งเข้าไปในห้อง เพราะ เรางงมากว่ามีคนอยู่ในห้องได้อย่างไร แต่เมื่อเราเข้ามาก็ไม่มีใครอยู่ในห้องเลยเราสามคนจึงมานั่งคุยกัน.....

พี่บอกว่าพี่เห็นตั้งแต่เราเดินมาแล้วและเข้าใจว่าเพื่อนผมแกล้งเข้าห้องผิด (เราล้อเล่นกันบ่อยๆ) แต่ที่พี่เค้าพูดว่า "ทำอะไร"เพราะเค้าคิดว่าเราเข้าห้องผิด ผมและเพื่อนมองหน้ากันและคิดว่าจะเล่าเรื่องรอยบนเตียง จากนั้นเราก็นอนผมไม่ยอมนอนเตียงนั้นเพื่อนผมอาสานอนเอง จากนั้นได้พักเดียวหลังจากปิดไฟไม่เป็นอันนอนครับมีเสียงไม้แขวนเสื้อที่เราแขวนชุดทำงานกันลากไปมาจะว่าลมพัดก็ไม่ใช่เพราะเป็นห้องแอร์ จากนั้นเริ่มมีเสียงน้ำในห้องน้ำค่อยๆหยดถี่ขึ้นเรื่อยๆเรามองหน้ากันคิดว่าอยู่ไม่ได้แล้วเพราะบรรยากาศมันแปลกเกินคำบรรยาย ความรู้สึกเกินบรรยายอยากให้เช้าเร็วๆผมตัดสินใจโทรหาเพื่อนที่ทำงานอยู่อีกบริษัทโชคดีที่เพื่อนพักที่โรงแรมไม่ไกลกันมากเราสามคนรีบเก็บของออกคืนนั้นเลยครับไปนอนกับเพื่อนอัดห้องเดียวกันสี่คนเลยเปิดไฟนอนทั้งคืนไม่กล้าแม้จะถามเค้าเตอร์ว่าห้องนั้นเกิดไรขึ้นขอแค่ออกไปไกลๆจากโรงแรมนั้นก่อนก็พอ ......

จากนั้นประมาณ 1 อาทิตย์ผ่านไปเราก็ได้ลืมๆเหตุการณ์วันนั้นไป แต่ผมไม่ลืมได้กลับเข้ากรุงเทพและได้ไปกินข้าวกับเพื่อนๆและเล่าให้เพื่อนๆฟังพอดีมีคนมาขายลอตเตอรี่ปรกติผมไม่เป็นคนซื้อพวกนี้เพราะคิดว่าสิ้นปลืองซื้อไปก็ไม่ถูก แต่วันนั้นตัดสินใจซื้อเป็นเลขห้อง 407 หนึ่งใบเท่านั้น ในใจก็ระลึกว่าหากสิ่งที่เห็นเป็นความจริงขอให้ถูกและผมจะทำบุญอุทิศไปให้และผมก็เก็บใส่กระเป๋า สิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นกับผม ผมถูกลอตเตอรี่ตรงๆสามตัวเลขห้องเลยแถมซื้อแค่ใบเดียวไม่ได้ซื้อเพิ่ม และผมก็นำเงินส่วนหนึ่งกลับไปทำบุญที่จังหวัดอุดรธานีและอุทิศบุญกุศลให้เค้าแล้วแต่คงไม่ไปนอนแล้วครับที่นี่ ทำให้ทุกวันนี้ผมเชื่อครับในสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะในสิ่งที่คุณมองไม่เห็นใช่ว่าไม่มีอยู่จริง..... อั้ยยะ อย่างน้อยผีก็ให้โชคนะครับ อิอิ....

ที่มา: www.yenta4.com

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคเหนือ (5/5)

5. โรงแรมเฮี้ยนระดับประเทศ (นครสวรรค์)

เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ตรงของคุณ ลาบไก่ใส่ตับหมู.... เมื่อได้ไปเยือน ณ โรงแรมแห่งนี้....

ตอนนั้นฉันมีโอกาสได้แสดงภาพยนต์เรื่องนึงเราไปถ่ายทำกันที่จังหวัดนครสวรรค์ พอตกกลางคืน ทางทีมงานก็เปิดห้องพัก 2 ห้องให้ฉัน แม่ น้องชาย และพี่คนขับรถ ได้พักผ่อนกันด้านล่างของโรงแรม ค่อนข้างสวยงามใช้ได้ แต่พอขึ้นลิฟท์ไปจนถึงห้องพักนี่สิ....บรรยากาศน่ากลัวสุด ๆ เหมือนกับคนละโลกกันเลย ฉันมองผ่านหน้าต่างออกมา ก็เห็นว่า มีหลุมศพอยู่ 2 หลุมติดกันเลย ตอนนั้นใจน่ะ อยากจะขอเปลี่ยนห้องแล้วล่ะ แต่ก็เกรงใจทางทีมงานอยู่ไม่น้อย ก็เลยจำใจนอนห้องนี้ก็ได้ฟะ..... และอีกอย่างก็คิดว่า วิวห้องไหน มันก็คงจะเหมือน ๆ กันแหละ แต่ตอนนั้น ยังไม่ทันได้สำรวจห้องอะไรมากมาย ก็ต้องรีบลงไปข้างล่างก่อน เพราะว่าเดี่ยวจะมีพี่ที่กองถ่ายจะต้องบอกคิวว่า วันไหนจะต้องย้ายกองไปที่ไหน และพวกเราก็ลงไปเที่ยวในเมือง

กลับมาก็เริ่ม ๆ ทำการสำรวจห้อง พบว่า ห้องพักเก่ามาก เตียงนอนก็เหม็นสุด ๆ มีคราบเหลือง ๆ แดง ๆ อะไรก็ไม่รู้ ปะปนกันมั่วไปหมด ส่วนผนังห้องก็มีสีแดงๆ คล้ายคราบเลือดเลอะผนังห้องเต็มไปหมด ห้องน้ำก็มีไฟหลอดแดงห้อยโตงเตงอยู่สีของหลอดก็สลัวๆได้อารมณ์สยิวกิ้วยิ่งนัก กระจกห้องน้ำ ไม่ต้องพูดถึง เป็นคราบ ๆ เลอะ ๆ เต็มไปหมด เวลามองหน้าตัวเองในกระจก จะรู้สึกว่าตัวเองดูป่วย ๆ ดูโทรม ๆ ไปถนัดตา พูดง่าย ๆ ว่าดูแล้วน่ากลัวน่ะค่ะ อ่างอาบน้ำ และฝักบัว ก็เก่าแสนเก่ามองยังไงก็ไม่กล้าอาบน้ำในอ่างแน่ ๆ กลัวโดนผีจับกดน้ำ ห้องเหม็นอับมาก ๆ ขอบอก

หลังจากที่ฉัน สำรวจห้องพัก ทั้ง 2 ห้องเรียบร้อยแล้ว ฉันก็มีความคิดเจ้าเล่ห์นิด ๆ ก็คือ ฉันเลือกที่จะนอนในห้องที่มี TV ค่ะ เพราะคิดเอาเองว่า อย่างน้อย ๆ ห้องนี้ก็น่าจะไม่มีผี เพราะว่า น่าจะมีคนมาพักบ่อยเพราะยังมี TV อยู่เลย ส่วนห้องที่ไม่มี TV ฉันก็ยกให้น้องชาย กับพี่ที่มาขับรถให้ นอนแทน อิอิ ดังนั้น ฉันกับแม่ก็เลือกที่จะนอนห้องนี้ พอเข้าห้องฉันก็เปิดทีวีดู

ฉันก็กำลังปรับ ๆ ทีวีดู ส่วนแม่ฉันก็นอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ขณะที่ฉันกำลังปรับทีวีอยู่นั้น เห็นแม่ทำหน้าแปลก ๆ พร้อมทำจมูกฟุดฟิต ๆ ฉันถามว่ามีอะไรเหรอ แม่ก็ไม่ตอบ พร้อมส่งซิก ว่าเหมือนกำลังมีอะไรบางอย่าง ที่มองไม่เห็นอยู่ข้าง ๆ แม่ฉันฉันก็เลยถามว่า "มีอะไรเหรอ แม่" แม่ก็ตอบว่า "ได้กลิ่นอะไรมั้ย เหม็นมาก ๆ" ฉันก็ตอบว่า "ไม่ได้กลิ่นค่ะ" สักพัก เหมือนสิ่งที่มองไม่เห็นจะได้ยิน แล้วเดินมาทางฉัน เพราะขณะที่ฉันปรับทีวีที่ไม่ชัดอยู่นั้น อยู่ดี ๆ ก็ได้กลิ่นขึ้นมา เป็นกลิ่นเน่า เหมือนมีอะไรตาย มาอยู่ข้าง ๆ ฉัน เหม็นมากพอฉันได้กลิ่น ฉันก็หันไปมองหน้าแม่ พร้อมกับบอกแม่ว่า "ได้กลิ่นแล้ว ๆ" ฉันถามว่า "แม่ยังได้กลิ่นอยู่หรือเปล่า" แม่บอก "ไม่ค่อยได้กลิ่นแล้ว" ฉันก็เลยตอบไปว่า "ตอนนี้เค้าคงมายืนข้าง ๆ ฉันแล้วล่ะ เพราะกลิ่นตรงนี้แรงมาก ๆ เมื่อกี้ยังไม่มีอยู่เลย" พอพูดยังไม่ทันขาดคำ สิ่งที่มองไม่เห็นนั่น ก็เริ่มแสดงอิทธิฤทธิ์ขึ้นมาทันที...... คือ ทีวีที่ฉันกำลังปรับ เพื่อให้ภาพคมชัดนั้น ตอนนั้นกำลังจะดูข่าวหรือละครช่อง 7 นี่ละ จากภาพข่าว ก็กลายเป็น ภาพข่าวอย่างเดียว แต่เสียงที่ควรจะรายงานข่าวน่ะ กลายเป็นเสียงสวดมนต์แบบแขก ๆ ฉันก็ลองเปลี่ยนเป็นช่องอื่น ๆ แต่ว่าเสียงก็ยังเป็น เสียงสวดมนต์เหมือนเดิมทุกช่อง มันน่าแปลกมั้ยล่ะ?

สักพักมันเริ่มจะไม่ไหวแล้ว เพราะว่าพอฉันปิดทีวี มันก็ยังมีเสียงสวดมนต์อยู่เลย นั่นทำให้ฉันกับแม่ ตัดสินใจวิ่ง ลุกออกไปเปิดประตู เพื่อวิ่งไปยังห้องน้องชาย แต่ว่า ประตูมันเปิดไม่ออกค่ะ เปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออกสักที แต่โชคยังดีที่โทรศัพท์ใช้การได้ ฉันจึงโทรมาที่ห้องของน้อง บอกให้น้องมานี่หน่อยไม่ต้องพูดอะไร ให้รีบ ๆ มาเดี๋ยวนี้เลย น้องฉันก็เลยมาเคาะประตู พร้อมกับบิดประตูเข้ามาอย่างง่ายดาย ส่วนฉันกับแม่ พอเห็นน้องชายเข้ามาได้ ก็ค่อยโล่งอก รีบวิ่งแจ้นออกนอกห้องกันแทบไม่ทัน พอเข้ามาห้องน้องชายเรียบร้อยแล้ว แม่ก็บอกว่าลืมของในห้อง พี่คนที่ขับรถมาให้ก็เลยบอกว่า จะไปหยิบมาให้ พร้อมกับเรียกน้องชายของฉันให้ไปเป็นเพื่อน แต่ว่าเค้าไม่ได้หยิบแค่ของอย่างเดียว ยังหยิบอย่างอื่นเข้ามาด้วย นั่นก็คือ....... ที่นอนค่ะ .....

นาทีนั้น ตอนที่ฉันเห็นที่นอน ฉันนะตกใจมาก ๆ เพราะว่ามันเหมือนกับการเอาของ ๆ ห้องที่มีผีเข้ามา แบบนี้ผีมันก็ตามเข้ามาด้วยน่ะสิ คิดยังไม่ทันไร ตาก็เหลีอบไปเห็น เลือดค่ะ เลือดเลอะเต็มด้านหลังของที่นอนนั่นเลย ไม่ใช่เลือดประจำเดือนแน่ ๆ เลือดมากขนาดนี้ สงสัยมีการฆ่ากันตาย บนเตียงนี้แน่ ๆ คือ ตอนที่น้องฉันกับพี่คนขับรถ ไปหยิบที่นอนน่ะ เขาไม่เห็นเลือด แต่เห็นว่าพอหยิบที่นอนมาแล้วเจอยันต์ และหนังสือสวดมนต์วางอยู่ใต้ที่นอน .....

นั่นทำให้ฉันกับแม่ ร้องพร้อมกันว่า "เอาไปเก็บเดี่ยวนี้" น้องฉันกับพี่คนขับรถยังงงไม่หาย จนฉันต้องบอกต่อว่า"เลือดเต็มไปหมด" นั่นทำให้น้องชายฉันถึงกับเข่าอ่อน ด้วยความตกใจ เพราะเกิดมา ไม่เคยเห็นที่นอน ที่มีเลือดเยอะขนาดนี้เลย น้องชายฉันไม่กล้าไปที่ห้องนั่นเลย แต่ว่าแม่สั่งให้ช่วยพี่เค้า น้องชายฉันเลยต้องช่วยกัน แบกที่นอนไปเก็บด้วยความจำใจ.....พี่คนขับรถให้ฉัน เป็นนักวิทยุฯ สมัครเล่นด้วย เค้าจะมี"วอ" (ที่เหมือนของตำรวจน่ะค่ะ ที่ใช้คุยกันน่ะค่ะ) ติดตัวตลอด เพื่อใช้พูดคุยกัน ซึ่งเจ้าวิทยุ หรือที่เรียกง่าย ๆ ว่า "วอ" เนี่ย ก็จะสามารถพูดคุยกับคนในท้องถิ่นนั้นด้วย ฉันก็ได้ยิน พี่จิ้น (ก็พี่คนที่ขับรถให้ฉันนั่นแหละ) พูดคุยกับคนในวอ แล้วคนในวอเค้าก็ถามว่า พักที่ไหน โรงแรมอะไร

พี่จิ้นก็ตอบ ๆ ไป สักพักเค้าก็ตอบกลับมาว่าคนในวอ เค้าก็แทบจะพร้อมใจกัน ตอบออกมาว่า..... "หา อะไรนะ ทำไมมานอนโรงแรมนี้ล่ะ นี่มันโรงแรมผีสิงนะ ผีดุมาก ผีแขกด้วย เป็นป่าช้าเก่า ให้พวกเรารีบย้ายออกมาโดยด่วน ไม่มีใครนอนโรงแรมนี้ได้พ้นคืนหรอก ต้องวิ่งป่าราบกันทุกคน เพราะว่าในโรงแรมนี้น่ะ มีทั้งฆ่ายัดใต้เตียง ฆ่ากันในอ่างอาบน้ำ และที่สด ๆ ร้อน ๆ เมื่อ 3 วันที่แล้ว ยิงกันตายในลิฟท์" โอ้ว พระเจ้าช่วยกล้อยทอด นี่มันอะไรกันฟะเนี่ยยย ฉันนั่งฟังตาปริบ ๆ น้องชายฉันก็นั่งทำหน้าเหวอ ๆ แม่ฉันก็อึ้ง ๆ ส่วนพี่จิ้น ก็ยังคุยไม่เลิก ยิ่งพูดก็ยิ่งน่ากลัว ๆ เรื่อย ๆ

ขณะนั้นเอง ... จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตู พอเปิดไปก็กลับไม่เจอใคร เราก็นึกว่าทีมงานมาแกล้งหรือเปล่าหว่า สักพักก็ยังมีคนมาเคาะอีกหลายหน ฉันจึงตัดสินใจลุกไปกัน 3 คนเพื่อส่องตาแมวให้รู้ไปเลยว่าใครมาแกล้งฟะ ปรากฏว่าขณะที่เสียงเคาะประตูกำลังดังอยู่นั้น ฉันส่องตาแมวพอดี ก็ไม่เห็นมีใครมาเคาะประตูเลย นั่นทำให้ฉันเหวอมาก ๆ ส่วนลิฟท์ ก็มีเสียงคนขึ้นลงตลอดเวลา และที่สำคัญไม่ว่าลิฟท์จะขึ้นหรือลงยังไง ก็ต้องมาหยุดตรงชั้นห้องของฉัน และต้องมีเสียงคนเดินมาหยุดหน้าห้องทุกที ซึ่งแน่นอนว่า พวกเราไปส่องตาแมวดูแล้วก็ไม่มีใครสักคน.....

ขณะที่ประตูกำลังเคาะอยู่นั้น พี่จิ้นก็แสดงความกล้าหาญด้วยการเปิดประตูทันที แล้วก็ออกไปมองข้างนอก ว่าใครวะ มาแกล้งป่านนี้ ซึ่งก็ไม่เจอใครสักคนเลยค่ะ และก็ไม่มีทางด้วยที่ใครจะมาแอบ เพราะมันไม่มีมุมให้แอบได้เลย อ้อ ส่วนห้องข้าง ๆ คือ จะมีลิฟท์ก่อน และก็ห้องเก็บของ และก็ห้องฉัน นะคะ ก็เคาะผนังตรงหัวเตียงฉันทั้งคืนเช่นกันค่ะ คุณลองคิดเล่น ๆ ดูสิ ว่าฉันกำลังนอนกลัวอยู่บนเตียง แต่หัวเตียงน่ะ มีเสียงคนเคาะดังมาก ๆ เลย เคาะป๊อก ป๊อก ป๊อก แถมลากของทั้งคืน เสียงเหมือนลากตู้ ลากเตียง เอี๊ยด อ๊าดทั้งคืน

สักพัก น้องชายของฉันก็กลัวจนหลับไป คือ นอนทั้งน้ำตาน่ะค่ะ ขณะที่น้องฉันกำลังหลับอยู่นั้น อยู่ดี ๆ ก็ลุกขึ้นมา ทำท่าทางเหมือนคนแขก และก็พูดภาษาแขก ๆ ว่า อะบิดาบา อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ ไม่รู้แปลว่าอะไร แต่ว่าน่ากลัวมาก ๆ เพราะว่าปกติน้องชายฉันไม่เคยนอนละเมอเลย แต่นี่ลุกขึ้นมาดื้อ ๆ อย่างนั้น มันน่ากลัวมาก ๆ ค่ะ จนแม่ต้องให้พระคล้องคอน้องใส่ น้องถึงนอนลงได้ อ้อ...ลืมบอกไปว่า ตอนที่เข้าห้องนี้แล้ว ช่วงที่เกิดเหตุการณ์แรก ๆ ขึ้นคือ มีคนเคาะประตูนี่ ฉันกับคุณแม่ก็สวดมนต์พระคาถา ชินบัญชรด้วยนะคะ ลองคิดดูสิว่าขนาดสวดมนต์ก็แล้ว แผ่ส่วนบุญส่วนกุศล บอกเจ้าที่เจ้าทางก็แล้ว ยังโดนขนาดนี้ ถ้าไม่ทำจะโดนขนาดไหนเนี่ย

ตอนแรก ๆ แม่เริ่มถอดใจ หลังจากน้องชายโดนผีเข้า แม่กะว่า เราออกไปหาโรงแรมอื่น นอนกันเถอะลูก แต่เรากลับคิดว่า นอนที่นี่ต่อไปดีกว่า..... เพราะว่า กลัวผีในลิฟท์อีก เกิดเข้าลิฟท์ดี ๆ แล้วลิฟท์ค้างกะทันหัน ไฟดับจะทำอย่างไร ไม่ตายกันในลิฟท์เหรอ ป่านนี้แล้วใครจะมาช่วย ตอนนั้นมันก็ดึกมาก ๆ แล้ว ตีอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้จะไปนอนที่ไหน เพราะไม่เคยมาจังหวัดนี้มาก่อน แล้วก็ไม่รู้ว่าที่อื่นมันจะดุกว่านี้หรือเปล่า

สรุปคืนนั้น เรียกได้ว่าแทบไม่ได้นอน เจอผีกันทั้งคืน เจอจนจากกลัวเป็นโกรธ ฉันโกรธจริง ๆ นะ เข้าใจเลยว่า คนที่กลัวอะไรสุด ๆ สามารถเปลี่ยนความกลัว เป็นความโกรธได้ คือ ช่วงหลัง ๆ เริ่มจะชินแล้ว ตกเช้ามาเจอคนทำความสะอาด 2 คนเดินมาพอดี ฉันเลยถามเลยว่า พี่คะ ห้องนี้เมื่อคืนมีใครเข้ามาลากอะไรหรือเปล่าคะ พี่คนทำความสะอาดทำหน้าตาเหวอ ๆ บอกกลับมาว่า ห้องนี้ไม่มีคนหรอกค่ะ พอตกเย็นพนักงานก็รีบกลับบ้านกันหมดแล้ว ไม่มีใครกล้าทำงานตอนกลางคืนหรอก เพราะโรงแรมนี้ผีดุจะตาย ดูสิ ขนาดกลางวันแสกๆ เค้ายังไม่กล้าทำงานคนเดียวเลย ต้องขึ้นมาเป็นเพื่อนกัน 2 คน เหอๆ พอลงมาก็เจอเจ้าของโรงแรม เดินมาทักทายใหญ่เชียว ว่าเมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับ?

โห.....ฉันนะ รีบบอกใหญ่เลยล่ะ ว่าเมื่อคืนเจออะไร...เจ้าของโรงแรมรีบบอกกลับทันที่ว่า "ที่คุณเจอน่ะ มันยังเล็กน้อย ผมเจอยิ่งกว่านี้อีก และอีกอย่าง วันนี้ผมจะทุบโรงแรมนี้ทิ้งพอดี เพราะว่าเปิดต่อไป ก็ไม่มีใครมาพักเลย เนื่องจากผมก็ยอมรับว่าโรงแรมผมผีดุจริง ๆ เมื่อคืนเป็นคืนสุดท้าย ผีเค้าเลยมาทักทายซะหน่อย" ฉัน แม่ น้อง พี่จิ้น ยืนฟังตาเหลือก

เรานึกในใจว่า "อะไรฟะ ผีดุแบบนี้กล้าให้พวกเรามานอนได้ไงฟะเนี่ย" เราถามเกี่ยวกับทีมงานคนอื่น ๆ ก็ได้ความว่า ไม่มีใครพักที่นี่เลยค่ะ (พูดง่าย ๆ ว่าทั้งโรงแรมมีฉันอยู่ห้องเดียว) คือ ดาราคนอื่น เค้ารู้กันหมดแล้วว่าที่นี่ผีดุ ไม่มีใครกล้าพัก ส่วนเราเพิ่งเล่นเรื่องแรก ยังไม่รู้อะไร ไม่มีใครบอก เลยได้พักไป ซวยไป อีก 2 วันต่อมาก็มีคิวถ่ายต่อ แหม...ทีมงานถามกันใหญ่เลย ว่าเจออะไรบ้าง หึหึ สนุกกันเข้าไป นี่ละหนา ที่เค้าว่าคนในวงการบันเทิง ไม่มีมิตรแท้ และศัตรูจริง ก็ดูสิ ไม่มีใครบอกฉันสักคน

โอ้โห... อันสุดท้ายนี่หลอนเข้าขั้นนะครับ งั้นวันนี้พอเท่านี้ก่อน ชักจะไม่ไหวแระ เขียนไป อ่านไป หลอนไป เหอๆๆ

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคเหนือ (4/5)

4. โรงแรมเรือนไม้ จังหวัด สุโขทัย

เป็นเรื่องเล่าจากคุณ เจ้าจุ่ยเอ้ย แห่งเวบพันทิปเช่นกันครับ.... จากประสบการณ์ที่ไปพัก ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง

ช่วงที่ตะเวนเที่ยว 1 เดือนโดยขับรถไปเรื่อยๆ จากตะวันออกไล่ไปภาคกลาง และขึ้นไปสิ้นสุดที่เชียงราย-แม่ฮ่องสอน ก่อนกลับลงมาค่ะ ที่พักในแต่ละจังหวัดจะเป็นการทดลองสุ่มไปเรื่อยๆ ค่ำที่ไหนก็หาที่นอนแถวๆ นั้น..เรื่องมาเกิดที่จังหวัดสุโขทัยก่อนเป็นที่แรกค่ะ เป็นโรงแรมไม้ เรือนไทย อยู่ในอำเภอเมือง (ชื่อโรงแรมต้องกลับไปค้นจากรูปถ่ายเก่าๆค่ะ) เหตุการณ์ที่เกิดเป็นช่วงเวลาประมาณตีหนึ่งค่ะ ขอบรรยายห้องพักหน่อยนะคะ คือ ห้องเป็นเตียงไม้ใหญ่ขนาด 2 คนนอน

ใต้เตียงโล่งปลายเตียงเยื้องไปทางซ้าย เป็นชุดเก้าอี้ (เก้าอี้สองตัว กับโต๊ะกลมเล็กๆ 1 ตัว) หันมาทางเตียง ปลายเตียงเยื้องไปทางขวา เป็นกระจก และแน่นอนว่า.. ทำจากไม้แกะฉลุลายด้วยค่ะ หลังจากเสร็จกิจกรรมต่างๆ ดูทีวี กับดูแผนที่ว่าพรุ่งนี้จะไปเส้นไหนต่อ เราก็นอนค่ะ โดยวางของไว้ในตู้เสื้อผ้า วางแผนที่ไว้ที่โต๊ะกลม แล้วก็เปิดไฟหัวเตียงเล้กๆ ไว้สองดวงค่ะ

ประมาณตีหนึ่ง รู้สึกว่าได้ยินเสียงกุกกักแถวชุดเก้าอี้ปลายเตียงเลยตื่น แต่ยังไม่ลุก รู้สึกว่าพี่สาวขยับมานอนชิดเรามาก แล้วก็กำมือเราไว้แน่น เลยหันไปมอง อ้าปากจะถามว่าเป็นอะไร แต่.. ภาพที่เห็นทำให้ถามไม่ออกค่ะ "เห็นเงาคนสองคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ปลายเตียง คนนึงกำลังดูแผนที่ อีกคนกำลังมองมาที่เตียง" จำได้ว่า พูดอะไรไม่ออก ตัวแข็งทื่อ ตอนนั้นสวดมนต์บทพาหุงฉบับสั้นเป็น ก็เลยพยายามจะสวด แต่ขยับไม่ได้ค่ะ ขยับปากไม่ได้ คอตอนนั้นก็ขยับไม่ได้ค่ะ พี่สาวท่าทางจะเป็นเหมือนกัน ก็หลับตาลงแล้วพยายามสวดๆๆๆๆ ปากขยับไม่ได้เหมือนมีแรงกดไว้ สวดจบไปรอบที่สาม ปากเริ่มขยับได้ เสียงสวดจึงดังลอดออกมา พี่สาวก็เหมือนกันค่ะ แต่รายนั้นแผ่เมตตาอย่างเดียวเลย...

พอเสียงเริ่มออก จึงลืมตาขึ้นมา ปรากฎว่า.. big surprise ค่ะ คือ "ทางนั้น" เลื่อนมายืนปลายเตียง น่ากลัวมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่กล้าหลับตาอีก กลัวว่าลืมตาอีกที "ทางนั้น" จะเลื่อนมาใกล้ขึ้น พยายามสวดต่อค่ะแล้วก็แผ่เมตตาตามพี่สาว จน "ทางนั้น" ขยับเดินห่างออกไป แล้วก็ออกไปทางผนังด้านหลังชุดเก้าอี้.. ที่น่าขนลุกกว่านั้นคือ ทันทีที่ "ทางนั้น" หายไป แผนที่ซึ่งอยู่บนโต๊ะ ตกลงมาที่พื้นค่ะ.. ไม่ต้องนอนกันแล้วค่ะ รีบลุกขึ้นเก็บของ เดินไปเคาะประตูญาติที่อยู่อีกห้อง แล้วก็ย้ายโรงแรมเลยค่ะ กลัวมากๆ ความรู้สึกว่าอยากนอนบ้านเรือนไทยตั่งแต่นั้นเป็นต้นมา = 0 ค่ะ ตอนกลับมาจากเที่ยวล้างฟิลม์แล้วเห็นภาพ ก็นึกในใจว่า ดีนะที่เย็นวันนั้นถ่ายรูปเฉพาะป้ายโรงแรม ไม่ได้เอาตัวเองไปถ่ายรูปคู่ที่หน้าโรงแรมเหมือนปกติ ไม่งั้นคง...... สยองงงงงงงง.....

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคเหนือ (3/5)

3. สยองนี้ที่ลำปาง

เหตุเกิด ณ โรงแรมแห่งหนึ่งกลางเมืองลำปาง

“พี่เอาห้องนี้ไปล่ะกัน”

น้องฝึกงาน ททท.เชียงใหม่ โยนกุญแจห้องพักโรงแรมให้ผม เป็นการบ่งบอกโดยนัยว่า มึงเอาห้องพักชั้น 7 ห้อง 703 ไป

ผมพักกับพี่นักข่าวอีกคน แว่บแรกสับตีนออกจากลิฟต์ ป้ายห้องละมาดแทงลูกตา ทำเอาผมสงสัยเล่นๆว่า ไยโรงแรมถึงได้มีห้องละหมาดแบบนี้ เพราะไปมาหลายที่ก็ไม่เคยเจอ

คิดเหมาเอาเองว่า น่าจะมีคนอิสลามมาเยอะ เจ้าของเขาคงทำเอาไว้

พอพ้นจากลิฟต์สู่ทางเดิน สบตาแรกที่เจอห้องพักคือพิกัดมันอยู่ต้องทางโค้งของตึก พูดง่ายๆก็คือ ออกจากลิฟต์แล้วเดินมา 5 – 6 ก้าว เลี้ยวขวาเจอทางเดินไปห้องพักต่างๆ พอเดินมาซัก 3-4 ห้อง จะถึงโค้งหรือมุมตึกให้เลี้ยวซ้าย ไอ้ตรงมุมนั้นแหละห้องพักผมเอง ส่วนสุดทางจะเป็นห้องละหมาด

ตามสไตล์ ผมไม่พยายามจะคิดแมวน้ำอะไรให้มันมาก แต่ก็รู้สึกแปลกๆ ห้องอยู่เหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นห้องนี้ เพราะดูๆไป ทำเลมันไม่ค่อยเวิร์ค

เก็บของ เก็บกระเป๋า ออกไปทำงานตอนเย็น กลับมาอีกที สามทุ่มกว่า อยู่ดีๆ ก่อนเข้าโรงแรมพี่โมก พี่นักข่าวอีกคนเสือกชวนผมคุยเรื่องผีขึ้นมาซะงั้น

ขึ้นห้องพักกันสองคน เปิดประตูห้องอยู่ดีๆ เหรียญบาทที่ไหนไม่รู้ตกลงมา ผมถามว่าเหรียญพี่รึเปล่า แกบอกน่าจะใช่ แต่แกก็วางไว้แถวนั้นไม่ได้เอาใส่กระเป๋า (ผมคิดว่าต้องเป็นเหรียญ ที่คนมาพักก่อนหน้านี้วางเอาไว้เพื่อเป็นการซื้อห้อง ตามความเชื่อที่ว่า ถ้ามานอนพักที่ไหนต่างสถานที่ ให้วางเงินเหรียญไว้ในห้องจะบนโต๊ะ ตู้ เตียง อะไรก็ได้ เพื่อเป็นการบ่งบอกว่าเรามาขอซื้อที่เขา มาขออนุญาตนอน)

จากนั้นเข้าห้องพากันนั่งคุยเรื่องผีไป 2-3 เรื่อง เสร็จ อาบน้ำอาบท่า ปิดไฟตอนห้าทุ่มเตรียมจะนอน (แต่จริงๆ ตอนนั้นยังไม่หลับ) ผมนอนบนเตียงใหญ่ขนาดสองคนฝั่งติดหน้าต่างห้อง ส่วนพี่แกนอนเตียงเดี่ยวติดฝั่งประตูห้องน้ำ ผมนอนฟังเพลงมีหูฟังยัดหู พี่แกก็มีหูฟังยัดหูเช่นกัน แต่เพิ่มออปชั่นมีแล็ปท็อปเล่นเน็ตไปด้วย

ณ จุดๆนี้ ไฟห้องปิด มีเพียงแสงไฟจากแล็ปท็อปเท่านั้นที่ส่องสว่าง ผมหลับตาฟังเพลงไปได้ซัก 15 นาที ได้ยินเสียงพี่แกเปิดประตูออกไปข้างนอก หลังจากนั้นซัก 5 นาทีค่อยกลับเข้ามาใหม่

แกตะโกนเรียกผม 3- 4 ครั้ง ผมเงยหน้าถามว่ามีอะไรพี่ แกบอกพี่เจอว่ะ ผมถามว่าเจออะไร แกบอกว่าเจอยืนอยู่ปลายเตียงผมเลย เงาสีดำๆ รูปร่างคล้ายผู้หญิงตัวสูง

ผมบอกจริงหรือพี่ ผมไม่เห็นนะ (ตอนนั้นผมก็หลับตาอยู่แหละ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าถ้าลืมตาขึ้นมาจะเจอรึเปล่า) แกยังเน้นย้ำว่าใช่ ตอนแรกที่แกออกไปข้างนอก ก็เพราะเห็น จนอุทานออกมาเสียงดัง แต่ผมเสือกไม่ได้ยิน พอแกออกไปข้างนอก ทำใจได้สติซักพัก ค่อยกลับเข้ามาอีกรอบ

ส่วนผมเหรอครับ ตอนแรกก็นึกว่าพี่แกไปดูดบุหรี่ ที่ไหนได้ แม่งเจอผี ไอ้ฉิบหาย!

ตกลงกันเสร็จสรรพ คืนนี้ขอเปิดโคมไฟนอน พร้อมทีวี แต่ไม่เปิดไฟห้อง ส่วนสภาพพี่แกตอนนั้นนอนห่มผ้าหันหลังให้ฝั่งทางหน้าต่างที่อยู่ตรงปลายเตียงผมแบบระแวง ส่วนผมก็ตาสว่างเลยล่ะครับ

คือไม่กล้านอน เพราะถ้านอนแล้วรู้สึกตัวตื่นมากลางดึกแล้วมาเจอ กูจะทำไงว่ะ สองคือถ้าไม่นอน แม่งก็ต้องเฝ้าระแวงมองรอบห้องทั้งคืนว่าจะมีอะไรมั้ย

ตกลงตอนนั้นผมก็เลยอยู่ในสองอาการ อีกอย่างเป็นห่วงพี่แก เกิดเจอคนเดียวแล้วช็อคตายห่าจะทำไงกันดี

ไอ้ห้องก็ไม่กล้าเปลี่ยนเดี๋ยวเขาว่าป๊อด ไอ้ครั้นจะไปนอนกับน้องฝึกงานอีกคนมันก็ยังไงๆกันอยู่ ตกลงผมกับแกเลยต้องต่อสู้กับอะไรไม่รู้ที่มันลึกลับอยู่ในห้อง

เวลาผ่านไปล่วงเลยเกือบตีสอง ผมยังอยู่ในอาการหลับๆตื่นๆ จนมารู้สึกเหมือนจะโดนอะไรซักอย่างเข้าสิงร่าง (คาดว่าผีคงจะอำ) ก่อนจะร้องตะโกนออกมาดังๆ แบบหายใจไม่ค่อยออก

ฉิบหาย! พี่แกไม่ได้ยินเสียงผมร้องเลยซักแอะ

เท่านั้นไม่พอ แกก็เกิดฝันเหมือนกัน ในความฝันเล่าว่า ผมเปิดประตูห้องวิ่งออกไปข้างนอกตอนดึก เลยถัดไป 2-3 ห้อง ล้มลง พลางชี้กลับมาห้องตัวเอง ให้พี่แกดู ซึ่งพี่แกก็วิ่งตามผมออกมา ภาพที่แกเห็นคือหญิงชุดขาว ตัวสูงเสียดเพดาน หน้าดำคล้ำ ผมยาวเปียกน้ำแบบหมาดๆ ยืนหัวเราะใส่ผมกับแกสองคน อย่างสะใจ (ความฝันนี้เล่ากันตอนเช้า)

จากนั้นทั้งคืน นอกจากพี่แกเจอเงาดำๆยืนจ้องผมอยู่ปลายเตียง กับที่แกฝัน และผมฝัน ก็มีเพียงเสียงบนเพดานนิดหน่อย ประกอบเพิ่มความหลอน แต่ก็พยายามจะไม่คิดอะไรมาก

รุ่งเช้าเก็บของเช็คเอาท์ออกตอนเกือบแปดโมงเช้า เปิดประตูออกมา เจอแม่บ้านโรงแรมเข้าชาร์จไปทำความสะอาดทันที แต่แรกกะจะถามว่าห้องนี้มีอะไรมั้ย ก็เลยไม่ใส่ใจ แล้วก็แล้วกันไป อย่าได้เจอกันอีก

แต่ๆๆ เดี๋ยวก่อน ไอ้ผมมันคนขี้สงสัย ทำไมแม่บ้านถึงรู้ว่าพวกผมจะเช็คเอาท์ออกตอนไหน ทั้งๆที่ไม่ได้บอกล่วงหน้า และถ้าจะบอกว่ามันบังเอิญ ก็บังเอิญเกินไป ก็ห้องพักมีกันตั้ง 8 ชั้น

เช็คเอาท์เสร็จ นั่งกินข้าวเช้าพร้อมสนทนาเรื่องเมื่อคืนกันสองคน ผมยังมีข้อสงสัยหลายประการที่ยังค้างคา

1. ผมไม่ได้เจอด้วยตาตัวเองจริงๆ เพียงแค่มากสุดก็สัมผัสจากการลักษณะโดนผีอำ แต่การโดนผีอำมันก็มีหลักวิชาการทางวิทยาศาสตร์ที่สามารถอ้างได้ ส่วนที่พี่แกเจอ ผมก็ไม่รู้จะพิสูจน์ยังไง
2. ความไม่ชอบมาพากลหลายอย่างของเหตุการณ์ เช่น ความรู้สึกแรกเมื่อเห็นห้องพัก, ทุกชั้นของโรงแรมมีห้องละหมาด เงินเหรียญตกตอนเปิดประตูออกมาแบบไม่รู้ว่ามันมาจากไหนแน่ชัด, แม่บ้านทำไมถึงรู้ว่าพวกผมเช็คเอาท์ออกกี่โมง
3. ผมมาถ่ายรูปไหว้พระ 9 วัด ซึ่งตามหลักความเชื่อ ใครทำได้ก็มีบุญกุศลเยอะ และๆๆ หมายความว่า ถ้าผีสางนางไม้มาปรากฏตัวให้เห็น แสดงว่าเขามาขอส่วนบุญจากพวกผม สุดท้ายข้อสงสัยไม่ได้รับการคลี่คลาย อัตราความเชื่อสำหรับมีผมแค่ 70 เปอร์เซ็นต์ ทางออกก็เลยมาตกที่การไหว้พระทำบุญ แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เขาไป

ทำบุญไปให้แล้วหวังว่าอะไรคงจะดี ไม่มีอะไรตามมาหลอกหลอน เพราะสิ่งที่ผมไม่ต้องการคือ อย่ามาแสดงตัว อย่าตามมาด้วย อย่ามากวน ถ้ามีโอกาสทำบุญเมื่อไหร่เดี๋ยวจะทำไปให้

แต่ถ้าเมื่อไหร่ยังตามมากวนอีก ผมจะแช่งแม่งให้ตกนรกเลย ข้อหากูง่วงแล้วเสือกมากวนกูอีก

ผมเตือนคุณดีๆแล้วนะ

ปล.อีกข้อสงสัย ผมมีบุญมากขนาดนั้นจนขั้นมาขอเลยเหรอ เออ หรือว่าเขามาใบ้หวย

ที่มา http://www.reviewchiangmai.com/1699

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคเหนือ (2/5)

2. โรงแรมรีสอร์ทบ้านไม้ ที่ เชียงราย

เรื่องเล่าจากคุณ คนกับควาย จากเวป พันทิปแห่งนี้นั่นแหล่ะ.... ได้ประสบพบพานผีตู้เย็นที่โรงแรมแห่งหนึ่งใน จังหวัดเชียงราย .... ลองไปอ่านกันเอาเองนะครับ ไม่น่ากลัวหรอก เชื่อผม ฮ่าๆๆๆ...

ผมเคยเจอตอนไปเที่ยวเชียงรายครับ!! เป็นรีสอร์ทที่มีบ้านไม้เป็นหลังเดี่ยวๆแยกกันบรรยากาศร่มรื่นเต็มไปด้วยแมกไม้นานาพรรณตกกลางคืนก็จะเปิดไปนิดๆหน่อยๆตามทางเดินและตามจุดต่างๆในสวนสวยภายในห้องมีลักษณะดิบๆตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้และกรุผังหนังด้วยไม้เก่าแก่ มีข้าวของเครื่องใช้โบราณตกแต่งอย่างมากมายบรรยากาศอึมครึมอย่างบอกไม่ถูก.....

ตอนแรกผมอยู่หลังที่เป็นบ้านแฝดกันแล้วแฟนไม่ชอบบอกว่าแปลกๆก็เลยขอเปลี่ยนห้อง.... ทางโรงแรมเลยบอกว่าจะเอาห้องไหนก็สามารถไปเดินๆเลือกได้เลย ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมห้องมันถึงว่างได้ขนาดนั้นพอตอนนอนผมก็นอนไม่ค่อยหลับหรอกเพราะมันแปลกที่แปลกทางแต่แฟนผมนี่สิหลับปุ๋ยเลย ประมาณกลางดึกผมก็ได้ยินเสียงเปิดปิดสวิตซ์ไฟ(ป๊อกแป๊ก....ป๊อกแป๊ก....ป๊อกแป๊ก) สลับกับ เสียงคนข้างๆห้อง กุกๆกักๆ (ทั้งที่อยู่บ้านเดี่ยวนะ) และ เสียงเปิดปิดตู้เย็นภายในห้องซึ่งอยู่แค่ปลายเตียงเองผมก็เลยแอบบหรี่ตามาดูนิดๆ งานเข้าคร้าบบ!! เห็นตู้เย็นเปิดค้างอยู่ต่อหน้าต่อตา (ไฟในห้องปิดหมด มีเพียงแสงไฟของตู้เย็น) เลยผมก็แกล้งทำเป็นหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว (แต่ใจเหี่ยวไปแล้ว i - i) แล้วมันก็ ปิด...เปิด...ปิด......

ผมกะว่าผีต้องเบื่อแล้วเลิกทำไปเอง แต่ป่าวครับ มันล่อทั้งคืนยันเช้าเลยทำให้ผมต้องนอนฟังเสียงที่ว่าตลอดคืน จนแฟนผมตื่น (สังเกตุจากพลิกตัวไปมา) เสียงก็หายไปโดนพลัน -"- (ตู้เย็นก็ปิดสนิทดี - -") ผมก็เพิ่งจะกล้าขยับตัวด้วย เมื่อยยยสุด.....หลังจากนั้น ผมก็ถามเค้าว่าได้ยินมั๊ย เค้าบอกตอนสลึมสลือตอนเช้าได้ยินแป๊บนึงก็ไม่ได้สนใจแต่พอผมบอกก็สยองเชียวรีบเช็คเอาท์กันแทบไม่ทัน พนักงานยังมาถามอีกว่า "เมื่อคืนเป็นยังไงบ้างคะ สนใจค้างอีกซักคืนมั๊ยคะ"........หึหึหึ

5 อันดับโรงแรมผีดุ ภาคเหนือ (1/5)

1.โรงแรมรูปตัว L ที่เชียงใหม่

หลายคนคงจะเคยได้ยินเรื่องเล่าในเดอะช๊อค เพราะเป็นเรื่องที่ดังมาก น่ากลัวมาก เป็นโรงแรมที่มีอาณาบริเวณใกล้เคียงกับโรงพยาบาล!! ในเชียงใหม่ บอกไว้เลยว่า มีอยู่ 2 ที่เท่านั้น .... ที่ไหนนะเหรอ .... ไม่บอกหรอก ฮ่าๆๆๆ....

เรื่องคือคนเล่าไปเที่ยวช่วงปีใหม่ โรงแรมที่พักเป็นโรงแรม 5 ดาวของเชียงใหม่แล้วก็จองห้องไว้ แต่มาถึงเช้าแขกยังไม่เช็คอินห้องที่จะพักออก เลยขอเปลี่ยนห้องที่ว่างได้ห้องใหม่ที่ไม่ได้จองไว้ ซึ่งคนเล่ามากับเพื่อนทั้งหมดรวมตัวเองเป็นสามคนเพื่อนคนนึงก็เปิดหน้าต่างห้อง เห็นว่าหน้าต่างตรงกับดาดฟ้าโรงพยาบาลพอดี....

แล้วเพื่อนคนนี้ปกติเป็นคนปากเร็ว เลยพูดไม่คิดว่า "โห เห็นดาดฟ้าโรงพยาบาลเลยหรอนี่ อัปมงคลสุดๆ"แต่ก็ยังไม่มีใครคิดอะไร ก็ออกไปเที่ยวกัน กลับมา เพื่อนคนเดิมก็ไปเปิดหน้าต่าง เห็นผู้หญิงอยู่บนดาดฟ้าก็เลยพูดว่า "คนบ้าอะไรว่ะ ไปนั่งอยู่คนเดียว" คนที่นั่งเป็นผู้หญิง ใส่ชุดโรงบาล คนเล่าก็คิดว่าสงสัยเค้าออกมานั่งเคาว์ดาวน์มั้ง ก็เลยออกไปเที่ยวกันตอนกลางคืน....

หลังเคาว์ดาวน์เสร็จกลับมา ก็นอนได้ยินเสียงเหมือนคนใช้เล็บกรีดกระจก ซึ่งมีหน้าต่างอยู่ตรงข้างเตียง และบนหัวเตียงของห้องด้วย เสียงกรีดกระจกก็ดังไล่มาจากข้างเตียงถึงหัวเตียงเลยนอกจากเสียงกรีดกระจกแล้ว เป็นเสียงร้องกรี๊ดๆ แล้วก็เสียงหัวเราะอ่ะ เพื่อนเจ้าของเรื่องเปิดม่านดูก็เห็นเป็นผู้หญิงเอาหน้ามาติดกระจก แล้วใช้นิ้วกรีดๆ กระจก หัวเราะฮะ ฮะ ฮะ.....

เห็นแบบนั้น คนเล่ากับเพื่อนเลยรีบลงมาที่ล็อบบี้ บอกพนักงานที่ฟร๊อน เค้าก็เข้าใจว่าเพราะทานแอลกอฮอล์กันรึปล่าวแต่คนเล่าก็บอกว่าไม่ได้กิน คนที่กินมีแค่เพื่อนในกลุ่มคนเดียว แต่เพื่อนเค้าอีกคนกับเค้าไม่ได้ดื่ม....ทางโรงแรมเลยจะเปลี่ยนห้องให้ แต่ต้องรอตอนเช้า เพราะแขกยังไม่เช็คเอาท์ออก คนเล่ากับเพื่อนก็ไม่กล้าขึ้นไปแล้ว นั่งรออยู่ล็อบบี้ ดื่มกาแฟไป จนถึงเช้า แขกออกก็ย้ายไปอีกห้อง ถัดจากห้องเดิมไป 4 ห้อง แต่ก็เปลี่ยนโรงแรมไม่ได้เพราะทุกที่เต็มหมด จะกลับก็ไม่ได้ เพราะจองตั๋วรถที่จะกลับ วางแผนการเดินทางไว้หมดแล้ว ก็เลยจำใจอยู่

คืนต่อมาก็ยังเจอผู้หญิงคนนี้ คนเดิม เวลาเดิม ใช้เล็บกรีดกระจก พร้อมกรี๊ดและส่งเสียงร้องว่า กูจะฆ่าเมิงงง คนเล่ากับเพื่อนก็ลงมาที่ล็อบบี้อีกถามพนักงานฟร้อนท์ ก็ยืนยันว่าห้องที่อยู่ไม่มีเหตุการณ์อะไร คนเล่าก็ไม่กล้าขึ้นไปนอนอีก ก็เลยอยู่ที่ล็อบบี้ก็มีแม่บ้านเข้ามาถาม เจ้าของเรื่องก็เล่าที่เจอให้ฟัง ป้าเลยถามว่า อยากฟังไหม ถ้าอยากจะเล่าให้ฟัง พนักงานใหม่ไม่ค่อยรู้หรอก....

แต่ก่อนมีผู้ชายคนนึงมาสัมนาที่นี้ แล้วภรรยาก็ตามมาด้วย ภรรยาก็กำลังท้องอยู่ สามีมาที่นี้ก็แอบหนีไปเที่ยวกลางคืน ไปนอนกับเด็กงี้ ผู้หญิงก็เสียใจ มีปากเสียง จะฆ่าตัวตาย ก็กรีดข้อมือในห้องนั้นแหละ แต่ไม่สำเร็จถูกช่วยไว้ทัน ก็เอาตัวส่งโรงบาล แต่สามีก็ไม่เยี่ยมไม่สนใจก็เที่ยวเหมือนเดิม วันนึง เสียงโทรศัพท์สามีก็ดัง ภรรยาบอกว่าให้มองออกมาที่นอกหน้าต่างสิ พอผู้ชายมอง ก็เห็นภรรยาตัวเองอยู่บนดาดฟ้าถือโทรศัพท์อยู่ แล้ววิ่งโดดลงไปต่อหน้าสามีเลย ก็เสียชีวิต!!

หลังจากได้ฟังแบบนั้น เจ้าของเรื่องเลยไปทำบุญให้ผู้หญิงคนนี้ ก็จบเหตุการณ์ ไม่มีอะไรต่อ..... แต่สุดท้ายแล้วก็มีเหตุให้ได้เจอกันอีก เจ้าของเรื่องนั่งแท็กซี่ แล้วคนขับเล่าให้ฟังว่าทำบุญกับศพไร้ญาติแล้วถูกเลขมาหลายตัวเจ้าของเรื่องเลยอยากลองบ้าง ก็ทำตามแล้วก็ถูกจริงๆ เลยทำบุญไปให้ ปรากฏว่าดูชื่อแล้วเป็นคนเดียวกับผู้หญิงที่เจอที่เชียงใหม่คนเล่าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเป็นศพไม่มีญาติ........

เป็นไงครับ สยองกันไหมล่ะ เหอๆๆๆ....

ส่วนจะเป็นโรงแรมไหนนั้น บอกไปแล้ว ว่ามี 2 ที่นะ ไปเดากันเอาเอง ..... อิอิ

ตำนานประตูผี สุดบรื๋อออออ

ที่แรกที่จะพาไปก็คือ "ประตูผี" แน่นอนว่าผมไม่ได้จะพาไปกินสารพัดอาหารอร่อยแถวๆ นั้นหรอก แต่ดูจากชื่อก็รู้ว่าต้องมีอะไรเกี่ยวกับผีๆ สักอย่าง แต่ก่อนอื่นก็ต้องรู้ที่มาที่ไปของชื่อประตูผีกันเสียก่อน โดยต้องย้อนไปในกรุงเทพมหานครสมัยเมื่อเริ่มสร้างเมืองใหม่ๆ หรือในสมัยรัชกาลที่ 1 นั้น กรุงเทพฯ ยังไม่ได้มีพื้นที่กว้างขวางแบ่งเป็น 20 กว่าเขตเหมือนอย่างทุกวันนี้ แต่จะมีศูนย์รวมอยู่ภายในกำแพงเมือง ส่วนด้านนอกกำแพงก็จะมีการทำนาทำการเกษตรอยู่เป็นส่วนใหญ่

และภายในกำแพงเมืองนี้ก็ถือธรรมเนียมกันอยู่ว่าหากมีชาวบ้านเสียชีวิตใน กำแพงเมือง จะต้องขนเอาศพออกไปเผาด้านนอกกำแพง และทางออกที่จะขนศพออกไปได้ก็มีอยู่ทางเดียวคือประตูทางด้านทิศตะวันออกของ เมือง ถ้าจะให้ระบุตำแหน่งก็น่าอยู่ช่วงระหว่างเสาชิงช้าและวัดสระเกศ หรือใกล้กับสี่แยกสำราญราษฎร์ปัจจุบัน เหตุที่ประตูเมืองด้านนี้ได้ชื่อว่าเป็นประตูผี ก็เพราะเป็นทางขนย้ายศพผีออกไปนอกกำแพงเมืองนั่นเอง ซึ่งวัดคนส่วนมากนำศพมาเผาหรือฝังก็มักจะเป็นที่วัดสระเกศ ซึ่งอยู่ติดๆ กับประตูผีนั่นเอง และไม่เพียงแต่กรุงเทพฯ เท่านั้นที่มีประตูผีเช่นนี้ แต่เมืองใหญ่ๆ ในสมัยโบราณเช่นเมืองเชียงใหม่ก็มีประตูผีเช่นกัน

แม้จะเรียกย่านนี้กันว่าย่านประตูผี แต่ในปัจจุบันนี้ก็ไม่เห็นจะมีประตูสักบานให้เห็นแล้ว (แต่จะเห็นผีหรือไม่อันนี้ก็แล้วแต่ความซวยของแต่ละบุคคล) เพราะหลังจากที่ได้มีการตัดถนนบำรุงเมืองผ่านประตูผี และมีการรื้อถอนกำแพงเมืองและประตูออกไป ประตูผีก็เหลือแต่ชื่อไว้ให้ระลึกถึง แต่จะว่าเหลือแต่ชื่อก็ไม่ถูกนัก เพราะภายหลังยังได้เปลี่ยนชื่อเรียกบริเวณนี้จากเดิมที่เรียกว่าย่าน "ประตูผี" มาเป็น "สำราญราษฎร์" เพื่อให้เป็นมงคลแก่สถานที่อีกด้วย แต่ชื่อประตูผีก็ยังคงเป็นชื่อเรียกติดปากหลายๆ คนมาจนปัจจุบัน

และถ้าพูดถึงช่วงที่ประตูผีถูกใช้เป็นเส้นทางลำเลียงขนศพอยู่บ่อยครั้งก็ คงจะเป็นช่วงที่เกิดโรคระบาดในกรุงเทพฯ และเมืองใกล้เคียงในสมัยรัชกาลที่ 2 โดยเกิดโรคห่า หรืออหิวาตกโรคระบาดไปทั่ว ทำให้มีคนตายหลายหมื่นคนด้วยกัน วัดสระเกศซึ่งเป็นสถานที่จัดการศพก็ยังไม่สามารถเผาศพหรือฝังได้ทันจนศพกองพะเนินกัน จึงต้องขุดหลุมขนาดใหญ่แล้วฝังศพไปในหลุมเดียวกัน แต่จำนวนศพที่มากมายเกินไปก็ทำให้ฝูงแร้งจำนวนมากมาจิกกินซากศพเป็นอาหาร

และต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 3 และรัชกาลที่ 5 ก็ยังคงมีโรคระบาดเกิดขึ้นและมีคนตายเป็นจำนวนมากซ้ำอีกครั้ง และวัดสระเกศก็ยังคงประสบปัญหาเผาศพไม่ทันเหมือนเดิม และมีแร้งมาจิกกินศพอีกเช่นเคย ทำให้มีคำเรียก "แร้งวัดสระเกศ" เกิดขึ้น

แต่ถ้าพูดถึงแร้งวัดสระเกศ แล้วไม่พูดถึง "เปรตวัดสุทัศน์" ก็จะดูเหมือนเป็นประโยคที่ไม่สมบูรณ์ เพราะเรามักจะได้ยินสองอย่างนี้คู่กันเสมอๆ สำหรับ "เปรต" นั้น ก็เป็นชื่อเรียกผีหรือมนุษย์ที่ทำบาปทำกรรมหนักหนาสาหัส เมื่อตายไปแล้วก็จะมาเกิดเป็นเปรตเพื่อชดใช้กรรมที่ทำไว้เมื่อยังเป็นมนุษย์

เปรตนั้นก็มีหลายประเภทหลายลักษณะด้วยกัน แต่ภาพของเปรตที่คนส่วนมากจะคิดถึงก็คือต้องตัวสูงเท่าต้นตาล มือเท้าใหญ่เหมือนใบลาน ปากเท่ารูเข็ม ส่งเสียงร้องหวีดๆ ตอนกลางคืน และมักมาปรากฏตัวให้เห็นตอนกลางดึกเพื่อขอส่วนบุญ ส่วนคนที่ได้เห็นเปรตก็ถือว่าช่วงนั้นดวงตกต้องไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เปรตตนนั้นซะ

และสำหรับเปรตที่วัดสุทัศน์นี้ บางคนก็ว่ามีคนเคยเห็นเปรตสองผัวเมียออกมาหลอกคนแถววัดสุทัศน์อยู่บ่อยครั้ง จนเป็นที่ร่ำลือถึงความน่ากลัว

ไม่ว่าจะเป็นเปรตแบบไหนก็ตาม แต่ผมขอฟันธงว่าใครก็ตามที่ได้ไปวัดสุทัศน์ก็จะได้เห็นเปรตแน่นอน!!! ถ้าไม่เชื่อวันนี้ก็ลองเดินเข้าไปในพระวิหารของวัดสุทัศน์ ไหว้พระประธานหรือพระศรีศากยมุนีเสียก่อนเพื่อให้อุ่นใจ จากนั้นให้เดินไปทางด้านขวามือของพระประธาน เดินไปให้ถึงเสาต้นที่สี่ซึ่งอยู่ด้านในสุดของพระวิหาร จากนั้นเงยหน้ามองขึ้นไปด้านบนเสาใกล้ๆ กับโคมไฟ สิ่งที่จะได้เห็นก็คือ... เปรตที่กำลังนอนเหยียดยาวอยู่นั่นเอง!!!

ใช่แล้ว... เปรตที่ผมว่ามานี้ก็คือภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังเป็นรูปเปรตที่อยู่บนเสาพระวิหารนั่นเอง โดยภาพวาดนี้วาดขึ้นตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 3 จุดประสงค์ก็เพื่อใช้ภาพวาดสอนคนให้รู้ถึงการทำดีทำชั่ว หากทำดีก็จะได้อยู่ในชาติภพที่ดี แต่หากทำชั่วไว้มากก็ต้องมาเกิดเป็นเปรต ต้องทนทุกขเวทนารอส่วนบุญส่วนกุศลที่จะมีคนอุทิศให้อย่างในภาพวาดนี้... รู้นะว่ามีคนแอบโล่งใจที่ได้เห็นภาพวาดเปรตแทนที่จะได้เห็นเปรตตัวเป็นๆ

คราวนี้ข้ามจากย่านประตูผีมาฟังเรื่องผีๆ ทางฝั่งธนบุรีกันบ้าง ที่ "วัดสุวรรณาราม" ริมคลองบางกอกน้อยนี้ก็มีเรื่องราวเกี่ยวกับเรื่องผีๆ อยู่มากเช่นกัน เพราะวัดสุวรรณฯ นี้เป็นวัดเก่าแก่สร้างขึ้นตั้งแต่สมัยอยุธยา และเมื่อมาถึงสมัยกรุงธนบุรี บริเวณวัดแห่งนี้ก็ยังเป็นสถานที่ซึ่งใช้เป็นลานประหารชีวิตเชลยพม่าโดยการ ตัดคอ ซึ่งก็มีเรื่องเล่ากันว่ามีคนเคยเห็นร่างของผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่นุ่งผ้าโจงกระเบน แต่ไม่มีหัว มายืนอยู่ให้เห็น ส่วนสถานที่ที่นำศพเหล่านั้นมาฝังไว้ก็คือ บริเวณที่เป็นสนามโรงเรียนวัดสุวรรณาราม และบริเวณลานวัดสุวรรณาราม ในปัจจุบัน

ที่เชื่อว่าบริเวณนี้เป็นสถานที่ฝังศพก็เนื่องจากว่า เมื่อครั้งที่มีการขุดปรับแต่งพื้นที่บริเวณนี้ ก็มีคนพบกระดูกคนอยู่มากมาย และมีเรื่องเล่าน่ากลัวๆ อีกว่า เคยมีคนพบกระดูกท่อนขาหรือท่อนแขนก็ไม่ทราบ แต่ก็มีกำไลทองคล้องอยู่ แสดงว่าเจ้าของกำไลนั้นน่าจะเป็นทหารพม่าระดับนายกองชั้นผู้ใหญ่พอควร คนที่ขุดเจอกำไลก็เอาไปขาย นำเงินมาซื้ออาหารให้ภรรยาที่กำลังท้อง แต่คืนนั้นก็ฝันเห็นทหารพม่ามาบีบคอทวงกำไลคืน และภรรยาก็เสียชีวิตแบบที่เรียกว่าตายทั้งกลม ต่อมาจึงมีการตั้งศาลเพียงตาไว้ที่บริเวณโรงเรียนวัดสุวรรณแห่งนี้

ที่น่าสนใจก็คือ หากใครที่มาไหว้ศาลแห่งนี้ แล้วมองเข้าไปด้านในศาล ก็จะเห็นภาพวาดเป็นรูปนายกองทหารพม่าไว้สามรูป คงเพื่อเป็นการระลึกถึงดวงวิญญาณทหารพม่าที่เสียชีวิตในอดีต อีกทั้งด้านหน้าศาลก็ยังมีปิรามิดเล็กๆ ตั้งไว้ด้วย โดยมีความเชื่อกันว่า สถานที่ตรงไหนที่มีความอาถรรพ์มากๆ ก็จะใช้ปิรามิดสะท้อนสิ่งอาถรรพ์นั้นออกไป

จะว่าไปแล้วไม่ว่าที่ไหนๆ ก็ต้องมีคนตายอยู่ทั้งนั้นแหละ ยิ่งเมืองอย่างกรุงเทพมหานครที่เก่าแก่และมีความเป็นมายาวนานอย่างนี้ก็ต้อง มีคนเกิดแก่เจ็บตายอยู่แทบทุกตารางนิ้วอยู่แล้ว ย่อมมีสิ่งที่จับต้องไม่ได้แต่รู้สึกได้อย่าง "ผี" อยู่ทั่วไปหมด แต่ก็มีวิธีมาแนะนำ เป็นหนทางหนึ่งสำหรับคนกลัวผีและไม่อยากให้ผีมาหลอก นั่นก็คือการทำดี เป็นคนดี เพราะ "คนดีผีคุ้ม" สำหรับพวกที่ทำชั่วมากๆ ก็ระวังไว้เถอะ เพราะนอกจากผีจะไม่คุ้มครองแล้ว ตายไปก็ไม่ได้ไปผุดไปเกิดต้องคอยเป็นผีเร่ร่อนไปหลอกเขาอีกทอดหนึ่งก็ได้ นี่หล่ะครับ ศาลพระภูมิที่เขาทำให้ดวงวิญญาณทหารพม่าสิงสถิตย์